काय करशील ?

"काय करशील?"
पुन्हा एकदा त्याच्या तोंडुन तेच ऐकुन राज कंटाळला होता, पण त्याच्या अखंड बडबडीला त्याच्याकडे आता तरी काही उपाय दिसत नव्हता.
"बोल न बे.... आता काहुन चुप बसला...."
राजनं डायरी उघडली अन त्यात डोकं खुपसलं. १० बाय १० च्या खोपटात एका बल्बवर राजचा हिशोब चालु होता. नक्कीच बापुने पैसे काढले असावे, असा संशय त्याला आला.
"ए.... xxxxx तुझ्या बापाचं खात नाही लेका... समजलं ना.... मी .. मी कमावतो आणि पितो"
राजची आई शांतपणे एका खाटल्यावर बसली होती. शेजारच्या टीव्ही नसलेल्या घरांना हेच एक मनोरंजन होतं. खरं तर बापू काहीच कमावत नव्हता, आणि आईला उगाच त्रास देतो, हे सगळ्यांनाच माहिती होतं. पण रोजच्या नाटकाला राजही वैतागला होता. कसाबसा एका दुकानदाराच्या मदतीने माल पुरवण्याचे काम मिळाले होते. कधीकधी माल घरीही ठेवावा लागे, त्यातुनच चोरीमारी करुन बापुचे पिणे वाढले होते.
अचानक बापूने राजला धक्का मारला. राजला अपेक्षा नव्हती, तो एकदम खाटेवरुन खाली पडला. आणि चिडुन बापुला काही बोलणार इतक्यात पुन्हा एकदा बापू बरळला,
"बोल न बे.... काय कसशीन? ऑ...."
राज काही बोलायच्या आधीच बापू कळवळला.... आईने त्याच्या पायावर काठीने झोडपायला सुरुवात केली. बापूची नशा त्या माराने कमी झाली असावी, त्यामुळे त्याचं कळवळणं, ओरडणं, अजुनच वाढलं... पण आईने मारणं थांबवलं नाही. शेवटी बापूच्या पायाचं हाड मोडुनच तिने दम घेतला.
"आता समजलं का काय करेन ते.... आता यापुढं ढोसली, तर गाठ माझ्याशी आहे, समजलं का?"
आईचं एकच वाक्य ऐकुन बापू शांत झाला.... त्या वस्तीतला एकमेव तमाशा कायमचा बंद झाला.

पण अजुनही "करुन तर दाखवा" चे तमाशे सुरुच आहे... ते कधी बंद होणार देव जाणे.