प्रेम-कणिका

Submitted by UlhasBhide on 14 December, 2010 - 23:56

प्रेम-कणिका

प्रेम प्रेम ते काय असे रे, झाल्यावाचुन कळेच ना
म्हणती जैसे स्वर्ग कधीही, मेल्यावाचुन दिसेच ना

करुया आता प्रेम म्हणूनी, प्रेम कधीही होत नसे
नकळत, अवचित होते आणिक, मना झपाटे प्रेम-पिसे

प्रेम स्वप्न जागेपणी पडते, झोप उडवते, मना ग्रासते
प्रेम-ध्यास अन प्रेम-पूर्ति मग, आयुष्याचे ईप्सित होते

प्रेम कधीही कागदावरी, लिहून नसते दाखवायचे
परस्परांच्या डोळ्यांमध्ये, परस्परांनी वाचायाचे

प्रेम जणू हा एक रोग की, ज्यावर प्रेमाचाच उपाय
प्रेम प्रेम अन प्रेम करावे, त्यावाचुन ना तरणोपाय

सातत्याने हुळहुळणारी, ठुसठुसणारी भळभळणारी
प्रेम असे रे जणु एखादी, काळजातली जखम जिव्हारी

प्रेम असे जरि जखम जिव्हारी, हवीहवीशी ती वाटे
अन् जपण्याला त्या जखमेला, तिळा तिळाने जीव तुटे

निस्सिम, अक्षय, अमर असे ते गुण प्रेमाचे किति वर्णावे
ब्रह्मांडातिल परिमाणातित, प्रेम जणू ते तत्त्व सहावे

गुलमोहर: 

उल्हास,
अप्रतिम कविता.... Happy
अतिशय सुंदर विषद केलिस....
माझ्या आवडत्या १०त Happy

पुलेशु (अशाच छान छान कविता लिही. :))

प्रेम कधीही कागदावरी, लिहून नसते दाखवायचे
परस्परांच्या डोळ्यांमध्ये, परस्परांनी वाचायाचे

मस्तच.. "प्रेमाची व्याख्या" अशीच असावी.. Happy

उल्हासराव, मला माणूस मधील 'प्रेम की चटणी.. प्रेम की भाकरी' आठवल चटकन. मस्तच लिहीलय. तसा हा विषय इतका व्यापक आहे की येणार्‍या प्रत्येकाला सामावून घेतो तरीही सागरासारखा अथांग उरतो.

नाजूक, हळवी. पण एव्हढ्या तरल ओळींमधे मेल्यावाचून हा अभद्र शब्द कचकन 'लागतो.' त्या उपमेची गरजही वाटत नाही. आणि तेपण अगदी सुरूवातीलाच! अर्थात हे माझे मत झाले. बाकी कविता कमालीची व्याकुळ भाव व्यक्त करणारी.