मार्तन्डोपदेश

Submitted by martand on 1 January, 2008 - 03:58

लग्न झालेल्या आणि न झालेल्या (शेपुट तुटलेल्या आणि न तुटलेल्या) मायबोलीकरांना... (समर्थांची क्षमा मागून)

काव्य शक्तीची कराया जोखणी | कैक दिसांनी स्पर्शली लेखणी |
मित्र लज्जेची मात्र राखणी | हेतु इतुकाची असे ||

न्रुपाविन जैसा प्रदेशू | यौवनाविन आवेशू|
पात्रता नसता उपदेशू | तैसाची जान ||

हा विषयू अवघा अगम्य | बाष्फळ तरीही सुरम्य |
गर्दभापुढील गीतेशी साम्य | उपदेशाचे तुम्हाप्रती ||

आपण तो व्यासंगमुर्ती | सांगणे काय तुम्हाप्रती |
मित्रवर्गाची किर्ती | सांभाळली पाहीजे ||

तुमचे साठी कष्ट केले | परंतू दखलेस ना घेतले |
रुणानूबंधे विस्मरन जाले | काय कारणे ||

लग्न एकच अवघा शब्द | आपणा सारीखा होय निर्बुद्ध |
गर्दभ जातीची ही लक्षणे शुद्ध | थोडी शरम पाहीजे ||

श्वसुर स्थानी दाखवावा स्वाभीमान | नाहीतो त्याहूनी बरा श्वान |
स्वजनात कसला मानापमान | मनी बाळगावा ||

जैसा हरिणकळपा माजी केसरी | सर्पराजा सामोरी बासरी |
तैसा जामात श्वसुर घरी | शोभला पाहिजे ||

सागराने देखीता अगस्ती | परशूरामे देखता क्षत्रीयवस्ती |
जामाते पाहूनीया स्थिती | श्वसुराची व्हावी ||

सदैव ध्यानी ठेवावे | मुठ झाकोनीया रहावे |
सत्यस्थिती कळो न द्यावे | दारा पित्याशी ||

वेळू असूनही पावा | काक असूनही रावा |
गर्दभ असूनही उच्चैश्रवा | जामात श्वसूरघरी || (उच्चैश्रवा = ईंद्राचा घोडा)

पाटातील तुंब होऊनी रहावे | पाणी चालोच न द्यावे |
विचार करुनी घसरावे | श्वसूरावरी ||

आधी गाजवावे तडाखे | तरी मग श्वसूरस्थान धाके |
ऐसे न होता धक्के | संसारास बसती ||

या मित्रमंडळाच्या ठायी | लज्जा रक्षी ऐसा नाही |
त्या पुरता राहीलो मी काही | तुम्हा कारणे ||

अंती एकच सांगणे तुम्हा प्रती | मित्र, माता आणिक मती |
यावीन नाही कधीही गती | मनूष्य देहा ||

कटू वचने तुम्हा दुखावले | यातून अंती काय साधले |
योग्यता नसता सर्व लिहिले | क्षमा केली पाहिजे ||

|| इती श्री मित्रदास रचितम्, श्वसूर संकट निरसनम्, अक्कल व्रुध्दी स्त्रोत्रम्, संपुर्णम् ||

दिसामाजी असेच काहीबाही लिहीत जावे
तोषवावे आवघे मायबोलीकर
Happy

जब्बरदस्त लिहिल आहे.
आता श्वसुर लोकांचा मोर्चा तुमच्यावर येवु नये म्हणजे मिळवली Happy

छानच लिहिलय !
आवडलं.......!!

एकदम जोसात आहे की मार्तंडोपदेश. मस्तच. असेच लिहीत रहा.

माझं लि़खाण आपल्याला आवडलं, खुप बरं वाटलं. मिल्यानेही दाद दिली, संघमित्रेनेही दखल घेतली, त्यात सर्वकाही आलं. मला मराठीत ईतका चपखल शब्द सापडत नाहीये.(मराठीत नाहीये असं मला म्हणायच नाही.) पण उर्दूमध्ये खुप सुंदर शब्द आहे. "जर्रानवाजी" (छोट्या कणाचं सुध्दा कौतूक करण्याचा स्वभाव.) दोस्तहो, तुमच्या या जर्रानवाजी बद्द्ल शुक्रीया!!!
मार्तन्ड.

कवित मस्तच! रामदासांच्या प्रमाणे खरच छान लिहिल आहेस.
पण तुला मुलगी असेल्/झाली--- आणि तिचं लग्न झाल्यावर? मग काय करणार वत्सा? आम्हाला नवीन कवीता ऐकवणार का?
(हा खवचट पणाने विचारलेल प्रश्न नाहीये याची क्रुपया नोंद घ्यावी)