आजचे आजी आजोबा

मी_ना,
कृपया हे ललित पूर्ण देवनागरीत टाका. ते आधी मराठीतुन आणि अचानक रोमन मराठीतुन लिहील्यामुळे पुढे वाचावेसे वाटत नाही. तसेच आपण वाचलेल्या लेखाचा संपूर्ण संदर्भ द्याल का म्हणजे मायबोलीकरांना पण तो वाचता येईल.
धन्यवाद.

aapalya sunecha mulaga mela tari mhanate ki aapan diwalisaajari karu ya. mag kay kay karayache ya welela. tichya diwali sajare karanyacha freedom war aalela ghala tila chalat nahi. aahe ki nahi twisted ?
हे जरा अतीच वाटते बरे का!
बाकी असे आहे की जे आजी आजोबा मुला मुलीच्या घरी न रहाता वेगळे स्वतंत्र राहू इच्छितात, ज्यांना सुनेच्या बाळंतपणात, तिच्या करीअर साठी स्वतःचा वेळ देऊ इच्छित नाहीत, ते बहुधा, आमचे मुलांनी केले नाही असे म्हणणार नाही.

आम्ही नि आमची मुले यांचे संबंध अत्यंत उत्तम आहेत, पण हे आधीच स्पष्ट करण्यात आलेले आहे, की आम्ही त्यांच्या जवळ रहाणार नाही, गरज लागली तर पैशाखेरीज इतर काही मदतीची अपेक्षा नाही. हा अलिखित करार आहे, आणि त्याबद्दल आता चर्चा नाही! त्यामुळे आमचे संबंध अत्यंत प्रेमाचे, जवळचे आहेत. नि माझ्या आजारपणात ते आपणहून आले होते, कारण त्यांना काळजी वाटली म्हणून.

हे जरा अतीच वाटते बरे का! >>>> अगदी अगदी !!
एकूण सगळीच मतं काहिच्या काही आहेत !!

mee_na, हे सगळं तुम्ही वाचलेल्या लेखातलं आहे की तो वाचल्यावर तुम्हाला सुचलेलं आहे? रूनी म्हणाली तसं लेख पूर्ण लेख किंवा संदर्भ देऊ शकाल का? अविश्वास किंवा उलट तपासणी म्हणून विचारत नाहिये पण just curiosity म्हणून तो लेख वाचावासा वाटतोय..

ह्म्म्म्म, मला तरी हे विचार पटलेले नाहीत... या वृद्ध लोकांनी कसे वागावे असे वाटते तुम्हांला? त्यांनी लेकाच्या संसारात जास्त लक्ष घातलेलेही आवडत नाही आणि अलुफ राहिलेले ही आवडत नाही. फक्त सुनेच्या गरजेच्या वेळीच त्यांनी असायला हवे.. इतर वेळी नको? आणि मी म्हणते जर मागितले त्यांनी थोडे स्वातंत्र्य तर काय चुकले?इतकी वर्षं मुलांमध्ये अडकल्यामुळे त्यांनाही काही गोष्टी मनात असले तरी करता आल्या नसतील. आता जरा जबाबदार्‍या संपल्यावर वाटले त्यांना जरा हिंडावे-फिरावे तर त्यात वावगे ते काय?
एकत्र राहून रोज वादविवाद करण्यापेक्षा वेगळे राहुन गोडीत राहिले तर त्यात काय चुकले? 'आम्ही आमच्या मनाप्रमाणे जगतो, तुम्हीही तुमच्या मनाप्रमाणे जगा. गरज पडली तर आहोतच आपण एकमेकांसाठी.' हा विचार चूक आहे?

aapalya sunecha mulaga mela tari mhanate ki aapan diwalisaajari karu ya>>>>>
हे तर अतीच आहे. मला नाही वाटतं जगात कोणीही आजी अशी असेल जिला आपल्या नातवंडाच्या मृत्युचे दु:ख झाले नसेल्..(सुनेचा मुलगा म्हण्जे नातूच ना तिचा?)

karan aae wadiliancha tumhi nakose hotat.>>>>
काहीही....
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
आयुष्य हे चुलीवरल्या कढईतले कांदेपोहे...:)

मलाहि इथले विचार पटले नाहित. आई वडिलांनि त्यांच्या मुलांकडुन 'आमच्या इछ्छेने लग्न करा' हि अपेक्षा करणे जितके चुक वाटते तितकेच मुलगा आणि सुनेने आइ वडिलांकडुन स्वतःच स्वातंत्र्य बाजुला ठेवुन अपत्य संगोपनात मदत करावि हि अपेक्षाहि चुकच वाटते. सासु ने काय म्हणुन कायम त्याग करायचा? आधि स्वतःच्या मुलांसाठि आणि मग मुलांच्या मुलांसाठि! मग तिने तिच आयुष्य कधि जगायच? आज शरिर साथ देतेय वय आहे तेन्व्हा सुनेचे करियर मह्त्वाचे मानुन त्याग करायचा का तर पुढे गात्रे थकल्यावर मुलगा आणि सुनेने सांभाळले पाहिजे म्हणुन? मग तिने ह्याच मुलासाठि तो लहान असताना ज्या खस्ता खाल्ल्या त्या उपकाराचि परतफेड करण हि मुलगा आणि सुनेचि जबाबदारि नाहि? ज्या कोणाला एक लहान मुल ह्या जगात आणायचे आहे त्यांनिच त्या मुलाच्या सर्व जबाबदार्‍या घ्याव्यात हे न्याय्य नाहि का?

<<<एकत्र राहून रोज वादविवाद करण्यापेक्षा वेगळे राहुन गोडीत राहिले तर त्यात काय चुकले? >>> १००% सहमत

मलाहि 'आम्ही आमच्या मनाप्रमाणे जगतो, तुम्हीही तुमच्या मनाप्रमाणे जगा' हा विचार अजिबात चुक वाटत नाहि.

बाप रे......खूपच टोकाची विचारसरणी आहे ही......! असं काही असू शकतं?
खरंच जरा संदर्भ द्यावा म्हणजे काही तरी उलगडा होईल.

ही घ्या http://esakal.com/esakal/12132008/Pailtir6070029DF9.htm

टीपः मी लेखिकेच्या मतान्शी सहमत नाही

टीपः मी लेखिकेच्या मतान्शी सहमत नाही >> मी सुध्दा ....

मला तर दोन्हीत काही संबंध दिसत नाहीए.

>>काय हरकत आहे सासुने थोडि मद्त केली तर>> हे बरंय. सासूकडून मदतीची अपेक्षाच कशाला फक्त? चुकून असं म्हटलं तरी चालेल की या उतार वयात एकटे राहू नका, आमच्या जवळ रहा, आम्हाला निदान तुमची काळजी तरी घेता येईल.

म्हातार्‍या माणसांना फ्रिडम हवे, यात मला तर काही गैर वाटत नाही. स्वातंत्र्यासाठी वयाचे बंधन असू नये. सर्वांना सर्व वयात मनाजोगते निर्णय घेण्याचा आणि तो निभावण्याचा अधिकार हवा. विशेषकरून आई-वडीलांना. त्यांनी आयुष्यभर मुलांचे केलेलेच असते. वर नातवंडात पण खर्ची पडायचं?

नातवंडाच्या मृत्यूबद्दलच्या लिखाणाला तर माझा कडाडून विरोध आहे. सासू भले ही सुनेचा दुस्वास करेल पण नातवंडाच्या मृत्यूचं दु:ख तिला होणार नाही, हे अज्जिब्बात पटत नाही...

ऊंहू...! नॉट ऍग्री..

धेडगूजरी लेखांचे पीकच आले आहे म्हणायचे.
(भाषा आणि आशय- दोन्ही दृष्टीने.)

कवितांचं एक समजू शकतो. जे न देखे रवि वगैरे...
असो.

--
.. नाही चिरा, नाही पणती.

हा लेख मी फक्त "देवनागरी" भाषेत जेव्हढा होता, तेव्हढाच वाचला अहे-- रोमन लिपीतला नाही वाचला..

<<<<पण आजकालच्या सासुला पडली असते ते बाहेर फिरण्याची, काय तर म्हणे त्यांच्या काळी आजकाल सारखा हनीमुन नव्हता.>>>>>>>>

मला नाही पटलं...
प्रत्येकानेच आपापल्या आउष्याचा काहीतरी विचार केलेला असतो. आणि त्याना त्याप्रमाणे करण्यचा पुर्ण अधिकार असतो. सुनांना गरज असते हे मान्य.. पण जर आपल्याला गरज आहे, तर आपण विनम्रपणे मदत मागायची असते-- ऑर्डर सोडुन नव्हे..(कोणावरही आरोप वगैरे नाहीये).आणि समोरच्याने मदत नाकारली तरी त्याला सरसकट वाईट ठरवायची गरज नसते.
फ्रिडम प्रत्येकालच हवे असते-- ८ वर्षाची मुलगी असो वा ८० वर्षाची आज्जी !!! जर एखाद्या आज्जीने दुर्दैवने ८० वयपर्यन्त स्वतंत्र्य अनुभवले नसेल, तर त्या नंतरही ते अनुभवण्याचा अधिकार नाहीये का तिला?त्या नन्तरही तिने फक्त दुसर्‍यान्साठीच जगायचं का? तिच्या इच्छा केव्हा पुर्ण होणार मग?

--------------------------------------------------------------

ख्वाब रंगी है, इस जहां के, देख ले देख ले तु सजा के,
अपने सायेसे तु निकल के, देख ले देख ले तु बदल के,
रंगोंके है मेले, खुशीयेंके है रेले,
धडकन पे पेहेरा क्युं है क्यु......

काय फालतूपणा आहे? कुठे शोधलेत हे विकृत आईवडील?
तुमचा संसार तुम्ही सुखानं करा इतपर्यंत सांगणारे ठीकेत पण म्हणजे त्यांना काही पडलेली नसते ह्या निष्कर्षावर कसं पोचलात?
काहीही?
आणि काय चुकलं एका वळणावर येऊन आता जबाबदार्‍या नकोत असं वाटलं तर? आयुष्यभर कष्टतच रहायचं त्यांनी? का? त्यांचं आयुष्य तुमच्या नावे केलंय त्यांनी?

-नी
http://saaneedhapa.googlepages.com/home

मीना, कृपया हे लिखाण विनोदी लेखन या सदरात हलवाल का?
योग्य जागी लिखाण असलेले बरे असते

मी_ना,
तुम्हाला मराठी अगदी नीट लिहीता येतेय मग लेखच असा धेडगूजरी अर्धा मराठी अर्धा रोमन मध्ये का? चुकुन तसा पोस्ट केला असेल तर कृपया तो संपूर्ण मराठीत नीट पोस्ट करा.

लेख अर्धाच वाचला, मराठीत जेवढा होता तेवढाच, त्यातल्या तुमच्या विचारांशी मी सहमत नाही.

एक विकृत उदाहरण माहित असले म्हणजे सगळ्यांना एकाच मापात तोलायचे नसते.
तुमच्या मानसिकतेत आणि आजकालच्या मुलांना आईवडील नकोत असं म्हणणार्‍या मानसिकतेत काहीही फरक नाही.
-नी
http://saaneedhapa.googlepages.com/home

आयुष्यभर मुलांसाठी खस्ता खाल्ल्यावर शेवटी जर त्यांना काही काळ एकमेकासाठी, स्वतःसाठी द्यावा वाटला तर कुठे चुकले? तुम्ही म्हटले आहे की..
<<तेंव्हाच नेमकी सुनेला गरज असते, तिचा बाळंतपणाचा वेळ असतो. career take off karanar असते. तिला वाटते,काय हरकत आहे सासुने थोडि मद्त केली तर.>>
म्हणजे सुनेला गरज आहे म्हणुन तिला सासु जवळ हवी आहे, सासुबद्दल प्रेम, आपुलकी आहे म्हणुन नव्हे...हे योग्य वाटतं तुम्हाला ?

अर्थात, सगळ्याच सुना अशा नसतात आणि सगळ्याच सासवा देखिल. पण तरीही तुम्ही म्हणताय ते अजिबात पटत नाही. आणि कुठलेही आई-वडील किंवा आज्जी आजोबा आपल्या जबाबदार्‍या कधीच नाकारत नाहीत, फक्त त्यांना आयुष्याच्या संध्याकाळी स्वतःला, परस्परांना थोडासा वेळ द्यावासा वाटतो, त्यामध्ये काहीच गैर नाही.

सस्नेह...

विशाल.
____________________________________________

http://maagevalunpahataana.blogspot.com

ते मराठीतचलेच वाचले फक्त. बाकी मराठी इंग्लीश वाचवत नाही.
माझ्ये मते प्रत्येकाला आपल्या इच्छेने जगण्याचा हक्क आहे.
आपल्या आई वडीलांवर पुन्हा कुठल्या हक्काने आपल्या मुलांची जबाबदारी टाकायची?
कमवतोय ना आपण पैसा मग ठेवा ना मुलाना बाई सांभाळायला किंवा day-care बघा ना.. ह्याच मताची आहे. वयानुसार कोणाला फ्रीडम असावे वा नाही हे कोणीही ठरवायचे का?
बाकी काहीच्या काहीच विचार वाटले जरी असे मानले की there is a exception to every rule..
आजकाल मायबोलीवर कायच्या काय नाती गोती, नको तेवढ्या dramatic गोष्टीच ज्यास्त दिसतात... नवरा,बायको,आई,बाप, मुलगी.. मुलगा.. हिंदी सिनेमाचे वातावरण झालेय. छ्या!
(इथे कोणावरही व्यतीगत कमेंट नाही केलीय. का मी मास्तुरेचा जॉब काढून नाही घेत आहे हे लक्षात असु द्या. डोके किटले ते उगीच नाते संबधावर गोष्टी पाहून जिकडे तिकडे.... )

मला वैयक्तिक पातळीवर उतरून लिहीण्याची इच्छा नाही. पण वरचा लेख 'एखाद्या 'सासुची' गरज पडली असता ती मदतीला न आल्यामुळे भडकलेल्या सुनेचा' वाटतो. (ह्यात सासर्‍याचा उल्लेख नाही.)

कश्याला अपेक्षा करता कुणी यावं म्हणून? आपल्या नवर्‍या किंवा बायकोला लहानाचं मोठं करायला त्यांनी खाल्लेल्या खस्तांना जागून त्यांना लागेल ती मदत करायला काय जातं? माझी चार कामं नाही केली म्हणून आता त्यांच्या पडत्या काळात त्यांना मी मदत करणार नाही हा कुठला हलकटपणा? काही गरज नाही सासु आणि सार्‍यांवर प्रेम करण्याची. प्रेम असणं आवश्यकही नाही. पण म्हणून माणुसकी सोडून वागायचं?

जो काही मराठी भाग वाचला त्यावरुन तुमचा आक्षेप आपल्या जबाबदार्‍यांतून मोकळं झाल्यावर थोडी मजा करु इच्छिणार्‍या आजी आजोबांवर दिसतोय. काय बिघडलं त्यांनी फ्रिडम मागितला तर? जपानमधल्या आज्यांना पण मी अशीच मजा करताना पाहिलंय.दुपारी सगळा गृप जमायचा कॅफे,रेर्स्टॉरंटमध्ये आणि मग पुढचे २,३ तास त्या वय्,जबाबदारी सगळं विसरुन हसत खेळत्,गप्पा मारत मजेत घालवायच्या. मग आपल्या इथल्या आई वडिलांनी अशी मजा न करता नातवंड संभाळावीत असं कुठच्या पुस्तकात लिहिलंय बरं?
क्वचित गरजेला सासू-सुनेने एकमेकांना मदत करणं ठिक आहे. करायलाही हवंच. पण एकमेकांना जिथे गृहित धरणं येतं तिथे संबंधही कडूच होणार. आणखीन एक माझं मत. जर समजा आजीने नातवांना संभाळणार नाही म्हणून म्हटलं तर मग सून त्यांना डे केअरमध्ये ठेवते ह्यावर मत/नाराजीही व्यक्त करु नये.

आपल्या जबाबदार्‍यांतून मोकळं झाल्यावर थोडी मजा करु इच्छिणार्‍या >>> इथे मजे पेक्षा निवांतपणाचा भाग जास्त असतो असे मला वाटते. रांगतं मुल सांभाळायचं म्हंटलं तरी त्याच्या खाण्या-पिण्याच्या वेळा/नाटकांपासून ते त्याचे दिवस भराचे उद्योग/रहाडे निस्तरणे हे बरेच मेहनतीचे काम असते. उतारवयात नकोसे वाटले इतके काम करणे तर आश्चर्य वाटायला नको. शिवाय नोकरी करणार्‍या/भरपूर शिकलेल्या सुनेचे बाळ सांभाळायचे म्हणजे नातवंडांबरोबर वेळ घालवण्यात आनंदाचा भाग कमी आणि दडपण जास्त असेही होते बर्‍याच आज्ज्यांना.

माझ्या एका कमावत्या मैत्रिणीने पाळणाघरात बाळ ठेवायचे नाही (ही आजी-आजोबांचीच इच्छा) म्हणुन एक हट्टी-कट्टी बाई लावली कामाला. बाईने बाळाचे कपडे धुवायचे, वाळलेल्या कपड्यांच्या घड्या घालायच्या, अजून काही बाळाचा पसारा/कामे आवरायची, आजी-आजोबांच्या झोपेच्या वेळेत बाळाकडे बघायचे अशी सर्व कामे करायला. ह्याव्यतीरिक्त रोजची कामाची बाई होतीच. आजी-आजोबा, सुनबाई, बाळ सगळेच खूश.

हा पर्याय सर्वोत्तम वाट्तो!

खरंच उतारवयात रांगतं मूल सांभाळणं अतिशय जोखमिचं आणि दमणूकिचं काम आहे. तरिही कित्तीतरी आज्या मनापासून ते करतात... हॅट्स ऑफ टू देम!

मी बेबी सीट करायची माझ्या भाचीला.. नुकतीच ती रांगायला नी पकडून पकडून चालायला लागली होती. अरे बापरे सगळ्यात खतरनाक स्टेज.. (६- ९ महीन्याचा काळ),रांगायचा स्पीड पण कायच्या काय असतो. :).
त्यात जीना हा प्रकाराबद्दल खूप आकर्षण असते.
दमत सुद्धा नाही त्यांची एकदा पुरेशी झोप झाली नी पोट ट्म्म फुगले की सुरु... जोडीला तोंडात मिळेल ते चाखत बसा,शी नी शू वगैरे....

मनू
अगदी बरोबर .........रांगणार्‍या मुलाचा स्पीड आणि प्रत्येक दृश्य वस्तूची चव घेण्याची जिज्ञासा........ग्रेट!!!!!
आणि मीनाताईंना एवढा या वयस्कर लोकांचार एवढा का राग आलाय? आणि जरी सासू ८० वर्षाची असली तरी तिला स्वातंत्र्य देणारे आपण(सून) कोण? वयस्कर लोकांना काय आयुष्य त्यांच्या पद्धतीने उपभोगण्याचा अधिकार नसावा?
हे: अजिबात बरोबर वाटत नाही हे लिखाण!