शेवईचा दिवस

मस्त !!
मी कधी पाहीला नाही हा कार्यक्रम शेवई करण्याचा..
(खीर मात्र करावीच लागणार आता!)

मलही आठवतात टांगून ठेवलेल्या लांब लांब शेवया आणि त्याखाली पसरून ठेवलेले कागद. शेवया करतानाचे गॉसिप नाही आठवत मात्र(कदाचित सगळ्याच साळकाया म्हालाकाया हजर असल्यामुळे कोणाबद्दल बोलायचा हा यक्ष प्रश्ण असेल LOL). आणखी एक आठवण म्हणजे दुपारच्या वेळी आज्जी आणि माम्म्या शेंगा फोडत बसायच्या. हा उपद्व्याप कशासाठी ते अजूनही कळत नाही. आता गेले की विचारीन मामीला.
, तू खरच स्टार लेखिका आहेस गं.kudos to you. please pardon the mistakes in marathi typing.

सही... आम्ही पण लहानपणी आजीकडे हा सोहळा अनुभवलाय.. पण ती शेजार्यांना नाही बोलवायची, तिच्या ३ मुली आणि ५ नातवंडे हजर असल्याने ४ घरच्या (तिच्या, आमच्या आणि मावशींच्या) शेवया, पापड, कुरडया सर्वं काही मजेत व्हायचं.. शेंगा, चिंचा फोडणे हे प्रकार पण असायचे दुपारी... आता नाही होत असं काही (एव्हडे दिवस जायला मिळतच नाही ना)

शेवई प्रकरण आमच्याकडे नव्हतं पण असेच जमून वर्षभराचे पापड केले जायचे.
आवड्लं

लेख खूप आवडला. कालच माझ्या सासूबाई घरी शेवया करायच्या त्याबद्दल सांगत होत्या. आता त्यांना हा लेख वाचायला देईन!

माझ्या मते प्रत्येक पदार्थ कसा खावा हे सुद्धा लिहायला हवं.>>> हे एकदम पटलं!

मस्त लिहिलं आहे. आवडलं

आमच्या इथे व्हायच्या अश्याच सामुहिक शेवया!
लेख मस्तच जमलाय.

एवढा कष्टानी केलेला शेवईचा उपमा गरम गरम असताना आधी स्वत: खावा. मग दुस-यांना द्यायच्या भानगडीत पडावे.>>>> हे भारी !

छान लिहिलं आहेस सई. साबुदाण्याच्या खिचडीवर साखर हे काही आवडले नाही. दही-साखर छान लागेल पण फक्त साखर नाही. आमच्याकडे अजूनही काही भागात घरीच शेवया करतात. लहानपणी दोरीच्या पलंगाला म्हणजे बाजीला साचा लावून आम्ही शेवया करायचो. ते फिरवायचे काम आमचेचं असायचे.

छान लिहिलय सई,
मी बघितलाय हा सोहळा. ताटातल्या आणि दांडिवरच्या अश्या दोन प्रकारच्या असायच्या शेवया.
दांडिवरच्या सरळ व्हायच्या, पण त्या वाळताना ढग आले कि त्या खाली पडायच्या.
काहि सुगरणी तर अगदी सुतासारख्या बारिक शेवया वळायच्या.

किती सुंदर लिहीतेस गं. फार छान आणी ओघवती शैली आहे. आवडलं.

मस्त लिहीलय

सई किती गोड लिहितेस..
आमच्याकडे वाळवणात वाफेच्या पापड्या, वेफर्स, कुर्डया,सांडगे,पापड केले जायचे.. जुन्या आठवणी सरसरून वर आल्या की

काय आठवण काढलीस! आमच्याकडे पाटावर करत नसत. एक एक लाटी बोटांनी लांबवत जायची. पूर्ण शेवई सारख्या जाडीची वळली की सगळ्याजणी कौतूक करायच्या. काय मस्त वाटायचं. मग चार पाच एकदम हातांवर घेवुन रींग बनवायची, लोकरीचा गुंडा बनवण्यासाठी करतात तशी. या रींग्स झोक्यासारख्या काठीवर वाळत ठेवायच्या. आम्हालापण चहा मिळायचा.
मस्त लिहीलय. आवडलं.

श्रुती म्हणतेय तस्सेच आजी तिला जमेतोवर करायची.
छान लिहीलंयस सई !

माझ्या मावशीच्या लग्नात वगैरे असे घरीच शेवया केल्या होत्या. तेव्हा अर्थात आम्ही लहान होतो त्यामुळे "मधे मधे करू नकोस" या धमकीसकट आम्हाला अंगणात खेळायला पाठवायचे सर्वजण

आता तर बाम्बिनोचे पाकिट आणायचे आणि शेवया खायच्या

वा... मी कधी हे शेवई प्रकरण पाह्यलं नाहीये. पण पापड, कुरडया, चिकोड्या, बटाट्याचा खीस सगळं बघितलंय. आईला जमायचं तोवर ती बरंच काय काय करत असायची. त्या काळात मला उत्साह असायचा आईला मदत करायचा आणि ते वय असं होतं की अर्धमुर्ध, कसंही काम केलं मदत म्हणून तरी कौतुक व्हायचं... वर पापडाच्या लाट्या पण हादडायला मिळायच्या...

छान लिहीलंय!
माझी आजी करायची त्या शेवया दोन प्रकारात मोडायच्या. सोवळ्याच्या शेवया( हा प्रकार मला कधी आवडला नाही कारण मला हात लावायला मिळायचं नाही) आणि ओवळ्याच्या शेवया, त्यात माझा भरपूर सहभाग असायचा. सगळ्या शेवया वळुन होइस्तोवर मला दिलेल्या बोटीचा पांढरा रंग पार बदलून जात असे.

श्रुती म्हणते तसं हातावर त्या शेवयांना थोडं ताणुन दांडीवर टाकायला मज्जा यायची.

छान लिहिलं आहेस आमच्याकडे पाटावर नाही पण हातावर शेवाया करत असत. त्याला खरोखरच खुप कौशल्य लागते. आई, सासुबाई सर्वांनाच जमते. मी पण करुन पाहिल्या आहेत. तितक्याशा नाही पण बर्‍यापैकी जमल्या. शेवई वळताना अगदी सुतासारखी, शुभ्र तार पडू लागली की बघत रहावेसे वाटते. आजी जेव्हा शेवाया करते तेव्हा तिच्या स्पीडला कोणीच चॅलेंज करू शकत नाही. मशिनवर केलेल्या शेवईला, हातावरच्या शेवईची चव येणे कदापी शक्य नाही.
पापड, कुरुड्या, खारोड्या, सांडगे, बटाट्याचे चिप्स, खीस... किती तरी प्रकार. उन्हाळ्यात रोज काही ना काही असायचेच. पापड देखिल तांदळाचे,ज्वारीचे,कोंड्याचे,पोह्याचे,बाजरीचे,साबुदाण्याचे,बटाट्याचे इतके प्रकार. कुरुड्या गव्हाच्या चिकाच्या किंवा रव्याच्या. शेवई नाही पण पापड मात्र अजुन करतो आम्ही.

मी लहान असतांना गावी गेले की पहायचे हा शेवई बनवण्याचा प्रकार. मलाहि आश्चर्य वाटायचे पाटावर वळुन ताटात दोर्‍यासारख्या बारीक शेवया बनतानाचा.
<<शेवईची खीरच बरी वाटते >> हो अगदि.. ते उपमा वगैरे प्रकार मलाहि नाहि आवडत.
छान लिहिला आहे लेख

मस्त लिहिलं आहेस सई.... उन्हाळ्यातल्या वाळवणाच्या आणि लोणच्यांच्या आठवणी जाग्या केल्यास! आता असे एकत्रित उपक्रम फारच क्वचित होतात. नात्यात कोणाचे लग्न ठरले की मग हळद फोडायला, सुपारी, मेतकूट, गव्हले, पापड्या - कुरडया करायला एकत्र जमणे होते. पण तेव्हाही जाम मजा येते!

मस्त गं.

काय मस्त लिहीलय गं! मलापण लहानपणीचे वाळवण करण्याचे दिवस आठवले. विवीध पापड, कुरडया,चकल्या, वेफर्स अन काय काय! शेवया करताना मात्र आजोळीच बघायला मिळायच्या. आजी, तिच्या मैत्रीणी, बहीणी अशा सगळ्याजणी हसत खेळत ते काम करायच्या. दुपारी एक मावस आज्जी चहाचे गाणे म्हणायची. ' चहा घ्यावा, चहा द्यावा, चहा जीवाचा विसावा' असे काहीसे ते गाणे होते!

एवढा कष्टानी केलेला शेवईचा उपमा गरम गरम असताना आधी स्वत: खावा. मग दुस-यांना द्यायच्या भानगडीत पडावे.>>> हाहाहा..खरंय
माझ्या आईच्या आज्जेसासूच्या नथीसारखी >>
नवीन सून नाहीतर उपद्रवी कारटी (दोघी एकाच वर्गात मोडतात) >>> मस्त

मस्त!!

छान जमलय! आवडलं

>>>यातला शेवटचा भाग मला जाम खटकतो. खायला का म्हणून द्यावा! कुणाला द्यावा?

अगदी अगदी ओगलेआजींच्या पुस्तकात तर हे हमखास असतंच!

मस्त

हे राहिलच होतं वाचायचं. छानच लिहितेस तेव्हा आता प्रत्येक लेखाला छान-छान सांगणार नाही

आमच्याकडे पण हातावरच्या शेवया व्हायच्या. कॉलनीतली सगळीच वाळवणं आया, आज्या आणि कार्टी मिळून करायची. त्यातल्या त्यात उडदाचे पापड, खिच्चे, शेवया म्हणजे बैठकीची कामं. आम्ही एका खोलीत नाहीतर बागेत झाडाखाली पत्ते खेळणार आणि आया सगळ्या आत ही कामं करणार. मग लागेल तशी आम्हाला मदतीसाठी बोलावणार. जो गडी आत जाइल त्याने येनकेनप्रकारे बाहेरच्या सगळ्यांसाठी लाट्या आणायच्या. खूप धमाल यायची. धन्यवाद सई. खूप छान आठवणी जागवल्यास.