जुगार

बस स्टॉप. गर्दी..
गजबजलेल्या रस्त्याच्या बाजूला वेगवेगळ्या वस्तू विकणारे गाडे..
आजूबाजूचा कचरा, चिखल आणि अधिकृत, अनधिकृत मुतार्‍यांचा दुर्गन्ध.. बेवारशी प्रेताला अळ्या बुजबुजाव्यात तशी जिकडे पहावं तिकडे माणसंच माणसं!
तिथेच पलिकडे एक कोंडाळं.. आत काय चालू आहे याची उत्सुकता चाळवणारं.. सहज म्हणून तिकडे जाऊन उभारलो. खेळ चालू होता. एक मनुष्य मोठ्या शिताफीने तीन पत्ते फिरवत होता. त्यातले दोन पत्ते कोरे होते. फक्त एकावरच बदामची राणी होती..
"बदामकी रानी करेगी पैसा डबल.. डब्बल.. डब्बल्ल..."
भराभर पैसे लागत होते.. दुप्पट होत होते. कुणी पन्नास लावत होतं.. कुणी वीस.. खेळ तसा खूपच सोपा होता.. तीनही पत्ते पालथे ठेवलेले असताना बदामची राणी कोणती हे ओळखायचं आणि पैसे दुप्पट. पत्ते पालथे ठेवतानाच कळत होतं की राणी कुठली असेल. आजूबाजूचे लोक वेगवेगळी बडबड करून गोन्धळात भर घालत होते.. माझ्या बाजूचा एकजण म्हणत होता.. "अरे किती सोप्पय यार .. चल माझे शंभर घे.." आणि त्याने राणीचा पत्ता दाखवला.. त्याचे दोनशे मिळाले त्याला!..
"बदामकी रानी करेगी पैसा डबल.. डब्बल.. डब्बल्ल..."
.. पत्ता परत ठेवताना त्याने तो एका कोपर्‍यात मुडपला आणि पुन्हा ठेवला.. पुढच्या दोन तीन राऊंडमध्ये लांबूंनच मला राणीचा पत्ता कुठला हे त्याने बरोबर दाखवले.. मलाही पैसे लाव, दुप्पट होतील वगैरे म्हणू लागला.. मी साफ नकार दिला.. पण कुतुहलापोटी तसाच उभा राहिलो.. मनात वाटलं, काय हरकत आहे?.. एवढं सोपं तर आहे. पैसे दुप्पट होतील.. नोकरीसाठी वणवण फिरतोच आहे, आजच्या दिवस बसच्या ऐवजी रिक्षाने जाईन. पण पुन्हा वाटलं, छे-छे! हा सगळा हातचलाखीचा खेळ आहे, पैसे गेले तर काय करायचं?
ह्या संभ्रमातच असताना माझ्या बाजूच्या माणसाने मला राणीचा पत्ता कुठला हे सुचवतच त्या पत्ते फिरवणार्‍या माणसाकडे माझी बोली लावली.. "एक हजार, ये साहब की तरफसे..!!"
त्याने मला विचारले, "रानी बताओ, दो हजार मिलेगा..!"
माझ्या बाजूचा माझा हितचिंतक मला सांगतच होता राणी कुठली आहे ते, मी नुस्तं त्याला माझी सहमती दाखवली.., त्याने उघडून पाहिली आणि खरंच ती बदामची राणी होती! माझ्या छातीत धडधड वाढली होती, आणि आनंदही होत होता.. दोन हजार रुपये!! एका मिनिटात एक हजार रुपयांची कमाई?!! पत्ते फिरवणार्‍याने माझ्याकडे पाचशेच्या चार नोटा केल्या.. मी त्या घेणार इतक्यात तो म्हणाला.. "पहले बताओ, तेरे पास हजार है की नही..? तूने बोली हजारकी लगाई थी.." दोनच दिवसांपूर्वी मनी ऑर्डर आली होती घरून, पैसे होते माझ्या खिशात. मी थोडा मागे सरकलो आणि पाकीटातून काढून त्याला पाचशेच्या दोन नोटा दाखवल्या आणि दुसरा हात पुढे केला..
"अरे भई, जरा देखने तो दे की असली है कि नही?" तो म्हणाला.. मी घाबरतच त्याच्या हातात दोन नोटा ठेवल्या.. तो म्हणाला.. "सिर्फ रानी दिखाओ और दो हजार लेके जाओ.." तीनही पत्ते पालथे ठेवलेले होते.. मी पुन्हा एकदा का दाखवू? आधीच दाखवली होती ना, असा थोडा वाद त्याच्याबरोबर घातला.. माझ्या आणि दोन हजारच्या मध्ये फक्त एक बदामची राणी होती, आणि मला तो मुडपलेला कोपरा दिसला.. माझ्या हितचिंतक शेजार्‍याचे आभार मानत मी त्या पत्त्याला स्पर्ष केला, आणि त्याने तो उलथा केला...
ती बदामची राणी नव्हती!!! तो एक पूर्ण कोरा पत्ता होता..!! माझ्या डोक्याला मुंग्या यायला लागल्या.. माझा शेजारी मला म्हणाला, "अरे तो नव्हता यार, तो दुसरा होता, तू गडबड केली ना, आता तुझे एक हजार गेले..!" त्याने दात विचकले आणि त्या जुगार्‍याला डोळा मारला...!!
"गेले? असे कसे गेले? मी तर बोलीच लावली नव्हती, माझ्या तर्फे ह्या शेजारच्या माणसाने लावली होती ! माझे हजार परत द्या.. परत द्या..."
माझ्या बोलण्याकडे आता त्याचे लक्षच नव्हते.. तो नेहमीप्रमाणे त्याचे पत्ते फिरवत होता..
"बदामकी रानी करेगी पैसा डबल.. डब्बल.. डब्बल्ल..."

..मला तोंडाला कोरड पडली, हात पाय थरथर कापायला लागले.. त्या कोंडाळ्याच्या बाजूला एक पोट सुटलेला, जाड मिशीचा, काळा गॉगल घातलेला उंच माणूस सिगरेटचे झुरके घेत उभा होता.. तो या जुगार कंपनीचा म्होरक्या होता.. मी त्याला माझी कहाणी सांगितली. मी चांगल्या घरातला आहे हे सांगितलं, तो गुरकावून मला म्हणाला.. "मग आम्ही काय चांगल्या घरातले नै काय बे? चल फुट इथुन, गेला तुझा पैसा.."

... पुढचं जास्त काही आठवत नाही साहेब.. माझ्या डोळ्यातून घळघळा पाणी, सगळी गर्दी माझ्याकडे दात विचकून हसतिये, बाजूच्या कोपर्‍यातला मोठा दगड, त्या जुगार्‍याचा, शेजारच्याचा आणि त्या पोट सुटलेल्या माणसाचा असे तीन चेंदामेंदा झालेले रक्तबंबाळ चेहरे .... एव्हढंच आठवतंय साहेब.....!!!

----- समाप्त -----