फिटींग!

Submitted by पूनम on 14 July, 2009 - 02:59

आमचे ’हे’ अलिकडे कपडे शिवून घेत नाहीत.. नाही, शिंप्याचं नाव अली नाहीये, अलिकडे म्हणजे 'आताशा' हे कपडे शिवून घेत नाहीत, सरळ विकतच घेतात.. इतके मॉल्स शहरभर उभे राहिल्यानंतर आणि त्यांच्याकडे अक्षरश: हजारो तयार कपडे तयार असताना कपडे शिवून घ्यायचे म्हणजे अंमळ औट ऑफ फ्यॅशनच! त्यातून, आजकाल पॅकेजिंग आणि ब्रँडींगला किती महत्त्व आलंय, ठाऊकाय ना? कपड्याच्या लेबलवरून माणसाच्या स्टेटसचा अंदाज घेतात आजकाल, आहात कुठे? तात्पर्य काय, की सध्या ह्यांची कपडे खरेदी मॉल्समध्ये होते.. आणि ती आमच्या- म्हणजे मी आणि आमच्या संसारवेलीवरच्या गोमट्या फुलाच्या दृष्टीने प्रचंड कंटाळवाणी असते.. कंटाळवाणी का? कारण शर्टाची खरेदी त्या मानाने पटकन उरकते.. मापाप्रमाणे शर्टांचे ढीग असतात, त्यातले आवडतील ते घ्यायचे. पण पँट खरेदी होईस्तोवर आमची जांभया देऊदेऊन तोंड फाटायची वेळ येते.

पहिली गोष्ट म्हणजे पँट घ्यायची, म्हणजे पोटाचे माप उघडउघड तिथल्या ’हेल्पर’ला सांगायचे! हे माप दर सहा महिन्याने वाढत असल्याने, ते असं उघड बोलायची वाटते लाज. त्यामुळे तो तत्परतेने पुढे आला, तरी त्याला ’मी बघतो’ असं मारे तोर्‍यात त्याला सांगितलं जातं. ’मी जाड झालेलो नाहीये’ हे पटवण्यासाठी जुन्या मापाची एक पँट ट्रायलसाठी म्हणून हे ट्रायल रूममध्ये घेऊन जातात. आत गेलं की, आधी पायातले बूट काढायचे, मग अंगावरची पँट उतरवायची. मग ही नवी घालायचा प्रयत्न करायचा. ती होत नाही. मग चरफडत ती उतरवायची. पुन्हा लाजेकाजेखातर जुनी पँट चढवायची. बूटात पाय सरकवायचे. उगाचच गोंधळलेला चेहरा- की 'घरी आहेत त्या या मापाच्या पँट तर मला होत आहेत, हीच कशी होत नाही बरं?'- असा करून बाहेर यायचे. मग नवीन (मोठ्या) मापाच्या ढीगाकडे वळायचे. त्यातली एक घ्यायची. पुन्हा ट्रायल रूममध्ये हे सगळं करायचं. ती मात्र पहिलीच्या मानाने फिट्ट होते. मग ’अरेच्च्या, मला आता हे माप लागतं? काहीतरी घोळ आहे ह्यांच्याच मापात’ असं त्या विदेशी, बड्या, जिच्यामागे हे स्वत:च धावत आलेत त्या कंपनीचं माप काढायचं. मग एकूणच या कंपनीबद्दल मन थोडं कलुषित झालेलं असतं- कारण ती कंपनी ह्यांना जाड ठरवते. म्हणून मग दुसर्‍या कंपनीकडे वळलं जातं.

दुसर्‍या कंपनीच्या पँट ट्राय करताना, हेच सगळं घडतं. आधी जुनं माप, मग नवीन माप. किती वेळा ट्रायल रूममध्ये जायचं, पँट बदलायच्या.. देवा! आणि मी आणि आमच्या मुलाने काय करायचं या वेळात? तर हे बाहेर कधी येतात याची वाट पहायची. बर्‍याचदा तर ट्रायल रूमसाठीही नंबर असतात. तेव्हा तर आमची तोंडं बघण्यालायक असतात. बरं, ’तुमचं चालूदे, मीही माझ्यासाठी काहीतरी बघते’ असं म्हटलेलंही खपत नाही. ’नाही, तू थांब, सीलेक्शनसाठी’. मग काय, एक कोपरा गाठून मी येणारेजाणारे निरखत बसते. लेक मात्र भयंकर कंटाळतो.. ’आई, मी काय करू?’, ’बाबांना इतका वेळ का लागतोय?’, ’मी तिकडे एक चक्कर मारून येतो’, ’आई, भूक’, ’कंटाळा आला’ हे आळीपाळीने माझ्या कानावर आदळत रहातात. मी ’हो रे, झालंच हां’ असं काहीतरी बडबडत त्याला धीर देते. (एकदा तर तो इतका वैतागला की बाबांना म्हणाला, ’बाबा, तुम्ही तिकडे जाऊन काय करता? मलाही बघायचंय’. हे ऐकून मला इतकं हसायला आलं आणि बाबांनाही, की ते खरंच घेऊन गेले त्याला ट्रायलरूममध्ये! बाबा काही भारी करत नाहीयेत हे पाहिल्यावरच त्याचं कुतुहल शमलं.)

तर अश्या रीतीनी कंपनी कोणतीही असो, माप वाढीवच आहे अशी एकदाची यांची समजूत पटते. मग निवड. नेमके यांना आवडलेले रंग त्यांच्या मापात नसतात. जे असतात, ते यांच्याकडे आधीच असतात. (मुळात पुरुषांच्या कपड्यात रंग असतात तरी किती???) मग पुन्हा तिसरी कंपनी. आताशा कापडातही पन्नास प्रकार आलेत -असं कंपन्यांचं म्हणणं हं. ’चिनोज’, ’अँटी रिंकल’, ’कूल फॅब्रिक’, ’टेरिकॉट्स’ वगैरे वगैरे.. मग, ही घेऊ? का ती बरी? वगैरेत वेळ जातो.. सुरकुत्या न पडणारं ’कॉटन’ कसं काय बरं असू शकतं हे मला कळलेलच नाहीये.. माझा समज की चुरगाळलं की सुरकुत्या पडणार ही तर कॉटनची खासीयत.. पण विदेशी कंपन्यांचं कॉटन असेल बाई अँटी रिंकल असं म्हणून मी पुन्हा विघ्न आणत नाही. अश्या रीतीने बराच उहापोह झाला की एकदाची पसंती होते. मग पुन्हा एकदा खात्री म्हणून अजून एकदा ट्रायल रूम गाठून प्रत्यक्ष चाचणी होते, आणि माल पक्का केला जातो.

किंमत मी विचारतच नाही. (म्हणजे ह्यांनी घेतलेल्या कपड्यांची पहात नाही.. ढीगातल्या कपड्यांची हळूच पाहून साधारण अंदाज घेते.) ती बघून माझे डोळे पांढरे होऊन, मला चक्कर येऊन मी पूर्ववत झाले की मगच हे ट्रायल रूममधून अवतीर्ण होतात. माझ्या एका आख्ख्या पूर्ण सहावारी, पार्टी वेअर साडीची, जी मी किमान दहा वर्ष तरी वापरू शकेन जी किंमत असते, ती यांच्या एका य:कश्चित दुटांगी वस्त्राची असते!!! एक तर हे सर्रास ती पँट वापरणार.. माझी साडी मी जपूनजपून वर्षातून एखाददोनदा वापरते.. परत ही मोलामहागाची पँट त्यांना कितीशी वर्ष होणार? एक? फारतर दोन.. तरी त्याला चार आकड्यात पैसे मोजायचे?? ..असले विचार करून माझं बीपी वाढतं, आणि ’शेवटी तू टीपीकल मध्यमवर्गीय वातावरणातून बाहेर कधी येणार???’ असा कटाक्ष तेवढा मिळतो मला.. त्यापेक्षा जाऊचदेना.. मी किंमत विचारत नाही. मन शांत करण्यासाठी मॉलमधल्या इतर विभागांना (नुसतीच) भेट देऊन येते.. इतकी महाग खरेदी झाल्यानंतर अजून काय विकत घ्यायची माझी टाप?

कथा इथे संपत नाही. या विकतच्या पँटना खालून शिवणी नसतात. त्या घालणार्‍याच्या उंचीप्रमाणे नंतर मारून घ्यायच्या. त्यासाठी कपडे आल्टर करणारा ’स्पेशालिस्ट’ शोधायला लागतो. घराच्या आसपास जे असतात, त्यांच्या टपर्‍या छोट्या.. ते हे कपडे खराब करतील, म्हणून त्यांच्याकडे टाकायचे नसतात ह्यांना. त्यांना लांब गावातल्या लोकांकडेच जायचं असतं, पण वेळ कोणाला असतो? या शनिवारी, पुढच्या शनिवारी करत करत किमान दोन महिने उलटल्यानंतर तो मुहूर्त लागतो..

मी दरम्यानच्या काळात ह्यांचं ह्यांच्याच नकळत डायट फूड सुरू करते.. त्या नव्या पँट घालण्यायोग्य होईपर्यंत पुन्हा न घालण्यायोग्य व्हायच्या आणि पुन्हा आम्हाला मॉलवारी करावी लागायची, या भीतीने!

समाप्त!

(त.टी. ह्या लेखनामधील घटना काही काल्पनिक आणि काही सत्य यांचा मिलाफ आहे, कृपया त्यावरून कोणतेही निष्कर्श काढू नयेत ही विनंती :))

गुलमोहर: 

Lol

...तु सब्र तो कर मेरे यार....
-प्रिन्सेस...

पूनमदी मस्त! Lol

<<<<<मुळात पुरुषांच्या कपड्यात रंग असतात तरी किती???)
आणि <<<<< ’आई, मी काय करू?’, ’बाबांना इतका वेळ का लागतोय?’, ’मी तिकडे एक चक्कर मारून येतो’, ’आई, भूक’, ’कंटाळा आला’ हे आळीपाळीने माझ्या कानावर आदळत रहातात<<<

एकदम सही!

Lol
***************
ॐ नमश्चण्डिकायै |

एक साधी गोष्ट. पण किती छान विनोदबुद्धीने पाहिलंत तुम्ही. एकदम मस्त ! Biggrin

Lol

-------------------------------------------------------------------------
जो संपतो तो सहवास, आणि ज्या निरंतर रहातात त्या आठवणी

मस्तय Happy पण थोडसं फिटींग लूज वाटलं, तुमच्या आधिच्या गोष्टींपेक्षा. ( सारेगमप चा प्रभाव दूसरं काय? ) Light 1
धनु.

Lol
बायकांच्या खरेदीबद्दल सदासर्वकाळ बोंबा मारणार्‍या समस्त पुरूषजातीला जबरी पंच!

एका आख्ख्या पूर्ण सहावारी, पार्टी वेअर साडीची, जी मी किमान दहा वर्ष तरी वापरू शकेन जी किंमत असते, ती यांच्या एका य:कश्चित दुटांगी वस्त्राची असते >>>> सेम! सेम!! एक कपडा घरात आणला रे आणला, की दोनेक महिने उठता बसता तिन्हीत्रिकाळ हे ऐकावे लागते. नंतर ऐकावे लागणारच आहे, तर घेताना तरी तुणतूणं नको म्हणून मी एकटाच जाऊन घेऊन टाकतो फटक्यात.

पण आताशा हे सारे अ‍ॅक्सेप्ट व्हायला लागले आहे घरात. तुणतूणं वाजवून काही फायदा होत नाही, असे कळले असेल बहूतेक. Proud

---
असं एखादं पाखरू वेल्हाळ..

छान आहे. Happy अली व कंपनीचे माप या कोट्या सहीच.

मस्त जमली आहे हो Happy

नवर्‍याचं वाढतं माप काढून घेतलंय अगदी! Proud
_________
यो अ॒स्याध्य॑क्ष: पर॒मे व्यो॑म॒न्त्सो अ॒ङ्ग वे॑द॒ यदि॑ वा॒ न वेद॑

का उगीच मापं काढता बिच्चार्‍या पॅन्टवाल्याची... :d

अगदी! मला हा अनुभव' अलिकडेच' येऊ लागलाय.. त्यामुळे Rofl

लई भारी Lol
तटी तर त्याहून भारी.

एव्हढे सगळे श्रम करून एकदाचे 'दुटांगी वस्त्र' आणले तरी बाहेर जाताना घातल्यावर शेरे ऐकावेच लागतात, 'जरा घट्टच वाटतेय्, तुम्ही सरळ एक साईझ मोठाच घेत चला', 'हा शर्ट जात नाही या पँटीबरोबर!' 'या रंगाची कशाला घेतलीत, तुमच्या कुठल्याहि शर्टावर जात नाही'

हे शेरे ऐकावेच लागतात.

बरं म्हणावे ना, की 'तेव्हढ्यासाठी तुला बरोबर नेले होते फिटिंग करताना'. की त्याचे उत्तरः 'मला काय? तुम्हाला आवडलेली दिसली, म्हंटले घेऊन टाका, एकदाची. आम्हाला अस्सा कंटाळा आला होता तिथे थांबून! नि लोकांचे शेरे, तुम्हाला पुरुषांची पँट घ्यायची आहे का? तुम्ही फिटिंग रूमसाठी थांबला आहात का? बायकांची फिटिंग रूम तिकडे आहे!'

'जळ्ळं मेलं तुमचे ते पँट घेणं!' 'पुनः कध्धी येणार नाही बरोबर.'
Happy Light 1

कशाला हो बिचार्‍याची पँट काढता?. Lol

- अनिलभाई
It's always fun when you connect.

नि ती सुद्धा पब्लिकमधे? शो. ना. हो. असले धंदे घरात करावेत!

Happy Light 1

सही लेख.... Lol

*******************
सुमेधा पुनकर Happy
*******************

पूनम, लेख एकदम 'फिट'

------------------------------------------------------------------------
लाभले आम्हास भाग्य बोलतो मराठी
जाहलो खरेच धन्य ऐकतो मराठी

’बाबा, तुम्ही तिकडे जाऊन काय करता? मलाही बघायचंय’. ... मी दरम्यानच्या काळात ह्यांचं ह्यांच्याच नकळत डायट फूड सुरू करते... >>> Lol

    ***
    सरपंच, वाड्यावर समदी येवस्था केली हाय !

    वा वैनी - मस्तच !! Lol
    नाण्याची दुसरी बाजू Lol

    ~~
    उस डोंगा परी रस नाही डोंगा , काय भुललासि वरलिया रंगा.

    Lol मस्त लिहिलंय... आवडलं...

    फारच मस्त पूनम.एक न एक वाक्य अगदी माझ्या मनातल लिहिलयस..
    आमचे 'हे' त्या मानाने बराच कमी वेळ लावतात म्हणायचे!!
    लगे रहो....बाकी काहीन्चे प्रतिसाद पण मस्त!!

    वा ह. ह. पु. वा. .... Happy ..........तुमचे हे भरभक्क्म आणी आमचे हे ईतके बारकांडे आहेत कि यांना सगळ्या पँटि स्सैल होताता जुनीयर सेक्शन मधुन पँट शोधावि लागते Sad पण बाकी ट्रायल रुमचा त्रास सारखाच शंभर वेळा तीकडे धाव ... चार वर्षात वजन वाढविण्याचे अनंत उपाय केले पण यश नाही Sad

    मी आपला वाचताना मिल्या एवढा जाड झालेला कसा दिसत असेल अशी कल्पना करून हसत होते. मग तळटीप वाचली आणि बुचकळ्यात पडले...
    पूनम, साड्या खरेदीबद्दल गळे काढणार्‍या तमाम नवर्‍यांना सही जवाब!
    -------
    हलके घ्या, जड घ्या
    दिवे घ्या, अंधार घ्या
    घ्या, घेऊ नका
    तुमचा प्रश्न आहे!

    Pages