साद घालू लागले

सुरेख, मोजक्या शब्दात आणि चित्रदर्शी असा शब्द वापरावासा वाटतो आहे.

पावले रक्ताळली वाटेत केव्हा
मांडले पून्हा तरी मी डाव माझे

लगडले टपोर मोती जोंधळ्याला
पेरले मातीत भक्तीभाव माझे

वाहती जखमा जुन्या पून्हा नव्याने
ओळखीच्या माणसांचे घाव माझे

सांडले तू गंध तेथे त्या फुलांचे
आजही घेतात येथे ठाव माझे

हे अगदी खास!

हे अगदी खास!
अहो पूर्ण कविताच अगदी खास!

खूप सुरेख!! भावपूर्ण रचना.

खूप सुंदर!

छानच रचना. "सांडले तू गंध तेथे त्या फुलांचे; आजही घेतात येथे ठाव माझे" - हे विशेष आवडलं.

खालील ओळींत र त म य वृत्त जुळत नाही.
१. उमटले मातीवर तेथे नाव माझे - इथे उमटले (१-१-१-२) आणि र्/राधिका(२-१-२) च्या एकूण मात्रा (५) जुळतात म्हणून ठीक आहे. पण मातीवर या शब्दात एक मात्रा जास्त आहे (२-२-१-१) ताराप (२-२-१). पुढचे 'तेथे नाव माझे' पुन्हा बरोबर जुळतात (२-२-२-१-२-२) मानावा यमाचा (२-२-२-१-२-२). मातीवर ऐवजी मातीत (२-२-१) केल्यास सर्व मात्रा जुळतील. किंवा उमटले मातीवरी ते नाव माझे (१-१-१-२ २-२-१ २-२-२ १-२-२) असं केल्यासही सर्व मात्रा जुळतील. उमटले नाही बदललं तरी चालेल.

२. लगडले टपोर मोती जोंधळ्याला - इथे लगडले (१-१-१-२) वरील उमटले प्रमाणेच आहे, ते ठीक आहे. पण पुढे टपोर (१-२-१) मध्ये एक मात्रा कमी आहे (ताराप (२-२-१)). मोती जोंधळ्याला पर्फेक्ट आहे २-२-२-१-२-२. इथे थोडी काव्यात्मक फ्रीडम घेऊन टपोरच्या ऐवजी टप्पोर केल्यास २-२-१ होऊन जाईल आणि सर्व मात्रा जुळतील.

बाकी रचना उत्तम.

छान च

सुंदर शब्दरचना..!

साद पून्हा वाचकांनी घातली अन्
घेउनी प्रतिसाद येई नाव माझे

पुन्हा वाचली गझल आणि पुन्हा तेवढीच मजा आली.

वा क्या बात है ।
रणरणत्या ऊन्हात चालती पाऊले।
दाखवू कोणास हे दुःख माझे ।।

अजय सरदेसाई (मेघ)

छानच !