न लाजता

Submitted by जयन्ता५२ on 3 June, 2009 - 16:59

तना-मनांत प्रश्नांची वादळे माजली होती
तेंव्हा तूच शांत केलं होतस,कवेत घेऊन
न मागता!

पुरुषार्थाचे पराभव घेऊन तोंड लपवत आलो होतो
तेंव्हा तूच उभी होतीस, नजरेत आरती घेऊन
न बोलता!

काळाचे शिपाई मला शोधत आले होते
तेंव्हा तूच लपविलं होतस, माझ्या रक्तानी माखलेल्या हातांकडे
न पाहता!

पण..
आज तुझ्या नजरेतच प्रश्नचिन्हे उभी राहिली आहेत..!
तेंव्हा तुझ्यापासून पळतांना दुनियेची बंद कवाडं पाहून
येऊन तुझ्याच कुशीतच शिरलो
न विचारता!

तुझ्या नजरेला नजर देण्याइतपत हिंमत आली की
मग पाहीनच वर..
न लाजता!

जयन्ता५२

*आधी इतरत्र प्रकाशित

गुलमोहर:

कविता

शेअर करा

सुंदर

सुंदर मांडली आहे. न चा उपयोग छान केलाय.
..सुसंगती सदा घडो, सुजनवाक्य कानी पडो..

Submitted by अलका_काटदरे on 3 June, 2009 - 21:58

जयंतराव, सुरेख लिहिलय. फारच आवडलं.
.........................................................................................................................
आयुष्याच्या पाऊलवाटी, सुख दु:खांचे कवडसे
कधी काहीली तनमन झेली, कधी धारांचे व़ळसे

Submitted by कौतुक शिरोडकर on 4 June, 2009 - 00:15

मस्त

Submitted by वैभव_जोशी on 4 June, 2009 - 00:16

क्या बात

क्या बात है. खुप छान.वर पाहण्याची हिंमत तीच देईल हळूच थोपटत..
..............................................................................
येता कणकण कवितेची
करा तपासणी डोक्याची!

Submitted by उमेश कोठीकर on 4 June, 2009 - 00:21