माझी व्हिएन्ना यात्रा - सिंहावलोकन - २

भाग १ : http://www.maayboli.com/node/6559
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
मला नेहमी एक प्रश्न पडायचा, तो म्हणजे या ढगाई सुंदर्‍या खुर्चीचे पट्टे सोडण्याचा संकेत आला की कपडे कशाला बदलून येतात ? इतकी काय ते हौस आपले वेगवेगळे गणवेश दाखवण्याची...पण या वेळच्या प्रवासात ते ही उत्तर मिळाले.. जी मुलगी ते ट्रॉलींचे व्यवस्थापन करत होती, तिने कशासाठी तरी एक थोड्या उंचीवरचा कप्पा उघडला आणि तिच्या अंगावर पावसाला सुरुवात झाली.. त्या कप्प्यात असलेल्या पाण्याच्या बाटल्यांपैकी एक बाटली गळत होती आणि हे लक्षात येईपर्यंत ती सुंदरी ओली झाली होती. झाले एवढे थोडे होते की काय म्हणून तिच्याच अंगावर नंतर एकदा पाण्याच्या रिकाम्या बाटल्या पण पडल्या. विमानात मनोरंजनाची सोय असते हे माहिती होतं, पण इतकं मन लावून कोणी ही जबाबदारी उचललेली या आधी पाहिली नव्हती.

मध्येच एकदा माझ्या डोक्यावरचा दिवा चालू झाला, बघितले तर माझ्या शेजारचा लेकुरवाळा झोपेत त्याच्या बाजुच्या रीमोट कंट्रोल वर सरकला होता आणि म्हणून त्याच्यासाठी असलेला दिवा चालू झाला होता. मी आपलं हळूच शुक शुक केलं, मग जरा जोरात शुक शुक केलं, माझ्या दुसर्‍या बाजुला बसलेला मुलगा दचकून जागा झाला (हो, आता आहे माझा आवाज थोडासा वरच्या पट्टीतला, नाही असं नाही), पण हा लेकुरवाळा ढिम्म हलला नाही.. शेवटी पूर्ण वेळ डोक्यावर दिवा चालू आणि शेजारी त्याचे झोपेतले शिट्टी संगीत अशा साथीने माझा प्रवास झाला..

तर असे मजल दरमजल करत आम्ही व्हिएन्ना ला पोचलो. फारसे काही उल्लेखनिय न होता सामान घेऊन बाहेर पडलो. विमानतळावरून हॉटेलवर जातानाचा प्रवास एकदम निसर्गरम्य होता.. आजुबाजुला शेते, छोटी डबकी दिसत होती, नुकताच पाऊस पडून गेला होता, त्यामुळे वातावरणात एक प्रकारचा ताजेपणा होता.(आता तसं म्हटलं तर पूर्ण युरोप मध्ये ४-६ महिने कायमच हवेत ताजेपणा भरलेला असतो असे म्हणावे लागेल...सारखा रिप रिप पाऊस पडतच असतो, साधारण ऑक्टोबर ते मार्च या काळात)

एक उल्लेख करायचा राहिला...दुबई विमानतळावर ध्वनिवर्धकावरुन हिंदी भाषेत घोषणा ऐकली आणि बरं वाटलं... तसं लंडन मध्ये पंजाबी भाषेत रेल्वे स्थानकाच्या पाट्या पाहिल्या होत्या पण स्वित्झर्लंड ला टिटलीस पर्वतावरची हिंदी पाटी सोडली तर हिंदी चा फारसा वापर पाहिला नव्हता.. जवळ जवळ नाहीच...त्यामुळे कदाचित अजून छान वाटलं असेल..

आल्या दिवशीच कामाला सुरुवात झाली आणि असं जर काम करायला लागणार असेल तर व्हिएन्ना बहुधा ऑफ़ीस मध्ये बसुनच पाहावं लागेल असा विचार मनात येऊन गेला. खूप काम केल्यावर खूप भूक लागते असं ऐकलं होतं..(हे मीच स्वत:ला काही वेळापूर्वी सांगितलं होतं असं अंधूक आठवत होतं) त्याप्रमाणे लवकरच मला खूप भूक लागली आणि जेवणाची सुट्टी घेऊन बाहेर पडलो..

जेवणाची सोय हमखास होण्याची जागा म्हणजे सिटी सेंटर.. सर्व युरोपीअन शहरात असतं तसं इथेही शहर मध्य उर्फ़ सिटी सेंटर मध्ये उत्साहाचं वातावरण होतं. एकच रस्ता, तो पण गाड्यांना बंदी असलेला. या टोकापासून त्या टोकापर्यंत, दोन्ही बाजुला दुकानं दाटीवाटीत उभी...जिकडे पाहावं तिकडे भेटवस्तूंची आणि चॉकोलेट्स ची दुकानं, उरलेली जागा कपड्यांच्या दुकानांना... या मध्यवर्ती रस्त्यावर जवळपास सगळी मोठ्या आणि प्रसिद्ध ब्रॅंड ची दुकानं आहेत. रस्त्याच्या एका टोकाला सेंट स्टीफन्स कॅथेड्रल आणि दुसर्‍या टोकाला जगप्रसिद्ध ऑपेरा थिएटर आहे... त्याविषयी नंतर लिहीनच..

शहरावरचा हा पहिला दृष्टीक्षेप इथेच आवरता घेऊन पोटपुजेचा प्रबंध करण्याकडे वळलो. एका झकास (दिसणार्‍या) चायनीज हॉटेल कडे मोर्चा वळवला. तशीही इतकी थंडी होती की पाय न ठरवता आपले आपण वळतच होते..

इथल्या हॉटेल्स मध्ये म्हणा किंवा अगदी बर्गर किंग सारख्या फ़ास्ट फ़ूड चेन मध्ये म्हणा, एक गोष्ट सारखी आढळली आणि ती म्हणजे किंमत ही तुम्ही एका पदार्थातले किती घटक (इन्ग्रेडीएन्ट्स) घेता यावर अवलंबून असते..साधा तिखट सॉस मागा, वेगळे पैसे. बर्गर घेतलात, चीज चे पैसे वेगळे, केचप चे पैसे वेगळे. माझा एक सहकारी म्हणाला, तो विचारणार आहे की बर्गर चा बन मी आणला तर किती पैसे कमी कराल म्हणून... अर्थात त्याच्या अंगात 'ते' उत्तरेकडचे रक्त खेळत असल्याने त्याने हे खरंच विचारलेले असू शकेल असे मला उगाच वाटून गेले

आलोच आहे तर पारंपारिक ऑस्ट्रियन अन्न काय असते हे बघायचे असे ठरवले होते. ती संधी लवकरच आली. इथे एका प्रसिद्ध खोपटामध्ये (खरं तर हॉटेल मध्ये, तेथे कमीत कमी जागेत जास्तीत जास्त टेबल खुर्च्या ठेवलेल्या होत्या, इतक्या जवळ की पाठीला पाठ लावून बसणे हा केवळ शब्दप्रयोग ठरू नये) schnitzel खायला गेलो. schnitzel चा अर्थ Cutlet without bones. यात व्हील (गोमांस) चा अतिशय पातळ तुकडा, साधारण आपल्या भाकरी एवढ्या आकाराचा (आपली आजी करायची तेवढी मोठी भाकरी नाही बरं का.. ही आपली मध्यम आकाराची भाकरी), लिंबाची फाक आणि बटाट्याचे सॅलड या बरोबर दिला जातो, काही ठिकाणी जॅम पण देतात. अर्थातच मी हे खाऊ शकत नसल्याने माझ्यासाठी तसाच दिसणारा चिकन चा तुकडा आला.. हे व्हिएन्ना चे schnitzel इतके प्रसिद्ध आहे की कायद्याने wiener schnitzel हे नाव राखून ठवलेले आहे. पण हल्ली हे पोर्क चे वगैरे पण करतात असे कळले..

Schintzel संबंधी अधिक माहिती या दुव्यावर मिळेल http://en.wikipedia.org/wiki/Schnitzel

हे ते खोपट जेथे आम्ही गेलो. कधीही बघा, एकदम भरलेले असते.

खाण्याचा विषय निघालाच आहे तर अजून एक गोष्ट पूर्ण महाद्वीपीय (Continental, भाषांतर गूगल कडून साभार) युरोप मध्ये सामायिक आढळली, ती म्हणजे गोड खाण्याचे प्रमाण. ब्रसेल्स मध्ये जो तो उठल्या सुटल्या चोकोलेट्स खात असायचा, अगदी मुली पण.. इथे त्या चोकोलेट्स ची जागा वेगवेगळ्या पेस्ट्रीज आणि केक नी घेतली आहे. जेवणात असला एक तरी पदार्थ घेतल्याशिवाय कोणी जेवतच नाही. अगदी सडपातळ बांध्याच्या ललना देखील केक मात्र आवडीने खाताना दिसल्या.. बांध्याचा अगदी बंधारा झाला तरी बेहत्तर पण गोड न खाता हलायचेच नाही असे ठरवूनच त्या कदाचित जेवायला येत असतील. जेवणाच्या मेन्यू मध्ये खोबर्‍यासारखं दिसणारं गोडसर सारण भरलेले वडे, पिठीसाखरेत घोळून ठेवलेले पाहिले.. त्यामुळे शुद्ध शाकाहारी लोकांना बाकी काही नाही मिळालं तरी केक खाउन जगता येत असणार.. फ़्रेंच राज्यक्रांतीच्या वेळी मेरी अंटोइनेट ने दिलेला 'केक खा' हा सल्ला आपल्यालाच दिला आहे असं या लोकांना कदाचित वाटलेलं असणार...

क्रमशः