अंधार (शतशब्दकथा)

ओह
एक अॅलबम होतं रूपकुमार राठोर चं ते आठवलं वाचून.
जमली कथा.

छान.
ही कथा नायिकेच्या आयुष्यात घडते असा हिंदी चित्रपट आहे एक. बहूतेक "मन" प्रकाश टाकावा.

आंबद्न्य- आवडली तरी कसे म्हणू

खुप छान लिहीलीय

अंबज्ञ, तुमच्या बाबतीत असं घडल्याचं वाचून वाईट वाटलं.
कथा म्हणून पटली नाही, कारण साखरपुड्याच्या दिवशी एवढा मोठा अपघात झाला आणि वधूला सहा महिने होईपर्यंत कळलंच नाही असं कसं?

अरे सो साॅरी अंबज्ञ.
तुमच्या भावना समजू शकतो.

प्रेडीक्टेबल म्हणणार होते अंबज्ञ....पण प्रतिसाद वाचून सून्न झाले. डोळे पाणावले.

सावरा

वाईट वाटल.अस होऊ नये.

Feel sorry for u.. तुमचं पुढील आयुष्य सुखकर होवो.

ओहह अंबज्ञ, सावरा आता स्वतःला
जसे तुम्ही म्हटलेय तुमच्या अपघाताला बरीच वर्षे उलटली, अन जाणारा काळ हा सर्वात मोठा उपचार आहे, होईल सगळे ठीक☺️

काळजी घ्या

तुमचं पुढील आयुष्य सुखकर होवो.>>>>+ १११११

शशक छान जमलीय. आवडली. शेवट अगदी हृदयद्रावक वाटला. लगेच माझ्या डोळ्यासमोर राजेंद्रकुमार आणि साधनाचा 'आरजू' सिनेमा उभा राहिला. त्यातही राजेंद्रकुमार अक्सिडेंटमध्ये एका पायाने अपंग झाल्यावर स्वतःहून साधनापासून लांब रहायला बघतो. पण शेवटी साधना त्याला आहे त्या परिस्थितीतही स्वीकारते.

तुमच्या साधनाचा प्रतिसाद कसा होता? सहज उत्सुकता म्हणून विचारतोय. हे सांगून जखम पुन्हा ओली होणार असेल तर राहू द्या.

तुमचं पुढील आयुष्य सुखकर होवो.>>>>+ १११११

काळेजी, वरची श्श्क त्यावरच तर आहे.

@ विनिता.झक्कास, होय! मी कथा पुन्हा वाचली.

आता मी येथेच थांबायचा निर्णय घेतलाय ... मला माझ्या आयुष्याची अजून फरफट नकोय ! गुडबाय .. >>> ह्यावरून समजतोय साधनाचा प्रतिसाद!

एक स्वप्नरंजन म्हणून मला 'आरजू'तल्या साधनासारखा प्रतिसाद आवडला असता.

सावरा स्वतःला. काळ हे औषध आहेच, पण तरीहि विशेष प्रयत्न करावे लागतात त्या करता.

पुढील आयुष्यास शुभेच्छा.

प्रेडीक्टेबल म्हणणार होते अंबज्ञ....पण प्रतिसाद वाचून सून्न झाले. >>+१
तुमचं पुढील आयुष्य सुखकर होवो.>>>>+ १

कथा म्हणून छानच लिहिले आहे अंबाज्ञ ...पण हा तुमचा स्वतः चा अनुभव आहे तर आवडले कसे म्हणू... वाईट वाटले ... काळ हाच औषध असतो सगळ्या दुःखावर

काल सकाळी 5 वाजता लेखक भावुक झलता
त्यानंतर आलाच नाही
मला हा सगळा जुनी रटाळ कथा लिवून सिपंथी गेन करायचा गेम वाटतो

अरे हो आलता की
रोड अकॅसिडेंट झालाच नाही असाच रॉड टाकला सांगत

'कथा' म्हणून आवडली. सत्य घटना असल्याने वाचून वाईट वाटलं.
कोणाच्या प्रतिसादाने वाईट वाटून घेऊ नका, कोणाच्या प्रतिसादाना explaination देऊ नका.
आता खूप दिवस झालेत तर सावरा स्वतःला, इतर कशात तरी मन रमवा

कोणाच्या प्रतिसादाने वाईट वाटून घेऊ नका, कोणाच्या प्रतिसादाना explaination देऊ नका.>>+१

छान, पण मधले मधले ईमोजी काढले तर जास्त प्रभावी होईल
(Personal opinion)

इतर शशक सारखी एक म्हणून वाचून बाहेर पडणार इतक्यात लेखकाची प्रतिक्रिया वाचली ही सत्यकथा असल्याची, त्यामुळे काही प्रश्न पडलेत
लेखक जर खरे बोलत असेल तर आधीच त्याची माफी मागतो पण जर नसेल तर माबोकर सुज्ञ आहेतच

1 जर ही सत्यकथा आहे तर एकच बाजू का मांडलीये, शब्द वाढवून शशक च्या जागी लघुकथा करता आली असती की
2 यात मुलीला दोषी निष्ठुर दाखवून लेखक सिपंथी घेऊ इच्छितो असे वाटतेय
3 जरी हे मानले की रोड अपघात नव्हता झाला, इतर कुठलेही कारण असेल, तरी ते वधूला कळणार नाही ह्यावर कोण विश्वास ठेवेल
अजून बरेच आहेत, पण तूर्तास इतक्यांची तरी उत्तरे द्या

वरील कथा वाचून मला असे जाणविले की वधू किती वाईट, नायकाच्या दुःखाच्या क्षणी त्याला अंधारात लोटून स्वतःच्या उज्ज्वल भविष्याकडे वळली. यामुळे काय झाले ते वरचे प्रतिसाद वाचून लक्षात येतच आहे,
सिपंथी, सिपंथी मिळाली लेखकाला. जरा विचार करा की असे कुठे होते का की होऊ घातलेल्या बायकोला नवरा सहा महिने कुठे आहे कुठल्या अवस्थेत आहे हे माहीतच नाही, क्षणभर यावर विश्वास जरी ठेवला तरी त्यात तिची चूक काय? साखरपुड्याच्या दिवसापासून सहा महिने गायब झालेल्यावर तिने विश्वास का ठेवावा? अश्या माणसासोबत आयुष्य कसे , का घालवावे?
चला, तिला माहीत होते म्हटले तरी त्याला रॉड घातलाय मग तिने आपले आयुष्य अश्या माणसासोबत नाही घालवावे असे तिला वाटले तरी त्यात चूक ती काय?

सारांश असा की ही कथा म्हणजे सिपंथी गेन करण्यासाठी केलेला दुबळा प्रयत्न वाटतोय, ज्याला बरेच माबोकर फशी पडले.

जर समजा खरेच ही कथा खरी आहे, तर मी तर बाबा त्या मुलीच्या प्रेमात

ज्जे बात मान्ना पडेगा लडकीको सही डिसीजन

मी काही बोलले की लगेच येतात इग्नोर करा म्हणणारे

मग आता का गप्प आहेत सगळे
लेखक तर गायबलाच की

शशक हा प्रकार आवडत नाही म्हणून इतके दिवस दुर्लक्ष केले होते. प्रतिसाद वाचले आणि धक्का बसला.
कुठलाही सल्ला देणे अवघड आहे. तुम्हाला सावरण्याची शक्ती मिळो हीच प्रार्थना.

वावेशी सहमत.