सॅव्हेज माऊंटन ही लेखमाला आज संपली. ही लेखमाला प्रकाशीत करु दिल्याबद्दल मायबोली प्रशासनाचा मी मनापासून आभारी आहे. एव्हरेस्टच्या तुलनेत के २ हे चढाईसाठी कठीण आणि के २ वरील संदर्भग्रंथही तुलनेने ब-याच कमी प्रमाणात उपलब्ध आहेत. या लेखमालेच्या निमीत्ताने माझ्या संग्रहातील पुस्तके आणि इंटरनेटवरील लेख पुन्हा वाचण्याचा योग आला.
ही लेखमाला आपल्याला कशी वाटली हे जरुर कळवा
****************************************************************************************************************************
के २ च्या इतिहासात १९८६ आणि २००८ ही दोन वर्षे सर्वात घातकी म्हणून नोंदली गेली आहेत. १९८६ च्या एका मोसमात के २ वर १३ गिर्यारोहक प्राणाला मुकले तर २००८ मध्ये एकाच चढाईच्या दरम्यान ११ गिर्यारोहकांनी मृत्यूला कवटाळलं. एकाच चढाईत सर्वात जास्त गिर्यारोहक मृत्यूमुखी पडण्याचा हा के २ वरील दुर्दैवी विक्रम होता. ( ८००० मी वरील शिखरावर एकाच चढाईत सर्वात जास्त गिर्यारोहक नंगा पर्वतावर १९३७ मध्ये मृत्यूमुखी पडले होते. कार्ल विनच्या जर्मन मोहीमेतील १६ गिर्यारोहकांचा राखिओत शिखराखाली कँप ४ वर अॅव्हलाँचमध्ये बळी गेला होता.)
१९८६ च्या मोसमातील गिर्यारोहकांपैकी कर्ट डिअॅम्बर्गर आणि विली बोअर यांच्यापाठोपाठ कँप ४ वरुन खाली उतरत असलेली डोब्रोस्लावा म्योडोविच्झ-वोल्फ कधीच बेस कँपला पोहोचली नव्हती. कँप २ पर्यंत शोध घेऊनही तिचा त्या वेळी कोणताही मागमूस लागला नव्हता.
१९८७ च्या मोसमात के २ वर चढाई करणा-या जपानी गिर्यारोहकांच्या तुकडीला वोल्फ सापडली ! सुरक्षा दोराशी संलग्न अवस्थेत आणि बर्फाच्या कड्याला चिकटून उभ्या अवस्थेतील तिचा मृतदेह त्यांच्या दृष्टीस पडला !
मॉरीस आणि लिलेन बराडच्या तुकडीतील वांडा ऋत्कीविझने के २ च्या मोहीमेनंतरही गिर्यारोहण सुरूच ठेवलं होतं. के २ नंतर शिशापंग्मा, गशेर्ब्रम १, गशेर्ब्रम २, चो यू, अन्नपूर्णा या शिखरांवर तिने यशस्वी चढाई केली. १९९२ मध्ये कांचनगंगा शिखराच्या मोहीमेवर असताना तिची मेक्सीकन गिर्यारोहक कार्लोस कार्सोलिओशी गाठ पडली. ऋत्कीविझ प्रचंड थकलेली होती. कार्सोलिओने परत फिरण्यासाठी तिचं मन वळवण्याचा प्रयत्न केला, परंतु त्याला यश आलं नाही.
वांडा ऋत्कीविझचा मृतदेह आजतागायत कोणाच्या नजरेस पडलेला नाही !
जेर्झी कुकुच्झ्काने ८००० मी वरील सर्व १४ हिमशिखरांवर यशस्वी चढाई करण्याचा विक्रम केला. रेनॉल्ड मेसनरपाठोपाठ अशी कामगिरी करणारा तो केवळ दुसराच गिर्यारोहक होता. २४ ऑक्टोबर १९८९ या दिवशी ल्होत्से शिखराच्या दक्षिण उतारावरुन चढाई करताना सुरक्षा दोर तुटल्याने कुकुच्झ्का दरीत कोसळला !
१९८६ च्या मोहीमेनंतर जिम करन इंग्लंडमध्ये परतला. साहसी खेळांवर कार्यक्रम आणि चित्रपट बनवण्याचं आपलं काम त्याने पुढेही सुरु ठेवलं.
कर्ट डिअॅम्बर्गरवर अॅलन रोझला कँप ४ वर सोडून खाली उतरल्याबद्दल ब्रिटीश पत्रकारांनी टीकेची झोड उठवली. अर्थात रोझने केलेल्या बेकायदेशीर चढाईकडे त्यांनी सोईस्कर दुर्लक्षं केलं. डीअॅम्बर्गर आज ८२ व्या वर्षीही गिर्यारोहण क्षेत्रात सक्रीय आहे ! ८००० मी वरील शिखरांवर सर्वप्रथम चढाई करणा-या गिर्यारोहकांपैकी हयात असलेला तो एकमेव गिर्यारोहक !
२००८ च्या मोहीमेतील मार्को कन्फर्टोलाच्या दोन्ही पायांची बोटं फ्रॉस्टबाईटमुळे कापावी लागली. कन्फर्टोलाने २०१० मध्ये ल्होत्सेच्या चढाईत भाग घेतला, परंतु त्याला ७९९१ मी वर माघार घ्यावी लागली. २०१२ मध्ये त्याने पसांग शेर्पासह मनास्लूवर यशस्वी चढाई केली. २१ मे २०१३ ला कन्फर्टोलाने अखेर ल्होत्से शिखराचा माथा गाठला. आतापर्यंत त्याने ८००० मी वरील ८ शिखरांवर यशस्वी चढाई केली असून सर्व १४ शिखरांवर चढाई करण्याची त्याची मनीषा आहे !
डच गिर्यारोहक विल्को वॅन रूजेनही गिर्यारोहणात अद्यापही सक्रीय आहे. २००८ च्या के २ मोहीमेनंतर त्याने २०११ मध्ये अंटार्क्टीकातील सर्वोच्च शिखर माऊंट व्हिन्सेंटवर यशस्वी चढाई केली. सातही खंडांतील सर्वोच्च शिखरांवर आणि उत्तर आणि दक्षिण धृवांवर पोहोचलेला तो पहिला डच गिर्यारोहक आहे.
स्वीडीश गिर्यारोहक फ्रेड्रीक स्ट्रँगने २००८ च्या के २ मोहीमेनंतर २००९ मध्ये मकालू आणि ल्होत्से शिखरांवर यशस्वी चढाई केली. २०१० मध्ये त्याने गशेर्ब्रम १ आणि गशेर्ब्रम २ चा माथा गाठला. २०१२ मध्ये त्याने पुन्हा के २ वरील मोहीमेत भाग घेतला. यावेळी तो के २ च्या माथ्यावर पोहोचण्यात यशस्वी झाला. स्ट्रँग अद्यापही गिर्यारोहणात सक्रीय आहे.
रॉल्फ बेईच्या मृत्यूमुळे सेसील स्कॉग पूर्णतः खचली होती. काही दिवसांनी दु:खातून सावरुन तिने पुन्हा गिर्यारोहणाला सुरवात केली. २००९ मध्ये तिने स्कीईंग करून ग्रीनलँड ओलांडण्याची मोहीम आखली. २०१० मध्ये तिने संपूर्ण अंटार्क्टीका खंड ( बर्कनर आयलंड - दक्षिण धृव - रॉस आईस शेल्फ ) स्कीईंग करुन ओलांडण्याचा विक्रम केला. २०११ मध्ये तिने नॉर्वेपासून स्कीईंग करुन उत्तर धृव गाठला !
कोरीयन गिर्यारोहक किम जे सू आणि गो मी यंगने २००९ मध्ये नंगा पर्वतावर यशस्वी चढाई केली. खाली उतरत असताना बर्फाच्या कड्यावरुन कोसळून गो मी यंग मृत्यूमुखी पडली. किम जे सू आजही गिर्यारोहणात सक्रीय आहे.
२००८ च्या मोहीमेतील गिर्यारोहकांपैकी विल्को वॅन रुजेन, मार्को कन्फर्टोला, चिरींग दोर्जे आणि छोटा पसांग लामा यांनी आपले अनुभव आपापल्या पुस्तकांत मांडले आहेत.
२००८ च्या के २ च्या मोहीमेत ११ गिर्यारोहकांनी प्राण गमावले. यापैकी अनेक गिर्यारोहक सीरॅक कोसळल्यामुळे मृत्यूमुखी पडले असं वरकरणी दिसत असलं, तरीही मानवी चुका कितपत कारणीभूत होत्या ?
कँप ४ वरुन अंतीम चढाईसाठी मार्ग तयार करण्याच्या दृष्टीने पाकीस्तानी पोर्टर आणि शेर्पांनी गिर्यारोहकांच्या आधी चढाईला सुरवात केली होती. अल्बर्टो झरीनही त्यांच्याबरोबर शिखराच्या मार्गाला लागला होता. मात्रं कँप ४ पासून काही अंतरावर असतांनाच पोर्टरनी सुरक्षा दोर बांधण्यास सुरवात केली होती. अर्थात शाहीन बेगचा अनुभव इथे कामाला आला असता, परंतु बेगला खाली परतावं लागलं होतं.
बॉटलनेकच्या आधीच सुरक्षा दोर वापरल्यामुळे बॉटलनेकमध्ये बांधण्यासाठी दोर कमी पडला आणि अर्थातच अंतीम चढाईच्या दृष्टीने उशीर होण्यास सुरवात झाली. अखेर बॉटलनेकच्या खालच्या उतारावरुन दोर मोकळा करुन बॉटलनेक मध्ये बांधण्यात फुकट गेलेल्या वेळामुळे शिखरावर पोहोचण्यास उशीर झाला होता.
विल्को वॅन रुजेनच्या म्हणण्याप्रमाणे बेस कँपवर असताना सर्वांनी शिखरापर्यंत मार्ग तयार करण्यासाठी सहकार्य करण्याचं कबूल केलं होतं. परंतु कँप ४ वर अनेक मोहीमांतील गिर्यारोहकांनी आपली जबाबदारी पार पाडली नाही.
एड व्हिस्टर्सने रुजेनच्या या मतावर तीव्र टीका केली आहे. व्हिस्टर्सच्या मताप्रमाणे रुजेन स्वतः अनुभवी गिर्यारोहक होता. अशा परिस्थीतीत दुस-या कोणावर अवलंबून राहून त्याच्या तुकडीने जास्तीचा सुरक्षा दोर कँप ४ वर न नेणं हे अक्षम्य होतं. रुजेनने दुस-या अनेक मोहीमांतील गिर्यारोहकांचे पोर्टर आणि शेर्पा आपल्या चढाईसाठी बिनदिक्कतपणे वापरण्याचा प्रयत्न केला होता. ह्यूजेस डी'ऑब्रेडने आपले पोर्टर त्याच्या दिमतीला देण्यास नकार दिल्यावर रुजेनचा त्याच्याशी वाद झाला होता.
के २ च्या माथ्यावर पोहोचण्यासाठी घाई करण्या-या रुजेनच्या उतावळेपणामुळे त्याच्या प्राणावर बेतलं होतं. सर्बीयन गिर्यारोहकांच्या तुकडीतील शेर्पाने प्रसंगावधान राखून रुजेनला सावरलं नसतं तर ड्रेन मँडीकच्या आधी रुजेन बॉटलनेक मध्ये मरण पावला असता. रुजेनच्या क्रॅम्पॉनमुळे इसो प्लॅनीकच्या हाताला जखम झाली होती.
पेम्बा ग्याल्जे आणि कॅस डी गेवेलने प्रचंड दमलेल्या अवस्थेत असतानाही रुजेनच्या शोधासाठी सेसन मार्गावरुन खाली उतरण्यास सुरवात केली, दुस-या दिवशी पेम्बा आणि गेवेलने अखेर रुजेनला गाठलं. सेसन मार्गावरुन खाली येताना पेम्बाने रुजेन आणि गेवेलला अनेकवेळा खाली उतरण्यास मदत केली होती.
रुजेनच्या पुस्तकात मात्रं त्याने शेर्पांचा आणि त्यांनी केलेल्या मदतीचा उल्लेख पूर्णपणे टाळला आहे. त्याच्या पुस्तकाचा एकंदर सूर निव्वळ आत्मप्रौढीचा आहे. केवळ आपल्या अनुभवाच्या जोरावर आपण दोन रात्री बायव्हॉक करून खाली उतरुन आलो हे नमूद करताना आपल्याबरोबर पहिल्या रात्री कन्फर्टोला आणि मॅक्डोनेल होते आणि सेसन मार्गावरुन खाली येताना पेम्बाने केलेल्या मदतीकडे त्याने सोईस्कर दुर्लक्षं केलं आहे.
बॉटलनेकमधील रॉल्फ बेईचा बळी घेणारा सीरॅक कोसळल्यावर त्यात सुरक्षा दोर गाडले गेले होते किंवा साफ तुटले होते. त्यामुळे बॉटलनेकमधील आधीच टेक्नीकल असलेली वाट आणखीनच धोकादायक झाली होती. त्यातच गिर्यारोहक सुरक्षा दोरावर अवलंबून असलेल्या गिर्यारोहकांना बॉटलनेकमधून उतरण्याची कामगीरी आवाक्याबाहेरची वाटत होती.
बॉटलनेक मधून सुरक्षा दोराविना खाली उतरुन येणं कठीण असलं तरी अशक्यं मात्रं निश्चीतच नव्हतं. लार्स नेसा, सेसील स्कॉग, पेम्बा ग्याल्जे, चिरीगं दोर्जे आणि छोटा पसांग लामा, कॅस वॅन डी गेवेल, किम जे सू हे दोराविना रात्रीच्या अंधारात बॉटलनेक उतरुन जाण्यात यशस्वी झाले होते. ह्यूजेस डी'ऑब्रेड मात्रं बॉटलनेकमध्येच कोसळला होता.
२००८ च्या के २ च्या मोहीमेतील अत्यंत गोंधळाचा विषय म्हणजे जेरार्ड मॅक्डोनेलचा मृत्यू नेमका कधी झाला ?
मार्को कन्फर्टोलाच्या मताप्रमाणे तो जुमीक भोटे आणि कोरीयन गिर्यारोहकांच्या सुटकेचा प्रयत्न करत असताना जेरार्ड मॅक्डोनेलने पुन्हा चढाईस सुरवात केली आणि तो वर दिसेनासा झाला. जेरार्डचा आपल्या मनावरील ताबा उडाला आणि त्या भरात तो खाली उतरण्याऐवजी पुन्हा वर चढाई करु लागला असा कन्फर्टोलाने निष्कर्ष काढला.
कन्फर्टोलाच्या या निष्कर्षाला अनेक गिर्यारोहकांनी आक्षेप घेतला आहे. सेसन मार्गाकडे सरकलेल्या विल्को वॅन रुजेनने मॅक्डोनेलला वरच्या अँकरच्या दिशेने चढताना पाहीलं होतं. त्याच्या मते अँकरपर्यंत जाऊन वजन ट्रान्सफर केल्यावर मॅक्डोनेल पुन्हा कोरीयन आणि जुमीकपाशी आला आणि कितीतरी वेळ त्यांना दोरांच्या जंजाळातून सोडवण्याचा प्रयत्न करत राहीला.
मार्को कन्फर्टोलाने अॅव्हलाँचमधे पाहीलेले अवशेष मॅक्डोनेलचे होते असं त्याचं मत होतं. कन्फर्टोलाने पाहीलेल्या गिर्यारोहकाने संपूर्ण लाल रंगाचा गिर्यारोहणाचा पोशाख घातला होता. असा पोशाख घातलेले फक्त तीन गिर्यारोहक होते. विल्को वॅन रुजेन, कॅस वॅन डी गेवेल आणि मेहेरबान करीम ! मॅक्डोनेलचा पोशाख लाल-काळ्या रंगाचा होता.
रात्रीच्या अंधारात मोठा पसांग भोटे आणि चिरींग भोटे चढाई करत असताना दोन गिर्यारोहक खाली कोसळल्याचं त्यांनी पाहीलं होतं. कॅस वॅन डी गेवेलनेही कोसळलेला गिर्यारोहक पाहीला होता. या दोन पैकी एक गिर्यारोहक ह्यूजेस डी'ऑब्रेड होता हे उघड होतं. पण दुसरा गिर्यारोहक कोण होता ? तो गिर्यारोहक कदाचीत तीनपैकी एक कोरीयन गिर्यारोहक असावा. रुजेम, कन्फर्टोला, मॅक्डोनेल आणि पसांग भोटे यांनी दोनच कोरीयन गिर्यारोहक पाहीले होते. त्यांच्याबरोबर असलेला तिसरा गिर्यारोहक रात्रीच खाली कोसळला असावा. अर्थात दुसरा गिर्यारोहक मेहेरबान करीम असण्याचीही शक्यता होतीच.
मोठा पसांग भोटे कोरीयन गिर्यारोहक आणि जुमीक भोटेपाशी पोहोचला तेव्हा ते जवळपास मोकळे झालेले होते. अर्थात स्वतः दोरांच्या गुंत्यातून सुटका करुन घेणं त्यांना अशक्यं होतं. त्यांना मदत करु शकेल असा एकच गिर्यारोहक तेव्हा तिथे होता तो म्हणजे जेरार्ड मॅक्डोनेल ! पेम्बा ग्याल्जेशी संपर्क होण्यापूर्वी मोठ्या पसांगने बेस कँपवर धाकट्या पसांग लामाशी संपर्क साधला होता. जुमीक आणि कोरीयन मोकळे झाल्याचं त्याने पसांग लामाला सांगीतलं होतं. स्वतः जुमीकने पसांग लामाला आपली सुटका झाल्याचं आणि आपण खाली उतरत असल्याचं सांगीतलं होतं. मोठा पसांग भोटे त्यांच्यापाशी पोहोचल्यावर आलेल्या रेडीओ संदेशातील अंतर पाहता तो पोहोचला तेव्हा ते जवळपास मोकळे झाले होते.
पेम्बा ग्याल्जेशी संपर्क झाल्यावर पसांगने त्याला लाल-काळ्या पोशाखातील गिर्यारोहक सीरॅक कोसळल्याने बळी पडल्याचं सांगीतलं. कपड्यांच्या वर्णनावरुनच पेम्बाने तो मॅक्डोनेल असल्याचं ओळखलं होतं. अर्थात स्वतः पसांग, जुमीक आणि दोन कोरीयन काही वेळातच सीरॅकला बळी पडले.
के २ वरील मोहीमेतील एक लख्ख उजळून दिसणारी बाजू म्हणजे गिर्यारोहकांनी दाखवलेलं असामान्यं धाडस !
ड्रेन मँडीकच्या मदतीसाठी फ्रेड्रीक स्ट्रँग आणि एरिक मेयरने केलेली चढाई हे एक उदाहरण. मँडीकचा मृतदेह खाली आणण्याच्या नादात जेहान बेगच्या अल्टीट्यूड सिकनेसमुळे स्ट्रॅंग, इसो प्लॅनीक आणि जोकोविचच्या जवळजवळ जीवावर बेतलं होतं.
आपल्या हार्नेसला सुरक्षा दोर बांधून छोट्या पसांग लामाला खाली आणण्याचं चिरींग दोर्जेचं धाडस हा देखील वेडेपणाच होता. दोघांपैकी एकाचाही तोल गेला असता तर दोघंही निश्चीत जीवाला मुकले असते. पसांगचा पाय घसरल्यावर त्यांना वाटणारी ही भीती जवळपास खरीही ठरली होती.
रॉल्फ बेईच्या मृत्यूच्या धक्क्यातून सावरुन सेसील स्कॉगला कँप ४ वर खाली उतरण्यास परावृत्त करण्यात तुलनेने अननुभवी असूनही लार्स नेसाने यश मिळवलं. शांत डोक्याने निर्णय घेऊन बॉटलनेकमधून रात्रीच्या अंधारात स्कॉगला सावरत उतरणं हे निश्चीतच सोपं नव्हतं.
चिरींग भोटे आणि मोठा पसांग भोटे मध्यरात्री बॉटलनेकच्या चढाईला लागले होते ! गो मी यंगला कँप ४ वर सुरक्षीत परत आणल्यावरही जुमीकच्या शोधात बॉटलनेकमध्ये जाणं हे जीवावरचं साहस होतं. जुमीक आणि कोरीयन गिर्यारोहकांपर्यंत पोहोचण्यात पसांग यशस्वीही झाला होता. आपल्या धाडसाचं मोल त्याला आपल्या प्राणांनी चुकवावं लागलं.
मार्को कन्फर्टोलाचा जीवानीशी वाचण्यास पेम्बा ग्याल्जेचं प्रसंगावधान कारणीभूत होतं. बॉटलनेकमधून मार्कोला कँप ४ वर परत आणण्यासाठी पेम्बा आणि गेवेलने पुन्हा चढाई केली होती. मार्कोला कँप ४ वर आणल्यानंतरही रात्रीच्या अंधारात पेम्बा आणि गेवेल रुजेनच्या शोधात सेसन मार्गावरुन खाली उतरले होते. गेवेलशी चुकामुक झाल्यावर पेम्बाने कँप ३ गाठून रुजेनचा शोध घेण्याची तयारी चालवली होती ! रुजेनशी भेट झाल्यावरही त्याला आणि गेवेलला बेस कँपवर आणण्यात पेम्बाने यश मिळवलं होतं.
या सर्वांचा मुकुटमणी ठरला तो जेरार्ड मॅक्डोनेल. मार्को कन्फर्टोलाच्या साथीने आणि कन्फर्टोला खाली गेल्यावर एकट्याने अविश्रांत धडपड करुन कोरीयन आणि जुमीकची सुटका करण्यात मॅक्डोनेल यशस्वी झाला होता. स्वतःचा जीव धोक्यात घालून त्यांची सुटका करणा-या मॅक्डोनेलला आपला जीव मात्रं वाचवता आला नाही.
अर्थात लागोपाठ दोन रात्री उघड्यावर बायव्हॉक करुनही बेस कँपपर्यंत आपल्या पायांनी चालत येण्याची विल्को वॅन रुजेनची शारिरीक क्षमताही जबरदस्तच होती तशीच कॅस वॅन डी गेवेलचीही !
के २ वरील सुरक्षीत परत फिरण्याची वेळ ( टर्न अराऊंड टाईम ) दुपारी ३ ते ५ असते.
२००८ च्या मोहीमेत केवळ अल्बर्टो झरीन या वेळेत शिखरावर पोहोचून परत फिरला होता. इतर अनेक गिर्यारोहक रात्री ८ वाजेपर्यंत शिखरावर पोहोचले होते. योग्य वेळी परत फिरण्याची खबरदारी न घेतल्यामुळे अनेकांना रात्री अंधारातून वाट काढत कँप ४ गाठावा लागला होता किंवा बायव्हॉक करण्याची वेळ आली. सुरक्षा दोर कमी पडणे, अॅव्हलाँच, सीरॅक कोसळणे या इतकंच योग्य वेळी परत न फिरणं कितपत जबाबदार होतं ?
के २ च्या धोकादायक उतारांवर अजून किती गिर्यारोहकांना प्राणाला मुकावं लागणार आहे ?
****************************************************************************************************************************
१९८६ च्या के २ मोहीमेतील गिर्यारोहक :-
अॅलन रोझ
बेनॉईट शामॉक्स
जेर्झी कुकुच्झ्का
तडेऊस पिट्रोवस्की
कर्ट डी'अॅम्बर्गर
जुली टुलीस
लिलेन आणि मॉरीस बराड
वांडा ऋत्कीविझ
रेनाटो कॅसारॉट्टो
वोसिच व्रोज
डोब्रोस्लावा म्योडोविच्झ-वोल्फ
पीटर बोझीक
जानुझ माजर
२००८ च्या के २ मोहीमेतील गिर्यारोहक :-
ड्रेन मँडीक
जेहान बेग
रॉल्फ बेई
सेसील स्कॉग
लार्स नेसा
अल्बर्टो झरीन
ह्यूजेस डी'ऑब्रेड
कॅस वॅन डी गेवेल
विल्को वॅन रुजेन
जेरार्ड मॅक्डोनेल
पेम्बा ग्याल्जे शेर्पा
के २ च्या शिखरावर जेरार्ड मॅक्डोनेल
पेम्बा ग्याल्जे आणि जेरार्ड मॅक्डोनेल - के २ च्या शिखरावर
मार्को कन्फर्टोला - के २ च्या शिखरावर
क्रिस किंकल
फ्रेड्रीक स्ट्रँग
एरिक मेयर - चिरींग दोर्जे शेर्पा
किम जे सू
गो मिंग हो
****************************************************************************************************************************
संदर्भ :-
K2 : The Savage Mountain - चार्ल्स ह्युस्टन
All Fourteen 8000ers - रेनॉल्ड मेसनर
No Shortcuts to the Top: Climbing the Worlds 14 Highest Peaks - एड व्हिस्टर्स
K2 : Life and Death on Worlds Most dangerous Mountain - एड व्हिस्टर्स
K2 : Triumph & Tragedy - जिम करन
The Endless Knot - कर्ट डिअॅम्बर्गर
K2 - Challanging the Sky - कर्ट डिअॅम्बर्गर
Surviving K2 - विल्को वॅन रुजेन
No Way Down - ग्रॅहम बॉली
Days of Ice - मार्को कन्फर्टोला
Buried in the Sky: The Extraordinary Story of the Sherpa Climbers on K2's Deadliest Day - पीटर झुकरमन आणि अमांडा पाडॉन
याव्यतीरिक्त इंटरनेट वरील अनेक संकेतस्थळांवरील लेख आणि विकीपीडीयावरील अमुल्य माहीती.
सर्व फोटो इंटरनेटवरुन साभार
समाप्त
ह्याही लेखमालेबद्दल अनेकानेक
ह्याही लेखमालेबद्दल अनेकानेक धन्यवाद
आणि फोटोंमुळे एक वेगळाच आनंद मिळाला, सगळ्या नावांना चेहरे मिळाले. आता हे फोटो बघून सगळे लेख परत एकदा वाचणे आलेच
सुरेख लेख मालिका... तुम्ही
सुरेख लेख मालिका...
तुम्ही लिहिलेल्या दोन्ही मालिकांमध्ये गिर्यारोहकांचा आततायीपणा मुळे पण काही जणांन आपले प्राण गमवावे लागल्यासारखे वाटते आहे.. एव्हरेस्ट किंवा के२ वर चढाई करणे हे गिर्यारोहकांचे स्वप्न असते, त्यासाठी बर्याचदा भरपूर पैसा खर्च झालेला असतो.. परत प्रयत्न करता येईल की नाही ह्याची खात्री नसते ह्या सगळ्या गोष्टी मान्य आहेत. पण त्या सगळ्यापेक्षा जीव महत्त्वाचा असतो हे विसरून काही झाले तरी मी आज शेवट पर्यंत जाणारच हा अट्टाहास पण त्रासदायक ठरु शकतो..
दोन्ही लेखांमध्ये योग्य वेळी परत न फिरल्यामुळे.. किंवा वर पोहोचण्याची वेळ उलटून गेल्यावरही चढाई चालू ठेवल्याची उदाहरणे आहेत. ते किती धोकादायक आहे ह्याची कल्पना असूनही चढाई चालूच का ठेवली हे कोडेच आहे..
हिम्सकूल, १९९६ च्या एव्हरेस्ट
हिम्सकूल,
१९९६ च्या एव्हरेस्ट आणि १९८६-२००८ च्या के २ च्या मोहीमांमध्ये टर्न अराउंड टाईम उलटल्यावरही चढाई करण्याचा गिर्यारोहकांचा अट्टाहास हा उतरताना झालेल्या उशीराला कारणीभूत झालेला आहे यात वादच नाही.
एव्हरेस्ट काय किंवा के २ काय, खरंतर कोणत्याही ८००० मी वरील शिखरावरील चढाई हे अत्यंत मेहनतीचं आणि पैसा खर्च होणारं असतं. अॅक्लमटायझेशनसाठीच किमान दोन वेळा बेस कँप पासून कँप २ किंवा ३ पर्यंत चढाई करावी लागते. गिर्यारोहणाच्या परवान्यापासून ते साहित्य, पोर्टर आणि शेर्पा यामागे प्रचंड प्रमाणात पैसा खर्च होतो. त्यामुळे येनकेनप्रकारे शिखरावर जाण्याच्या अट्टाहासापायी अखेर जीव धोक्यात येतो.
मी तुमच्या एव्हरेस्ट आणि केटू
मी तुमच्या एव्हरेस्ट आणि केटू लेखमालेचा नियमित वाचक आहे.
एक गिर्यारोहक म्हणून माझ्या मनामध्ये काही प्रश्न उपस्थित झाले आहेत.
सध्या ८०००+ उंचीवर पोहोचण्याची सगळ्यांनाच घाई झाली आहे आणि त्यासाठी कोणतीही किंमत मोजण्याची सगळ्यांचीच तयारी आहे.
५०% गिर्यारोहकांना कातळ चढाई ((Rock Climbing) ची अगदीच जुजबी माहिती असते किंवा त्याकडे साफ दुर्लक्ष करण्यात येत.
त्याचे एक महत्वाचे कारण म्हणजे गिर्यारोहणाचे झालेले व्यावसायीकरण. आजकाल हिमालय मोहिमांमध्ये संयोजक अवघड ठिकाणी आधीच शिड्या, दोर लावून मार्ग सुरक्षित करतात. त्यामुळे चढाईची आणि तेथील एकूण परिस्थितीची भयानकता अनुभवयास मिळत नाही, कारण मार्ग आधीच सुरक्षित केलेला असल्यामुळे त्यातील गंभीरता कोणाच्या लक्षात येत नाही. सतत दरड कोसळणे हा तर हिमालयाचा स्थायी भाव आहे, त्यामुळे एखादा बाका प्रसंग उद्भवतो त्यावेळेस साहजिकच गिर्यारोहक अचानक गांगरून जातो.
मागच्याच महिन्यात अंबरनाथला एका पारितोषिक वितरण समारंभात एव्हरेस्टवीर कृष्णा पाटील यांच्याशी संवाद साधण्याची संधी मिळाली. त्यांच्याशी बोलताना सुद्धा हेच जाणवत होत कि ''Rock Climbing म्हणजे कीस झाड कि पत्ती''.
स्पार्टाकस, परत एकदा खूपच
स्पार्टाकस, परत एकदा खूपच धन्यवाद या लेखमालेसाठी.
प्रत्येक भागाची खूप आतुरतेने वाट बघायचो यातच तुमच्या लिखाणाचं श्रेय आहे.
आता कोणत्या शिखरावर नेताय आम्हांला?
आता कोणत्या शिखरावर नेताय
आता कोणत्या शिखरावर नेताय आम्हांला? +१
सूनटून्या, मी गिर्यारोहक असले
सूनटून्या, मी गिर्यारोहक असले तरी रॉक क्लायबिंग नाही केलंय खूप असं. हल्ली सगळ्यांची एट थाऊंजडर्सचा मान मिळवण्याची स्पर्धा लागलीये, कृष्णा पाटील पण त्यातलीच वाटते मला. स्वान्त सुखाय नाही करायचं काही, फक्त विक्रमासाठीच सगळं.
अतिशय अभ्यासपूर्ण लेख-मालिका!
अतिशय अभ्यासपूर्ण लेख-मालिका! धन्यवाद!
कोणत्याही गिर्यारोहण मोहीमेवर
कोणत्याही गिर्यारोहण मोहीमेवर जाताना गिर्यारोहकांनी कोणावरही अवलंबून न राहता स्वतः चढाई करण्यास सक्षम असावं ही किमान अपेक्षा असते.
हिमालयन माऊंटेनियरिंग इन्स्टिट्यूटमधील आमच्या प्रशिक्षकांनी आम्हांला शिकवलेला पहिला धडा म्हणजे गिर्यारोहणाचं शास्त्रशुध्द प्रशिक्षण घेतल्यावर पर्वतावर चढाई करताना कोणावरही अवलंबून राहणं हे गिर्यारोहकाला अपमानास्पद आहे ! गरज पडल्यास तुम्हांला एकट्याने कोणाच्या मदतीविना शिखराच्या माथ्यापर्यंत चढाई करून खाली उतरून येता येणं आवश्यंक असतं. तसंच प्रसंगी आपली चढाई सोडून संकटात सापडलेल्या गिर्यारोहकाला मदत करणं हे आपलं आद्य कर्तव्य आहे ! बेसीक आणि अॅडव्हान्स कोर्सच्या दरम्यान गिर्यारोहणाच्या तंत्राबरोबर हे आमच्या मनावर परत परत बिंबवलं गेलं होतं.
दुर्दैवाने गिर्यारोहणात अल्पाईन पध्दत अस्तंगत होऊन आता व्यावसायीकीकरण झाल्यामुळे रॉक क्लाईंबींग सारख्या गिर्यारोहणाच्या मूलभूत तंत्राला सोईस्करपणे बगल देण्याची अनेकांची मनोवृत्ती दिसून येते. कमर्शियल मोहीमांतील शेर्पा अथवा पोर्टरनी आखलेल्या मार्गांवरुन आपले जास्तीत जास्त क्लायंट्स शिखरावर कसे जातील यावरच मोहीमेच्या प्रमुखांचा भर असतो. त्याचप्रमाणे इतर गिर्यारोहक कोणत्याही अवस्थेत असले तरीही आपली चढाई सुरूच ठेवण्याची गिर्यारोहकांची वृत्ती दिसून येते. दुर्दैवाने हिमालयात किंवा काराकोरममध्ये निसर्गाने रुद्रावतार धारण केल्यास अर्धवट प्रशिक्षीत गिर्यारोहकांची संपूर्ण जबाबदारी गाईड्स आणि शेर्पांवर येऊन पडते आणि त्यात अनेकदा त्यांचा बळीही जातो.
गिर्यारोहकांच्या व्यावसायिक वृत्तीचा आणि येनकेनप्रकारे शिखर गाठण्याच्या वृत्तीचा परिपाक म्हणजे ब्रिटीश गिर्यारोहक डेव्हीड शार्पचा एव्हरेस्टवर झालेला मृत्यू. एव्हरेस्टवर ग्रीन बूट्सच्या जवळच असलेल्या शार्पजवळून जवळपास चाळीस गिर्यारोहक त्याला कोणतीही मदत न करता शिखराच्या दिशेने निघून गेले होते. त्यापैकी काही जणांनी तरी रात्रीच्या अंधारातही त्याला निश्चीतपणे पाहीलं होतं. सर एडमंड हिलरींनी गिर्यारोहकांच्या या वृत्तीवर सडेतोड टीका केली होती.
अर्थात सर्वच गिर्यारोहक बेफीकीर असतात आणि दुस-याला मदत करण्यास नाखूश असतात असंही नाही. एड व्हिस्टर्स, स्कॉट फिशर, डेन माझूर यांच्यासारख्या अनेकांनी आपली चढाई बाजूला ठेवून संकटात सापडलेल्या गिर्यारोहकांना अनेकदा मदत केली आहे. शेर्पा तर यात कायम आघाडीवर आहेत.
गिर्यारोहणाचं व्यावसायिकीकरण हा खरा चिंतेचा विषय आहे.
उत्कंठा वाढत जाते,मात्र
उत्कंठा वाढत जाते,मात्र वाचायला सुरवात करताना आज किती जणांचा बळी जाईल अशी धास्ती वाटून च .
>> कोणत्या शिखरावर नेताय आम्हांला? +१
स्पार्टाकस, मस्त पोस्ट
स्पार्टाकस, मस्त पोस्ट
चीत्तथरारक लेखन!!
चीत्तथरारक लेखन!!
स्पार्टाकस, तुमच्या एवरेस्ट मालिकेच्या वेळी एक ३डी लिन्क दिलेली होती एवरेस्ट च्या भुभागाची. तशी लिन्क के२ ची पण आहे का? त्यामुळे तीथल्या चढाईची खरी रोमान्चकता अनुभवता येइल..विशेशता आईसरॅक चा बेभरवश्याचा भाग हे नेमके काय प्रकरण आहे ते कळेल.
धन्यवाद!
अप्रतिम लेखमालिका आणि
अप्रतिम लेखमालिका आणि चित्तथरारक अनुभव!
मे बी हा स्टुपिड प्रश्न असु
मे बी हा स्टुपिड प्रश्न असु शकेल...
कुठलाही गिर्यारोहक माथ्याप पर्यंत पोचला की नाही हे कन्फर्म कस करतात? आय मीन, एखादा एखादा गिर्यारोहक शिखरापासुन १०० मी. वरुन परत फिरला असेल आणी खाली येउन म्हणु लागला की मी माथ्यापर्यन्त जाउन आलो तर?
अंतुशेट, सामान्यतः शिखरावर
अंतुशेट,
सामान्यतः शिखरावर काढलेले फोटो आणि बरोबर असलेल्या गिर्यारोहक / शेर्पा / पोर्टर यांच्या कडून खात्री केल्यावरच गिर्यारोहकांच्या नावावर शिखरावर पोहोचल्याची नोंद होते. यापैकी काहीही उपलब्ध नसेल पण गिर्यारोहकांनी शिखरावर पोहोचल्यवर दिसणा-या दृष्याचं आणि शिखरावरील मार्कींग पोलचं वर्णन केल्यास ते देखील मान्यं केलं जातं. मात्रं यापैकी कोणताही पुरावा नसल्यास ती चढाई वादग्रस्त (डिस्प्यूटेड) म्हणून ओळखली जाते आणि खात्रीलायक पुरावा मिळेपर्यंत गिर्यारोहकाला त्याचं क्रेडीट मिळत नाही.
धन्यवाद स्पार्टाकस. खुप छान
धन्यवाद स्पार्टाकस. खुप छान मालिका लिहील्या आहेत तुम्ही.
स्पार्टाकस, जबराट मालिका
स्पार्टाकस,
जबराट मालिका आहे. वर्णन डोळ्यासमोर उभं राहतं. धन्यवाद.
आ.न.,
-गा.पै.
स्पार्टाकस, कोणत्या
स्पार्टाकस, कोणत्या इन्स्टिट्यूटमधून केले आहेत तुम्ही कोर्स?
आऊटडोअर्स, हिमालयन
आऊटडोअर्स,
हिमालयन माऊंटेनियरिंग इन्स्टिट्यूट - दार्जीलिंग
अच्छा ओके, थँक्स
अच्छा ओके, थँक्स
नेट्फ्लिक्सवर "द समिट" नावाचा
नेट्फ्लिक्सवर "द समिट" नावाचा २००८ मध्ये के२ वरील दुर्घटनेवर आधारित मूव्ही नुकताच आला आहे.
http://www.imdb.com/title/tt2363471/
http://www.youtube.com/watch?
http://www.youtube.com/watch?v=gN0R8OoR1oc
Documentary looking at how 11 climbers were killed during a descent of K2 in August 2008. The series of events is retold through re-creations, home-movie footage and interviews with survivors and family members, bringing to life one of the deadliest days in mountaineering history during which 11 people died.
स्पार्टा...आज वाचुन झाली
स्पार्टा...आज वाचुन झाली मालिका..
अप्रतिम लिखाण .____________________^_____________
mala tumchi "TRAP" wachaychi
mala tumchi "TRAP" wachaychi ahe, pan sabhasad vha as yetay. and i am already a member of maayboli. plz help me or kuthlya dusrya link warun wachta yenar asel tar te sang. TIA
छान मालिका.
छान मालिका.