जीवsरूss

खूपच निरागस सुंदर, पाखराकोकरावासरांसारखी .
पु.ले.शु.

आई गं... सई गं.. मस्तचै. लिही गं लिही.

गोडेय

मला ही रचना एखाद्या यादीप्रमाणे वाटली.
यातून नक्की काय अभिव्यक्त करायचे आहे ते समजले नाही.

कदाचित असंही असेल की,
एकूणच मला कविता थोssssडीशी समजते आणि
अजून बरीsssssचशी समजायची बाकी आहे.

भारतीताई आणि दाद यांना ’पोरींनो’ संबोधणार्या या कवयित्री,
"पोरा, कविता वाचत रहा.... व्यासंग वाढव..... समजायला लागतील .... ह्ळूsssहळू"
असा सल्ला मलाही देतील असे वाटते.....

भिडे सर... हे बरोबर आहे

बाकी आम्हाला पोरी म्हटल्यानं नसलेल्या रिबिनीनं वर बांधलेल्या वेण्या उडवत मी अन भारती उंडारतोय असं डोळ्यांसमोर तरळून गेलं... अर्थात "त्या" वयात हं... ह्या नव्हे.
व्यासंगानं बरच काही अधिक कळू लागतं... ह्यावर माझा विश्वास आहे.

लॉग इन आयडी मधे ऽ लिहू शकणार्‍या नव़्या दमाच्या, ताज्या ब्लॉगकरणीला वेलकम गऽ
नया ब्लॉऽग.. नया आयडीऽ ;)क्या बातै!

दाद, या हिशोबाने मी माझं वय किती वर्ष वाढवू???
कारण तुम्हा दोघींसोबत यायला मी फक्त वयाचाच विचार करु शकते... बाकी गोष्टीत तुमची बरोबरी या जन्मात शक्य नाही

सई गs सई,

नकारात्मक प्रतिसाद खिलाडूपणे स्वीकारलात, बरं वाटलं.
कवितेतून तुम्हाला जो आशय पोहोचवायचा आहे त्याबद्दल वरील प्रतिसादात दिलेलं स्पष्टीकरण पटलं नाही. असो.....

व्यासंग वाढवल्याने कविता 'समजतात' हे बाकी नवीनच आहे बरं का माझ्यासाठी! >>> याचं उत्तर ’दाद’ यांनी त्यांच्या प्रतिसादात दिलं आहे. त्यामुळे परत तेच सांगण्यात काही हंशील नाही.

फक्त एकच विनंती : कृपा करून मला ’सर’ म्हणू नका. नुसतं भिडे म्हटलं तरी चालेल. कारण ’सर’ हे फार मोठ्या लोकांसाठी वापरतात आणि एक वय सोडलं तर बाकी सर्व बाबतीत मी इथल्या सर्वांपेक्षा लहान आहे. (हे मी याआधीही अनेकदा सांगितलं आहे.)

पुलेशु

बाकी व्यासंगाच्या बाबतीत तुमचं म्हणणं काही अंशी पटतं मलाही. आपलं भाषाज्ञान आणि शब्दवैभव वाढवायला त्याची नक्कीच मदत होते. पण कवितेतल्या सगळ्या शब्दांचे 'अर्थ' (आणि त्यांची history-geography) कळाले तर ती कविता कळेलच असे मला नाही वाटत . कवितार्थाची अनुभुती आपल्या रोजच्या जगण्यातूनच जास्त समृध्द होत जात असावी. उदाहरणार्थ हेच बघा ना, फुलं माळणे, काजळ घालणे, समई लावणे, असं बरंच काय काय करताना त्यामधे भावनांची जी तरलता आणि कधी जी सल जाणवते ती सरळ मनातली असते (आणि अनुभवांचीही), त्यावर कसल्या व्यासंगाचं ओझं नसतं. मला वाटतं कविताही अशीच अनुभवावी, तिच्या मागे पुढे नको तितके संदर्भ नं लावता. सगळं असंच असावं असं म्हणत नाही मी, पण ही एक बाजू आहे जी मला जास्त भावते. बाकी व्यासंगानेही जगणं समुद्ध होत जात यावर दुमत नाहीच.>>>>>>>>> छान लिहिलत. पटलं!

आवडेश