अवेळी निरोप ( विडंबन )

कौतुकचा मान राखुन

वर्षा_म यांची माफी मागुन
http://www.maayboli.com/node/38378

================================
अचानक जाग आली
कुशीवर वळायला गेलो
तर जाणवला फरक
दगडासारखं जड झालय शरीर....

डोळे किलकिले करुन
कानात सगळी शक्ती एकवटून
अंदाज घेतला...
हे काय? केवढा जनसमुदाय जमलाय !

अरेरे... किती घाण वास येत आहेत
इतका त्रास कुणाला बरे झाला असे?

हळुच उठलो अंथरुणातुन
तर जाणवले कुणीतरी माझे
झोपेत असतानाच जोडे काढले होते
तोंडही पुसले होते

मागे पाहिले तर मला माझी
बॅग दिसली माझ्या कॉटशेजारी
खटकले मनाला.. पण आलो तरी बाहेर

माझे नावडते शेजारी जमलेत
कुणी रिकाम्या बाटल्या मोजतय
कुणी सिगारेटचे ब्रॅन्ड न्याहाळतोय
आणि जो-तो फक्त मलाच शिव्या देतोय

मी बोलायला गेलो तर
माझ्याकडे तुच्छ कटाक्ष..

माझी हसतमुख आईही
अश्रु थांबवण्याच्या प्रयत्नात

जाऊन बिलगलो तिला
पण का कुणास ठाऊक
तिनेही झिडकारले मला

इतक्यात कुणीतरी म्हणाले
चला निघुयात....
व्यसनमुक्ती केंद्र बंद व्हायला नको

आणि आतून माझ्या बॅगा, अंथरुन
आणले कुणीतरी...

हम्म.. आत्ता प्रकाश पडला
पापाचा घडा पुर्ण भरलाय तर...

आपणच तर अतिरेक केला
म्हनूणच आईवर वेळ आली
अवेळी निरोप देण्याची...