सहप्रवास १

तरीही एकमेकांबरोबर चालताना आपण होत जातो विशाल
स्वत:च्या देहमनाइतकीच सवय करून घेतो दुसर्‍याची >>>>> यासारखी अनेक आशयघन वाक्ये आहेत या रचनेत.... पण जरा शब्दजंजाळामुळे (माफ करा - हे वै. मत - इतर कोणाला आवडेलही हे) समजून घ्यायला अवघड जातीये...

देहाच्या उंबरठ्यावर उभे राहून आपण भेटतो एकमेकांना
प्रथम न्याहाळतो चेहरे,हाताची बोटे ,बोलण्याच्या लकबी
किती काळ भरकटतो एकमेकांच्या उपनगरांमध्येच
नंतर खोल पोचल्यावरही थांबतो गूढ बंद दारासमोर.
संदिग्ध. हाच गाभारा की ही अडगळीची खोली? >>>>> हे देखील आवडलेच - पण वर म्हटल्याप्रमाणे जरा अवघडच जातंय.......

खूप आवडली... बरीचशी पटलीदेखील!
एकमेकांबरोबर जगताना हे अनुभव थोड्याफार फरकाने असेच.
साध्य करायचे नसते काही?सिद्ध करायचे नसते? >> हा प्रश्नही अगदिच खरा... असेच तर असते की.
पृथक चरित्रउतरणीवर सांभाळत सम्यक अस्तित्वविस्तार.>> ही ओळ मात्र नाही समजली तितकीशी..
पुढच्या कवितेची वाट बघतेय.

एकमेकांनंतर आपल्याला उरायचे असते एकएकटे.विधीसंकेतानुसार.>> अतिशय छान.

पुर्ण कविताच आशयगर्भ आहे. खुपच आवडली. अभिनंदन

............ 'खरच हा सहप्रवास किती गुढ सुंदर आणि रहस्यमय असतो...!'.

मस्त आणि सुंदर्..............आशयघन.......

आवडली

पुर्ण कविताच आशयगर्भ आहे. ++१

आवडली.... आशयही भिडणारा.

चंद्रस्वप्न.... मस्तच!

समुद्र पक्षी.. खूप खूप आवडलं........ खूप सार्‍या सदिच्छांसह

....................................शाम

देहाच्या उंबरठ्यावर उभे राहून आपण भेटतो एकमेकांना
प्रथम न्याहाळतो चेहरे,हाताची बोटे ,बोलण्याच्या लकबी
किती काळ भरकटतो एकमेकांच्या उपनगरांमध्येच
नंतर खोल पोचल्यावरही थांबतो गूढ बंद दारासमोर.
संदिग्ध. हाच गाभारा की ही अडगळीची खोली?
.....

निव्वळ मॅड आहे...
मजा आया

खूपदा वाचली आहे मी ही कविता , अवाक होतो मी नेहमी !!
"प्रतिसादात आपणही काहीतरी लिहावंत अशी आपली योग्यताच नाहीये वैभवराव!".
............हे स्वत:ला बजावतो ;आणि गप्प बसतो मी नेहमी !!