द्वैत

आवडली आणि पटली देखील..

पण…..पण, मी ’मी’च राहिलो नाही
तर वाटेल का या सार्‍याचं अप्रूप ?
उपभोगता येईल का हा अमूल्य आनंद ?.....
साखरेला चाखता येते का, स्वत:चीच गोडी !!
सुरेल गळ्याला लाभते का, रसिक कानांची तृप्ती !!!>> हे खुप आवडलं..

सुंदर

खास सुंदर!
पटलं फार काका, साखरेला स्वतःची गोडी चाखता येते का? वा ...!
ऊबदार कवडसा, सोनेरी वर्ख- काय छान, दिसलं डोळ्याला सगळं

आवडली

अतिषय आवडली कविता.

विधात्याने रेखाटलेलं अप्रतीम चित्र..... >>>>>
म्हणुन तर निसर्गासमोर आपण खुजे आहोत.
सुंदर्,आवडली.

मस्त; पण शेवट थोडा लवकर झाल्यासारखा वाट्ला.........

<<पण…..पण, मी ’मी’च राहिलो नाही
तर वाटेल का या सार्‍याचं अप्रूप ? >>
शतशः खरे आहे......... यात सारे सार आहे आपल्या आयुष्याचे.......... अद्वैतात जरी कितीही समाधान आहे तरी द्वैत आणि अद्वैत या दोघांनाही एकमेकांची गरज आहे......... कलाकाराला रसिकाशिवाय उपाय नाही आणि रसिकाला कलाकारशिवाय तरणोपाय नाही तसेच काहीसे........
फार सुंदर आहे भिडेकाका.....

छान.
आवडली.

उकाका, निशदे,
कलाकाराला रसिकाशिवाय उपाय नाही आणि रसिकाला कलाकारशिवाय तरणोपाय नाही तसेच काहीसे>>>>>>>>> ;
मला वाटतं ; एक खरा कलाकार मुळात स्वतः एक रसिक असावाच लागतो किंबहुना असतोच! तसाच एक खरा रसिक मूळचा एक कलाकार ! त्याशिवाय का कला त्यांच्या दोघांच्या काळजाचा ठाव घेते ?
अद्वैत मला हे सांगतं..........

फार सुंदर झाली आहे कविता उल्हासजी

अप्रतिम ! इतकं सुंदर, सुसंगत, हळुवार आणि मोहक निसर्गकाव्य कित्येक दिवसांनंतर आज वाचायला मिळालं. तुमचे आभार, उल्हासराव.

कविता आवडली....मात्र तो हम्म्म्म....खटकला.
मराठीत आपण असा हुंकार भरत नाही...हं...असं म्हणतो.....हम्म्म....हे इंग्रजीचे मराठीकरण होतंय...ते टाळलं असतं तर जास्त बरं झालं असतं.

प्रमोदजीना अनुमोदन. शिवाय हम्म्म्म पेक्षा आपला हं कितीतरी अधिक सुंदर व गूढ आहे.

हं....देव काका बरोबर बोलतात. जय महाराष्ट्र! सुंदर काव्यकल्पना आहे.

कलाकाराला रसिकाशिवाय उपाय नाही आणि रसिकाला कलाकारशिवाय तरणोपाय नाही तसेच काहीसे>>>>>>>>> ;
मला वाटतं ; एक खरा कलाकार मुळात स्वतः एक रसिक असावाच लागतो किंबहुना असतोच! तसाच एक खरा रसिक मूळचा एक कलाकार ! त्याशिवाय का कला त्यांच्या दोघांच्या काळजाचा ठाव घेते ?
अद्वैत मला हे सांगतं..........>>>> वा वा वा खरी रसिकता...
काका - मस्त कविता - मांडणीही वेगळीच - पण छान - मनमोकळी.....

अतिशय आवडली कविता.

लईच गोड गिट्ट
मला नाही आवडली..
तुझा रमणलाल का झालाय इतका?

गोड गिट्ट (मला तरी) मुळीच नाही वाटली. क्षमस्व दक्षिणा! फार खोल विचार आहे त्यात एक असे मला वाटते.

<<<<<<पण…..पण, मी ’मी’च राहिलो नाही
तर वाटेल का या सार्‍याचं अप्रूप ?
उपभोगता येईल का हा अमूल्य आनंद ?.....
साखरेला चाखता येते का, स्वत:चीच गोडी !!>>>>>>>

डोळ्यासमोर उभं राहिलं चित्र..

साखरेला चाखता येते का, स्वत:चीच गोडी !!
सुरेल गळ्याला लाभते का, रसिक कानांची तृप्ती !!!
आवडल्या या ओळी.

सुंदर रचना, आवडली !

कविता आवडलीच.... पण शेवटी त्या कवितेला झालेला तत्वाचा स्पर्श अप्रतिम वाटला.

पहिल्या भागातलं निसर्गचित्र आवडलं.

खुप आवडली

उकाका

____/\____

<<एक खरा कलाकार मुळात स्वतः एक रसिक असावाच लागतो किंबहुना असतोच! तसाच एक खरा रसिक मूळचा एक कलाकार >>

वैभव जी,
या विचाराच्या पहिल्या भागाशी मी सहमत आहे पण दुसऱ्या भागाशी नाही.
कलाकार हा रसिक असावाच लागतो कारण स्वत:ची कला रसिकाच्या नजरेतून बघणे हे कलाकृतीच्या निर्मितीमधील एक पाऊल आहे.
पण रसिक हा कलाकार असावाच असे नाही किंबहुना ते जरा अवघडच असते. कलाकृतीचा आस्वाद घेता येणे यात रसिकाचे रसिकपण ठरते. तशी कलाकृती त्याला निर्माण करता येते कि नाही हा मुद्दा दुय्यम ठरतो. भीमसेनांचे गाणे, पुलंचे लेखन याचा आपापल्या परीने आस्वाद घ्यावा. तशी कला स्वहस्ते निर्माण झाली नाही तरी हरकत नाहे असे मला वाटते

सुंदर. फार फार आवडलं हे काव्य.

छान कविता.

निशदे: कलाकाराची रसिकता आपणास कळाली कारण आपण खरे कलाकार आहात ........
रसिकाची कलात्मकता समजली नसावी
------------------------------------------------
ती कलाकाराच्या कलेच्या रसग्रहणात आहे,
कलेला दिलेल्या दादेत आहे,
हो ! तीही एक कलाच आहे,
.......तीही एक कलाच आहे!!