'आसरा'- अर्थहीन....... तुझ्याविना!! (अंतिम भाग)

बागे, मी सांगितलं ना कि आज फिल्डिंग लावुन बसेन. आताच सोसायटीच्या गणपतीचं डेकोरेशन करुन आले आणि चान्स घेतला तर मीच पहिली. बघ माझी will power.

मस्त लिहिलंयस गं. खुप सुंदर. इतकी हळवी आणि उत्कट बागी, किती कणखरही आहे हे दिसलं. लेखकाचं मनच दिसतं ना त्यांच्या लिखाणातुन. मी तुला सांगितलं कि सुखान्त लव स्टोरी लिही. ही सुखान्तच आहे. ती त्याच्याकडे परत गेलेली मला नसतं आवडलं. थँक्स गं ! मला आवडली ही दीर्घ कथा. आता पुढे???

छान लिहीली आहेस गं ही कथा बागेश्री...आवडली

मस्त लिहिलंयस गं. खुप सुंदर. इतकी हळवी आणि उत्कट बागी, किती कणखरही आहे हे दिसलं. लेखकाचं मनच दिसतं ना त्यांच्या लिखाणातुन. ती त्याच्याकडे परत गेलेली मला नसतं आवडलं.>>>> मनिमाऊ ला अनुमोदन

तूम्ही खूप छान मनाला भिडणार लिहीता.

लेखनः
पाल्हाळ न लावता मोजक्या शब्दात प्रभावी लेखन. घर आणि ठिकाणांची वर्णनं तर अप्रतीम - मनिमाऊ म्हणते तसं ती ठिकाणं टिव्हीवर बघतोय असं वाटतं.

कथा:
मनिमाऊला संपूर्ण अनुमोदन. बागेश्री, शेवट अनपेक्षित होता असं म्हणणार नाही, कारण तुझ्या एकंदर लिखाणाचा रोख लक्षात घेता तू असा शेवट करशील असा अंदाज होता, आणि तसा तो तू केलास याबद्दल अभिनंदन. किशोरीच्या दृष्टीने सुखांतच आहे हा. पर्याय निवडायचं स्वातंत्र्य तिने मिळवलं.

>>खडे फेकून मारणाराच असा असतो... शांत "पाण्याला" ढवळणारा, हवं तेव्हा!
काठाशी उभा राहून तो खडा भिरकावतो... तरंग उसळतात.. हळू-हळू शांतही होतात... खडा मारल्याने झालेली खळबळ आणि शांत होण्यासाठी पडलेले प्रयास, हे त्या "पाण्यालाच" ठाऊक.... खडा मारणारा मात्र निर्विकार!

जबरदस्त पण तितकंच कटू सत्य.

गृहित धरणं - being taken for granted - हा सगळ्यात मोठा अपमान आणि 'स्व'त्वा वरचा जीवघेणा हल्ला असतो. आणि तो एकदाच होत नाही. हळू हळू आयुष्य पोखरतो. कॅन्सरसारखा. फक्त तसं होतंय हे जाणवण्यासाठी एक क्षण यावा लागतो.

एक सल्ला:
तुझ्या लिखाणाकडून अपेक्षा प्रचंड वाढल्या आहेत.
अवास्तव असली, तरी तेंडुलकरने प्रत्येक वेळी शतक ठोकावं अशी अपेक्षा असते क्रिकेटरसिकांची.
त्यामुळे पुढची कथा लिहीण्याआधी जरा वेळ घे.

शुभेच्छा आहेतच

खुप मस्त
सगळं डोळ्यासमोर चालु आहे असं वाटत होतं

ये हुई ना बात! ती त्याच्याकडे परत जात नाही हे वाचून माझा जीव भांड्यात पडला तरी दादांनी बंगला सुनेच्या नावावर केला असता तर त्या राजीवला त्याच्या ट्रंकेसकट बाहेर काढणारी किशोरी जास्त आवडली असती. अर्थात हे थोडं फिल्मी झालं असतं म्हणा. पण त्या राजीवचा मला भारी राग आलाय. #@$$$

>>खडे फेकून मारणाराच असा असतो... शांत "पाण्याला" ढवळणारा, हवं तेव्हा!
>>काठाशी उभा राहून तो खडा भिरकावतो... तरंग उसळतात.. हळू-हळू शांतही होतात... खडा मारल्याने झालेली >>खळबळ आणि शांत होण्यासाठी पडलेले प्रयास, हे त्या "पाण्यालाच" ठाऊक.... खडा मारणारा मात्र निर्विकार!

हे भारी आवडलं. हॅट्स ऑफ टू यू.

खडा मारल्याने झालेली खळबळ आणि शांत होण्यासाठी पडलेले प्रयास, हे त्या "पाण्यालाच" ठाऊक.... खडा मारणारा मात्र निर्विकार!>> अप्रतिम बागेश्री! खूप खूप सुंदर जितकी हळवी तितकीच कणखर कथा. शेवटचा शेर तर उच्च! कथेचं सार सांगणारा...

पुढच्या कथेची चातकासारखी वाट बघतेय...

या कथेवर एखादी सिरिअल किंवा लघुचित्रपट काढायला हरकत नाही.
मिडीयातले मायबोलीकर, कुणाचं लक्ष आहे का इकडे?

चांगली लिहीली आहे कथा अश्या कथाबीजावर यापूर्वी ही कथा वाचल्या आहेत, तरी तुमची शैली ओघवती आहे म्हणून वाचताना उत्सुकता टिकुन रहाते.

खडे फेकून मारणाराच असा असतो... शांत "पाण्याला" ढवळणारा, हवं तेव्हा!
काठाशी उभा राहून तो खडा भिरकावतो... तरंग उसळतात.. हळू-हळू शांतही होतात... खडा मारल्याने झालेली खळबळ आणि शांत होण्यासाठी पडलेले प्रयास, हे त्या "पाण्यालाच" ठाऊक.... खडा मारणारा मात्र निर्विकार!

हे ब्येस्ट!

पण something was missing here... कदाचित पहिल्या दोन भागांमुळे अपेक्षा वाढल्या असतील!

ओघवती आहे. आवडली

खुप छान, मस्त आवडली कथा बागेश्री.....

सुंदर कथा बागेश्री... स्मित:
कथेचा शेवट अगदी योग्य... माघार घेतली नाही हे जास्त आवडल.

पण मला तरी असा शेवट झालेला आवडला असता...
तो जसा तिच्या उशाशी पत्र लिहून जातो, तसच हिनेही कराव अस वाटून गेल. शेवटच्या ओळी तिने पत्रात लिहल्या असत्या तर... अर्थात ति तिथून निघून गेली यातच सगळ आल.. पण मला आपल सहजच असा शेवट असावा अस वाटल.

मस्त लिहीलियेस. अजुन कथा वाचायला नक्कीच आवडतील

खरच मस्त लिहीलियेस..

शेवट मस्तच मनाला भिड्णारा..:स्मित:

छान!

खडे फेकून मारणाराच असा असतो... शांत "पाण्याला" ढवळणारा, हवं तेव्हा!
काठाशी उभा राहून तो खडा भिरकावतो... तरंग उसळतात.. हळू-हळू शांतही होतात... खडा मारल्याने झालेली खळबळ आणि शांत होण्यासाठी पडलेले प्रयास, हे त्या "पाण्यालाच" ठाऊक.... खडा मारणारा मात्र निर्विकार!

व्वा.

आपली कथा आवडली. छान आहे.

कथा छान आहे. आवडली. विषय नेहमीचाच तरी चांगला हाताळलाय.
१-२ त्रुटी राहिल्या आहेत अस वाटतय.
१> राधा जर १५ वर्षापुर्वी आली असेल तर तिला "हा" प्रकार माहीत असायला हवा होता. कीशोरी च्या लग्नाला १६ वर्षे झाली असली तरीही १-२ वर्षे भांडनात नक्कीच गेली असतील

२> कीशोरी चे भुतकाळातले स्वगत देवळात चालु होते ते तेथेच संपायला हवे होते.

तिच्या त्या "पत्रांचे तुकडे करून उधळले, हातातला कुंकवाचा खडा त्या शांत नदीत भिरकावला मी...!" ह्या वाक्यातल स्वगत खटकतय.

३>मग सहजीवनाची करायची सुरुवात?--खूप नाटकी वाटतय

आगाउ सल्ल्या बद्धल क्षमस्व
पुढील लिखाना साठी शुभेछा!

तीनही भाग आज वाचले. कथा आवडली. थोडक्यात बरंच सांगण्याची हातोटी चांगली आहे.

“खडे फेकून मारणाराच असा असतो... शांत "पाण्याला" ढवळणारा, हवं तेव्हा!
काठाशी उभा राहून तो खडा भिरकावतो... तरंग उसळतात.. हळू-हळू शांतही होतात... खडा मारल्याने झालेली खळबळ आणि शांत होण्यासाठी पडलेले प्रयास, हे त्या "पाण्यालाच" ठाऊक.... खडा मारणारा मात्र निर्विकार!"
हे मस्तच लिहिलंय…… मुक्तछंद वाचतोय असं वाटलं.

छान केला शेवट.....ती त्याच्याकडे परत गेलेली मलाही नसतं आवडलं.

खडे फेकून मारणाराच असा असतो... शांत "पाण्याला" ढवळणारा, हवं तेव्हा!
काठाशी उभा राहून तो खडा भिरकावतो... तरंग उसळतात.. हळू-हळू शांतही होतात... खडा मारल्याने झालेली खळबळ आणि शांत होण्यासाठी पडलेले प्रयास, हे त्या "पाण्यालाच" ठाऊक.... खडा मारणारा मात्र निर्विकार!

व्वा. नि:शब्द केलंस अगदी बागे. कथा खरंच खूप प्रभावी वाटली. नायिका त्याच्याकडे परत गेली असती तर खरंच नसतं आवडलं. स्वप्ना ने म्हटलंय तसं तिने दूर न जाता राजीव ला हकलून स्वतःचं तिथलं अस्तित्व सिद्ध केलं असतं तर जास्त आवडलं अस्तं. अर्थात हा शेवट पण भावलाय. तिला ''तिचं'' आयुष्य ''जगायला'' घराबाहेर पडावं लागलं याचं वाईट वाटलं. दुसर्‍याना ''आसरा'' देणारी ''ती'' आज आसराहीन झाली होती.

>>स्वप्ना ने म्हटलंय तसं तिने दूर न जाता राजीव ला हकलून स्वतःचं तिथलं अस्तित्व सिद्ध केलं असतं तर जास्त आवडलं अस्तं. अर्थात हा शेवट पण भावलाय. तिला ''तिचं'' आयुष्य ''जगायला'' घराबाहेर पडावं लागलं याचं वाईट वाटलं. दुसर्‍याना ''आसरा'' देणारी ''ती'' आज आसराहीन झाली होती.

अनुमोदन टोके.

धन्स मन्दार....

खूप खूप आवडेश...........

खूप छान!