मी आणि नास्तिक

Submitted by वर्षा_म on 7 January, 2011 - 02:06

कमावते पुण्य मी, दान धर्म करुन
मिळवतो आनंद तो, त्यांना आत्मनिर्भर बनवुन

घाबरुन संकटाला मी, ठेवते देव पाण्यात
मग्न असतो तो, अडचणींना तोंड देण्यात

नवस फेडण्या मी, वाहते सुवर्णपत्र
दुबळ्यांसाठी त्याचे, कायम अन्नछत्र

कोसते नशीबाला मी, ना होता इच्छापुर्ती
कारणमिमांसा करतो तो, जनू कार्यमग्न मुर्ती

प्रथा पाळण्या मी, वंदीते जेष्ठांना
सन्मानाने वागवितो तो, थोरांसह कनिष्ठांना

गुलमोहर: 
कविता
शेअर करा

छान !
स्वत:ची जबाबदारी पूर्णपणे स्वत:वरच घेऊन,
दुसर्‍यांना मदत करणारा नास्तिक ....
हा आशय व्यवस्थित प्रकट होतोय.

Submitted by UlhasBhide on 7 January, 2011 - 03:30

नास्तीकामध्ये एवढे चांगले गूण असल्यास
मग देवाधर्माची गरजही संपूण जाते.
भुतदया तशी श्रेष्ठच मानली गेली आहे.

सुंदर कविता.

Submitted by अभय आर्वीकर on 7 January, 2011 - 05:20

कविता सुंदर आहे. आवडली.

पण
काही लोक अस्तिक असून सुद्धा तुम्ही नास्तिकांचे जे गुण मांडले आहेत ते सर्व करतात.

Submitted by रणजित चितळे on 11 January, 2011 - 01:27

सौ चुहे खाके, बिल्ली चली हज को... Lol

जोक्स अपार्ट....
वर्षे कवितेचा आशय छान जमलाय.... Happy
जरा शुद्धलेखनाकडे लक्ष दे गं....

Submitted by दक्षिणा on 12 January, 2011 - 23:09

प्रथा पाळण्या मी, वंदीते जेष्ठांना
सन्मानाने वागवितो तो, थोरांसह कनिष्ठांना>>>> +१

एकदम मुन्नाभाईचे गांधीजी आठवले. Happy

Submitted by विजय देशमुख on 27 August, 2013 - 22:46