अभ्यास

मंगला नारळीकरांकडून गणित शिकायला मिळाले, याबद्दल मला हेवा, असूया आणि तत्सम सगळे काही वाटतेय.

सई, परत वाचलं. मस्तच! (ब्लॉगवर वाचलं होतं)
तुझ्या ब्लॉगला भेट देण्याचा मोह कटाक्षाने टाळते आहे (काहीतरी दमदार वाचायची ईच्छा झाली की तुझा ब्लॉग वाचता यावा म्हणुन!)
दिनेशदा, अनुमोदन!

पुढे वाचन वाढल्यावर लक्षात येऊ लागलं, की सोपं लिहिणं, सोपं बोलणं आणि सगळ्यांना कळेल असं बोलणं खूप अवघड आहे. >> १००% खरे आहे.

भाग्यवान आहेस असे गुरु मिळाले. आजच्या शिक्षकदिनानिमित्त योग्य लेख.

खूप छान लिहिलं आहेस सई..... गणिताची भीती मलाही जाम वाटायची.... केवळ आणि केवळ गणित सक्तीचे होते म्हणूनच मी ते शिकले. दरवर्षी परीक्षेच्या आधी मी सर्व कोन, त्रिकोण, चौकोन पुन्हा पुन्हा शिकायचे.... सिध्दांत, प्रमेये सोडवताना नक्की कोठे थांबायचे हेच मला कळायचे नाही, त्यामुळे जी गोष्ट सिध्द करायची ती सिध्द करुन झाल्यावरही मी पुढे पायर्‍या मांडत बसायचे!!!! एवढेच नव्हे तर इयत्ता सहावीत स्वतःवर खूपच भरवसा असल्याने आपला आपण गणिताचा अभ्यास करुन चाचणी परीक्षेत चक्क नापासही झाले होते. तीस पैकी फक्त सहा मार्क्स! वर्गशिक्षिकांनी सार्‍या वर्गासमोर ''अ'' तुकडीचा निकाल कसा खराब केला म्हणून माझी हेटाळणी केली होती ती जास्त लागली अपयशापेक्षा! त्यानंतर गणिताविषयी फार प्रेम वाटलेच नाही.... पास होण्यासाठी आणि चांगले गुण मिळवण्यासाठी फक्त शिकत राहिले गणित!
आमच्या घरी माझी धाकटी बहीण अगदी माझ्याविरुध्द! गणितात प्रचंड हुशार आणि भाषांमध्ये, खास करुन मराठीत कूर्मगती! एकीकडे तिला गणिताच्या विविध परीक्षांमध्ये बक्षीसे मिळायची तर दुसरीकडे माझे निबंध, कविता नावाजल्या जायच्या! सगळीच मजा!
मंगला नारळीकरांचा तुझा अनुभव वाचून खूप छान वाटले. अशी माणसे आपल्याला आयुष्यभरासाठी पुरेल असा घवघवीत, संपन्न ठेवा देऊन जातात.....

<<<पण भाषेचं कौतुक भाषा शिकवणार्‍या बाईंनाच असायचं फक्त. >>>>

हल्ली त्यांनाही ते वाटेनासे झालेय..........

मस्त लेख. नवीन लेखाच्या विनंतीचा मान लगेच राखल्याबद्दल धन्यवाद..........

मस्त लेख !

तिचा तास सुरु असताना कधीच मला माझ्या पुढच्या आयुष्याची भीती वाटायची नाही.>>>>
सई, यू मेड माय विकेंड.

दुर्दैवाने माजं बी गनित लै भारी हाये. आता जे मुळातच मला येत नाही त्याची गोडी मी लेकीला काय लावणार कप्पाळ ? तो जरा भंपकपणा झाला. आत्तापात्तुर हसत खेळत गणित छाप ८ पुस्तकं आणलीत. पण वाचायचाच कंटाळ येतो.
ती थोडी मोठी झाली की एकदा लेकीला स्वच्छ सांगीन म्हणते, की आजपर्यंत मला काही हा विषय समजला नाही, पण यात लोकांना विश्वाचे वगैरे रहस्य आकळुन येते, तर तुला तरी याची गोडी लागो माय.

माझंही गणित भयानक आहे. लहानपणी खूप मार खाल्लाय त्यावरुन. गणितात कधी नापास न होता शाळा संपली हे नशिबच म्हणायचं.
सई, मी ही हे ब्लॉग वर वाचलंय. छान लिहिलं आहेस. तुझ्या गुरुंसारख्या गुरु मिळाल्या असत्या तर कदाचित गणिताची गोडी लागलीही असती. कोण जाणे!!!
रैना,

९०% विद्यार्थ्यांना गणिताची भिती वाटते याचे एक कारण म्हणजे तो विषय समजून घ्यावा लागतो. इतर विषयांप्रमाणे कळला नाही तरी नुसत्या घोकंपट्टीने पास होता येत नाही. आणि दुसरे म्हणजे इतका सोपा व मनोरंजक विषय आपल्याकडे ॠक्ष, कठीण व कंटाळवाणा करून शिकवला जातो. तसे हा विषय सोपा आणि मनोरंजक करून शिकवणारेही शिक्षक आहेत पण त्यांची संख्या एकूण तुलनेत फार कमी आहे आणि ते सर्वांच्या वाटणीला येत नाहीत. असे शिक्षक ज्यांना भेटतील ते खरेच भाग्यवान.

खुपच मस्त लिहिलयस सई ! नशिबवान आहेस .
पण गणिताचं पुस्तक सकाळी सकाळी दिसलं की मी एखाद्या घोडीसारखी बिथरायचे! >>> अजुन पण बिथरतेस का ?

सई, मस्त लेख आहे.

मंगला नारळीकरांकडे तुला शिकायला मिळालं ह्या तुझ्या भाग्याचा खरोखर हेवा वाटतो. त्या जयंत नारळीकरांसोबत नाशिकला व्याख्यानाच्या निमित्ताने एकदा आल्या होत्या, तेव्हा मी त्यांना पाहिलं होतं. हे दाम्पत्यच अगदी गुणी आहे म्हणायचं. जयंत नारळीकरांनी खगोलशास्त्रावर केलेलं भाषणही असंच सामान्यांना समजेल अशा अतिशय सोप्या भाषेतलं होतं...

खरंच कुठलाही विषय आवडण्या न आवडण्यात शिक्षकाचा फार मोठा भाग असतो. माझे बाबासुद्धा कॉलेजला गणिताचेच आध्यापक होते. नुकतेच रिटायर्ड झालेत. मला गणिताची जी काही थोडी फार आवड निर्माण झाली, ती माझ्या बाबामुळेच. आणि असे शिक्षक आपल्याला आपल्याच घरात लाभले हे आपले भाग्यच, नाही का?

सई, तू लेखाचा शेवट सुद्धा फार छान केलायस. त्यातून तुला आयुष्याचं गणितही बर्‍यापैकी समजलंय, हे लक्षात येतं

यु मेड माय विकेंड>> माझा पण

अरे वा!!! कीती नशिबवान आहेस तु सई ! तुला मंगला नारळीकरांकडे शिकायला मिळाले ते. आणि गणितात पी.एच.डी करुनही त्या शाळेचे गणितही सहजतेने ( कुठे ही कमीपणा मानुन न घेता ) शिकवत होत्या हे पाहुन त्यांचे ही खुप कौतुक वाटले.
बाकी लेख ही मस्तच.

प्रचंड हेवा वाटतोय तुझा सई
दहावीनंतरच गणित सोडलं पण विश्वास ठेव अगदी अजूनही मला गणिताचा पेपर उद्यावर येऊन ठेपलाय आणि येत काहीच नाहीये असं भयंकर स्वप्न अधूनमधून पडतं. तुझ्यासारख्या गुरु मिळाल्या असत्या तर अवघड प्रमेयांच्या कुरणात मी अगदी निर्भयपणे बागडतेय आणि लांबवर उत्तराचा सुळका स्पष्ट दिसतोय अशी छानशी स्वप्नं पडली असती कदाचित

जोक्स अपार्ट, पण गणितातल्या मठ्ठपणाने माझ्या शालेय आयुष्यातील आठवणींना भलतंच ग्रहण लागलेलं आहे

>>यु मेड माय विकेंड>>
आणि माझी आठवड्याची सुरुवात मस्त झाली
खुपच मस्त लिहिलयस!

मस्त लिहिलय... माझा आवडता विषय गणित...

मस्त लिहीलेय आणि जाम हेवा वाटतोय (तुमचं काय बुवा, भारी काम; असे भाव असलेली स्माईली!!!)
४-७वीच्या स्कॉलरशीपर्यंत मातोश्रींनी गणित शिकवले, त्या जोरावर दहावीपर्यंत माझी गणिताची गाडी बरी चालली होती. ११वीत अलजिब्रा नावाच्या भुताशी गाठ पडली आणि माझी दाणादाण उडाली. त्यानंतर कित्येक वर्षांनी बी.एड. करताना गणित मेथड घ्यावी लागली पण सुदैवाने मोकाशी नावाचे जबरदस्त शिक्षक मिळाले. तू लिहिले आहेस तशीच त्यांची पद्धत होती. मॅथ्स मेथडमधे मी आमच्या कॉलेजात पहिला आलो हा अजूनही आमच्या घरातला प्रचंड आश्चर्याचा विषय आहे

तुला तर फक्त गणितच येत नव्हतं.. मला बरच काही.

काय मस्त लिहिलेय.. अग्दी बालपणीची आठवण झाली.

माझ्या नशिबाने मला ब-यापैकी येणा-या विषयात गणिताचा नंबर वरचा होता. मला अजिबात न येणा-या विषयात पहिला नंबर इतिहासाचा. मला सनावळ्या कधीच लक्षात राहिल्या नाहीत.

आवडीचा विषय भुगोल... कॉलेजमध्ये कमर्शियल जीओग्राफी होता, तोही जाम आवडायचा.... अ‍ॅटलस उघडुन कुठला देश कुठे आणि त्यात अजुन काय काय हे शोधत बसणे हा अगदी आवडीचा टिपी.... नशिबाने अजुनही अ‍ॅटलसच उघडुन इतर देश बघतेय...

>>भिंत घालण्यापेक्षा, येईल त्या दु:खाच्या लाटेवर स्वार व्हायला शिकताही आलं पाहिजे. आणि भिंत नसेल तर दु:खच आणि कष्टच वाट्याला येतील असं कुठे आहे?

एकदम बरोबर. १००% पटलं. मला बीजगणित छान जमायचं पण भूमिती फार जमलं नाही आणि कधी आवडलंही नाही. छान लेख सई!

खुप छान लिहिलयस सई

छान लिहिलय सई.

>>माझंही गणित भयानक आहे
माझही!! पण सई, तु खरच खूप नशिबवान आहेस !! आयुष्याच्या घडणीच्या वर्षांमधे मंगला नारळीकरांसार्ख्या गुरु मिळणं हि खरंच खूप भाग्याची गोष्ट आहे!!
>>भिंत घालण्यापेक्षा, येईल त्या दु:खाच्या लाटेवर स्वार व्हायला शिकताही आलं पाहिजे. आणि भिंत नसेल तर दु:खच आणि कष्टच वाट्याला येतील असं कुठे आहे?
अगदि खरं!! पटलं एकदम!!
छान लिहीतेस तु!! अशीच लिहीत रहा!!

छान लेख!

छानच लिहीलयं..

मनाचा खाउचा कप्पा.. झकास

खूप मस्त लिहिलयस सई... निवडक १० त जाणार.
>>पण प्रवास करून शहाण्या झालेल्या लोकांशी दोस्ती झाली तेव्हा, भारतात आपण कुठल्याच साच्यात बसलो नाही याचा खूप आनंद झा>>मलाही साचेबद्ध आयुष्य नाही आवडत्.त्यामुळेही हे जास्त भावले असावे.

वॉव.. प्रचंड हेवा..
एक म्हणजे मंगला नारळीकरांकडे गणित शिकणे.. तसंच आयुष्यही शिकणे..
आणि त्याहून वरताण हे इतकं छान लिहून व्यक्त करणे!! अवघड काम आहे सई... मंगला नारळीकरांकडून तू हे नक्कीच शिकली आहेस, सहज सोपं तरीही अर्थवाही लिहीणे..

वा. हे त्यादिवशीच वाचलेलं पण फोनवरुन प्रतिक्रिया देता आली नव्हती.
खुप छान लिहिल आहेस.
बस्के ला हजारदा अनुमोदन.
माझं बीजगणित एवढ चांगलं नव्हत पण भुमिती जाम आवडायचं. पण शिक्षणात बीजगणितच जास्त वापरायला लागायचं.
तुझ्यासारख शिकायला नक्कीच आवडलं असतं !

परत वाचलं. मस्तच! (ब्लॉगवर वाचलं होतं)