अंगावरती पाजेचिना....!!

अंगावरती पाजेचिना, तिला आई का म्हणावे?>>>>>>>>>>> तिला "आया" म्हणावे!
जन्मताच मुलांना फॉर्म्युला देणार्‍या आयांना आता "आई" म्हणता येणार नाही........ हुकमावरुन!

वैद्यांचे कोण ऐकते !

सुंदर कविता..खूप आवडली

का म्हणावे?
मुटेजी, अप्रतिम कविता.

मस्त !

आता मी तरी काय म्हणावे??????????

ग्रेट.........ग्रेट..........ग्रेट!!!!!!!!!!

अप्रतिम

ग्रेट.........ग्रेट..........ग्रेट!!!!!!!!!!

-हरीश

भन्नाट... एक नंबर... फारच आवडली कविता...

खूप आवडली

वा! सुंदर कविता
आवडलेल्या शब्दांना, पंक्तींना अवतरण चिन्हांनी कोट करुन इथे लिहिणार होते, पण मग लक्षात आलं, अख्खी कविताचं परत लिहिली जातेय, आणि तो विचार रद्द केला.... इतके अप्रतिम लिहिलेय तुम्ही...

गंगाधर,
आवडली रे बाबा...

अस्वस्थ करणारी कविता.
अप्रतिम कविता.

वा! क्या बात है!
अप्रतिम!

हा हूकूम वैद्यबुवांचा बर का! >>>> वैद्यांचे दिवस गेले हो, आजकाल शिंक आली तरी डाक्तर लागतो.

बाकी गंगाधरदादा, कविता छानच... अंतर्मुख करुन सोडते, अर्थात तुमच्या सगळ्याच कविता अशा असतात म्हणा.

भुकेल्याला लाभेचिना, तिला पोळी का म्हणावे?
वास्तवाला चितारेना, तिला शाई का म्हणावे

हे आवडले.
बहिणाबाईंची अशी एक रचना आहे ना?त्यात कशाला काय म्हणू नाही...ते सांगितलेय. या कवितेतही तीच तळमळ जाणवते.

विचार करायला प्रवृत्त करणारी कविता

फार फार सुंदर कविता......... अनुपमेय.

कविता उद्बोधक आहे यात शंका नाही. पण, असं वाटलं की तुम्ही सर्व 'ती' टाईप गोष्टींना लक्ष केले आहे.
<<<विवेकाला स्मरेचिना, तिला सुज्ञ का म्हणावे?>>> मला असं क्षणभर वाटून गेलं की फक्त 'स्त्री'ला उद्देशून ही कविता लिहिलीय ("अंगावर पाजेचिना..."). पण मग इथे 'व्यक्ती' असं घेतलं तर समाधान होतं. बहिणाबाईंची कविता व्यक्ती-समष्टींना उद्देशून आहे, त्यामुळे मी तरी लगेच त्यांच्याशी तुलना नाही केली. बाकी तुमच्या कविता आवडतातच. फक्त याबद्दल लिहावसं वाटलं म्हणून