दिवेआगर

मी आणि माझी पत्नी मीना यांनी दिवेआघरला जायच ठरवल. पुण्यातुनच रहायच बुकींग केल. सिझन असुनही मिळाल. आमच्या कन्येने नाक मुरडल. नको जा तुम्ही दोघच. मग काय निघालो पुण्याहुन सकाळी अगदी सहज पोचलो दुपारी २:०० वा.

जेवायला श्री.परकारांच्या खानावळीत सुंदर व्हेज भोजनाचा आस्वाद घेऊन दिली ताणुन. पु. ल. म्हणतात एस्.टी. च्या प्रवासानंतर हाड मोजुन घ्यावी लागतात ते काय उगाच ?

संध्याकाळी ५ वाजता सुरु केली दिवेआगरची भटकंती. प्रथम दिवेआगरची स्थानदेवता, १४ विद्या आणि ६४ कलांचा दाता, विघ्नेश्वर श्री. गणपतीचे दर्शन घेतले.

हा गणपती इथल्या स्थानिक लोकांना शेतीच काम करताना जमिन खणताना सापडला. गावात असलेल्या मुळच्या मंदिरात याची स्थापना झाली. श्री गणरायाच्या आगमनानंतर दिवेआगर पर्यटनाच्या क्षेत्रात दिसु लागल. चला तर दर्शन घेऊया.
श्री गणेशायनमः

मंदीर छोटस, कोकणातल्या मंदिराला साजेस. पण गणरायाची संपुर्ण सोन्याची मुर्ती पाहुन मन हरखुन जात. या मुर्तीची बारिक कलाकुसर १४ वैशिष्ठ्यांसह येथे नमुद केली आहे.

मग पोचलो समुद्र किनार्‍यावर. अतिशय सुरेख, प्रदुषण व घाण मुक्त समुद्रकिनारा. यावरची वाळु, हळु हळु खोल होणारा समुद्र, छान वारा व त्या बरोबर समुद्राची गाझ. अस वाटल हलुच नये.

रात्र पडु लागली त्यामुळे पुन्हा मुक्कामी परत आलो. रात्री पुन्हा परकारांच्या मेस मध्ये. यांच्या इथला मासा प्रिपरेशन म्हणजे अप्रतिम. बायकोने डोळे मिटुन घेतले पण नाईलाज होता नाक उघडच ठेवाव लागल. आयुष्यात हा पहिला प्रसंग मी मासा चापला आणि बायको किमान शेजारी होती. अन्यथा हे काम मला एकट्यालाच करावे लागते.

सकाळी लवकर उठुन पुन्हा भटकंतीला सुरवात केली.

एक जुन देऊळ मिळाल यातल्या सुंदर मुर्ती इथे पुर्वापार असलेल्या काही प्राचीन अवशेषांची साक्ष देतात. एका आर्किओलाजिस्टची भटकंती मधे माबो वर वाचल होत. त्यांच्या साठी हा ख़जीना आहे आज पर्यत न पाहिलेला नसल्यास.

खात्री पटायची असेल तर ही मुर्ती पहा. त्याच बरोबर या शिलालेखाचा अभ्यास करा आणि केला असेलच तर आम्हाला सांगा काय लिहीलय यावर.

चला जाऊया अजुन काही मंदिर पहायला

या मंदीरांची बांधणी साक्ष देते ही मंदिरे पुरातन असल्याची.

काही लोकांना नसेल आवड पुरातन मंदीरे आणि तत्सम गोष्टींची म्हणुन काय कोकण मागे राहील ? इथली नारळी पोफळी, झाडे निसर्ग आपल्याला वेड लावेल. ही पहा केळ्याची बाग इथे मीना उभी आहे.

मला ही फोटु काढुन घ्यायची इच्छा झालीच.

नारळ झाडाला लगडलेत की सुपार्‍या ? बघा ओळखता येतात का ?

हा निसर्ग वेड लावतो.

हे रस्ते, बैलगाडी, साधी सुधी माणसे याच अप्रुप वाटत.

माणस इतकी साधी मी विचार केला पुढे हरीहरेश्वराच्या दर्शनाला जाऊ. किमान दहा ठिकाणी विचारले, एखादी टुरीस्ट कार मिळेल का म्हणुन. पण छे, असला व्यवसाय कराव हे लोकांच्या मनात येतच नाही बहुतेक. शेवटी एक जण म्हणाला जा कि सिक्स सिटर ने.
मी मनात हसलो.

हेच महाबळेश्वरला प्रत्येक जण आपली गाडी न ठेवता दुसर्‍याची गाडी बोलाऊन कमिशन मिळवता झाला असता.

अस वाटत इथेच एक घर बांधाव आणि रहाव.पण कस शक्य आहे ? अजुन निव्रुत्त व्हायला वेळ आहे. आणि नोकरीतुन झालो तरी छंद आहेतच ना ? दिवेआगर असो की अजुन काही . कोकणात शांतता टिकुन आहे. माणुसपण टिकुन आहे. आणि जोवर हे आहे तोवर यास्थळांची गंम्मत टिकुन आहे.

-----------------------------------------------------------