अश्रूंचा ओसरला पूर
मी निष्कारण चिंतातूर
लाख निसरड्या जागा अन्
मी माझ्या चालण्यात चूर
जवळ तुझ्या मी आलो की
स्वतःपासुनी जातो दूर
प्रेमाच्या आधीच गड्या
कुठे आग अन् कोठे धूर
मृत्यू आला जवळ तरी
जगण्याचा गवसे ना सूर
या दु:खाने जाइल प्राण
त्या दु:खाने फुटेल ऊर
-नितीन भट