|
yaa ivaYayaavar cacaa- krNyaasaazI kÜNaIca tyaar naahIÆ kI AnauBava naahIÆ kI maaJyaasaarKca baujaayalaa
hÜtyaÆ kaya p`a^blaoma kayaÆ
calaaÊ maayabaÜlaIkranaÜ ilaha.
|
maulaaMsaÜbat vaaZtanaa ...
|
Shyamli
| |
| | Saturday, January 07, 2006 - 1:06 pm: | 
| 
|
सगळा बी बी वाचला पण मुलान्चि भान्डण हा विशय सापडला नाहि,
मला दोन मुल आहेत मोठा मुलगा १०वर्शाचा, मुलगि ७ वर्शाचि,
दोघहि अगदि पेन्सिलिच्या तुकड्यापसुन नवीन खेळ्ण्यापर्यन्त कशावरुन पण भान्ड्त असतात
अशावेळी काय करायच
खुप वाईट वाटत!
माझच काहीतरी चुकतय का?
अनुभवी, तज्ञ मन्डळि मार्गदर्शन हव आहे
|
Bee
| |
| | Saturday, January 07, 2006 - 3:51 pm: |
|
|
श्यामली, जगाच्या पाठिवर लहान भावंड आपसात नेहमीच भांडतात. तो त्यांच्या स्वभाव असतो. फ़क्त मोठ्यापणी भावंडांमधे कटूता नको. मला स्वताच्या मुलांचा अनुभव नाही पण माझ्या बहिणींसोबत आमची अशी कित्येकदा भांडणे व्हायचीत त्यामुळे मजाही यायची. तेंव्हा असे जर तुझ्या मुलांबरोबर होत असेल तर असे समज बहिण भाऊ ह्यांच्यात एक bond निर्माण होत आहे. कधीतरी तू लक्ष दे की जर घरात बहिण नसेल किंवा भाऊ नसेल तर त्यांना काय वाटते. म्हणजे ती बोअर होतात, आपल्या भाऊ बहिणीची आठवण काढतात का, त्यांना मिस करतात का? असे असेल तर त्यांच्यात प्रेम आहे असेच सिद्ध होते.
|
Shyamli
| |
| | Sunday, January 08, 2006 - 5:16 am: |
|
|
हो ते तर आहेच त्यान्ना दोघान्ना एक मेकन्शिवाय अजिबात करमत नाहि
बाहेर खेळायला गेलेले असतानासुध्धा दोघ एकमेकान्चि काळज़ि घेत असतात
मला ईथे एक प्रसन्ग सान्गावासा वाटतोय
एकदा आम्हि सोलापुर स्टेशनवर गाडिचि वाट बघत होतो तेवढ्यात सिधेश्वर एक्स्प्रेस आली आणि पुर्ण रीकामि झालि तो लास्ट स्टॉप होता,
गम्मत म्हणुन मुलगा गाडित चढ्ला आमच दोघान्च हि लक्ष्य न्हवत त्याच्या कडे, आणि छोटि रडायला लागलि ना काय झाल म्हणुन विचारल तर म्हणालि अग आई दादु त्या गाडित चढलाय त्याला आधि खालि घे नाहितर ति गाडि त्याला घेउन जाईल ना
धन्यवाद बी माझी चुक लक्शात आणुन दिलित
आता नाहि मी त्रास करुन घेणार त्यान्च्या भाडणाचा
|
Bee
| |
| | Sunday, January 08, 2006 - 11:10 am: |
|
|
श्यामली एक आई म्हणून तुझी ही काळजी रास्त वाटली मला. तेंह्वा खरच त्यात चुक वगैरे काहीही नाही.
|
baI tumaca mhNaNa AgadI rast Aaho. maaJaI dÜnhI maula jaovhZI ekmaokabarÜbar BaanDtat tovhZIca ekmaokacaI
baajaUhI GaotatÊ kaLjaIhI Gaotat. maI AaiNa maaJaa QaakTa Baa} pNa KUp BaanDayacaÜÊ maaramaarI krayacaÜ
pNa Aa<aa %yaaca AazvaNaI sauKd vaaTtat. to idvasa prt yaot naahIt ³qaÜD@yaat Aa<aa malaa jarI vaaTla
trI maI Baavaalaa maa$ iknvaa %yaacyaaXaI manaapasauna pUvaI-saarKI BaanDU Xakt naahIÊ XaovaTI vayaacaI
mayaa-da AaD yaotoca.´ tonvha BanDNa AavaXyak AahoÊ naOsaiga-k Aaho %yaat kaLjaI krNyaasaarK kahI naahI.
|
baI tumaca mhNaNa AgadI rast Aaho. maaJaI dÜnhI maula jaovhZI ekmaokabarÜbar BaanDtat tovhZIca ekmaokacaI
baajaUhI GaotatÊ kaLjaIhI Gaotat. maI AaiNa maaJaa QaakTa Baa} pNa KUp BaanDayacaÜÊ maaramaarI krayacaÜ
pNa Aa<aa %yaaca AazvaNaI sauKd vaaTtat. to idvasa prt yaot naahIt ³qaÜD@yaat Aa<aa malaa jarI vaaTla
trI maI Baavaalaa maa$ iknvaa %yaacyaaXaI manaapasauna pUvaI-saarKI BaanDU Xakt naahIÊ XaovaTI vayaacaI
mayaa-da AaD yaotoca.´ tonvha BaanDNa AavaXyak AahoÊ naOsaiga-k Aaho %yaat kaLjaI krNyaasaarK kahI naahI.
|
Aaee
| |
| | Thursday, January 12, 2006 - 12:20 pm: |
|
|
well i wud like to share my experience here abt kids and sqabbles that is. both my daughters 27 and 24 respectively, fight till date. not only they fight, they enjoy it. when my elder daughter got married, both of them worried how they would be able to fight.
they really do say that fighting and sibling rivalary has brought them closer. right from when they were young, they never allowed me to intervene. it is our fight , we will fight and we will make peace. u dont have to worry about that was their motto. this all does not mean that they are not close. they are very close share everything and are very protective of each other. i never can get a chance of scolding one in the presence of the other. so i think if elders dont intervene much or try and force them to stop fighting (usually by forcing/cajoling the elder child... right?) the fights help create a very strong lifelong bond
tumhala kaay vatate?
aaee
|
Bee
| |
| | Thursday, January 12, 2006 - 3:52 pm: |
|
|
Aaee, I feel the same, if the fights are natural among siblings then parents whould not much feel scared about that. My sister used have to have long and pointed nail and that she used to use as a weapon during fights. She always used to pull my hair and bit me with her nails "orakhaDe". Now I think, we as a grown up brother and sister understand each other exactly. Perhaps its just because we mixed with each other so well despite usual fights and all!
|
बर्‍याच दिवसात इथे कोणी आलेलं नाही. मला अजुन एका मुद्द्याविषयी लिहायच होत तो असा की मुलाना अभ्यासाच महत्त्व कस पटवुन द्यायचं? आजकाल आजुबाजुची परिस्थिती, आरक्षण वगैरे पहाता त्याना पटवुन देणं थोड कठीण होऊन बसलय. त्यात माझा अनुभव असा आहे की मुल आहे त्यात समाधान मानतात पुढे जायची आपल्यात जेव्हढी जिद्द होती तेव्हढी त्यांच्यात आढळत नाही. सर्व गोष्टींची मुबलकता, सहज साध्यता हे एक कारण असू शकेल. माझी मुलगी तर पुरवून पुरवून अभ्यास करते म्हणजे आई परत काही करण्यासाठी मागे लागणार नाही. तिला ट्युशनला जायला आवडत नाही. म्हणजे सगळ माझ्याच डोक्यावर टेन्शन! माझी आणि तिची मग सारखी खडाजंगी होते. यात तिचीच चुक असते अस नाही पण मी अभ्यास घेत असले की मला माझ्याच पद्धतीन सगळ व्हायला हवं असतं इथुनच सगळ चुकत जातं तिला तिने केलेला अभ्यास मी पडताळुन पाहिलेला आवडत नाही. आता मी फ़ारस लक्ष देत नाही ती जेंव्हा difficulty घेऊन येइल तेंव्हाच तिला समजावून सांगायच काम करते. पण क्षमता असुनही ती मेहनत घेत नाही या गोष्टीच मला खूप वाईट वाटतं . या विषयी कोणाचा अनुभव, सल्ला असेल तर जरुर लिहा.
|
Bee
| |
| | Monday, September 04, 2006 - 8:59 am: |
|
|
अभि, एखादी जर तिची चांगली मैत्रीण असेल तर तिला घरी बोलवून तू हीचा आणि तिचा अभ्यास घेऊ शकतेस. असे करुन बघ. दुसरे की तिची एखादी मैत्रीण जर शिकवणीला जात असेल तर हीलाही तिच्याबरोबर पाठवत जा. मुलांना सोबत असली तर ती लवकर रमतात.
|
Chioo
| |
| | Monday, September 04, 2006 - 9:37 am: |
|
|
Abhishrutii , मला या बाबतीत अज्जीबात महिती नाही. पण सहज सुचले म्हणून विचारते. तिला एखदी नवीन गोष्ट पटकन समजते का? म्हणजेच तिची आकलनशक्ती जास्त आहे का? तसे असेल तर तिला तिच तिच गोष्ट अभ्यासाच्या नावाखाली करायचा कंटाळा येणार. त्यामुळे तू अभ्यासाच्या जोडीला आणखी काही खेळ किंवा बुद्धिमत्त चाचणीसारखी कोडी असे सांगून बघ. ते तिला अभ्यासापेक्षा वेगळे वाटेल. तसेच तिला अभ्यास सोडून एखाद्या गोष्टिमधे रस आहे का? जसे चित्रकला, नृत्य, गायन, एखादा खेळ ई.? असे काही मनासारखे करायला मिळाले की, अभ्यासपण चांगला केला जईल. 
|
Abhishruti
| |
| | Thursday, September 07, 2006 - 4:12 am: |
|
|
दोस्तानो, सल्ल्याबद्दल मनःपूर्वक धन्यवाद! तुम्ही सांगताय ते पटतय मला, तिची आकलन शक्ती जास्त आहे , म्हणुनच तिला तोच तोच अभ्यास करायला कंटाळा येतो पण सध्याच्या शिक्षण पद्धतीत जर तग धरायचा असेल तर तसच करणं आवश्यक आहे. तिला मी वेगवेगळ्या परिक्षाना बसवतेच rather she on her own takes interest and appears for these exams like MTS, Drawing Exams, होमी भाभा वगैरे पण तिला अजुन त्याच गांभीर्य कळत नाही. आणि सुदैवाने किंवा दुर्दैवाने ती या परिक्षेत उत्तीर्णही होते not always in flying colours or as a merit-holder त्यामुळे तिला अस वाटतं की जे चाललय ते ठिक आहे, कष्ट न करता जेव्हढ मिळतय तेव्हढ्यावर ती खूष आहे किंवा overconfident आहे, जे मला धोक्याच वाटतय! आणि हो तिला नृत्याची, चित्रकलेची आवड आहे. शाळेच्या quiz, debate, sports इत्यादीत ती भाग घेते. मग तुम्ही म्हणाल की तक्रार कसली? तक्रार म्हणुन नाही पण एक सांगावस वाटतं म्हणुन सांगते, आता पुढल्या वर्षी ती दहावीत जाणार म्हणजे या वर्षी तरी तिने अभ्यासाकडे जरा गांभीर्याने पहायला नको का? पुढल्या वर्षी तरी शिकवणी compulsory असेल कारण या वर्षीच मला तिचे बरेच विषय शिकवता येत नाहीत especially संस्कृत CBSE Board असल्याने हा विषय तिला चवथीपासून आहे आणि आता ते सगळं माझ्या डोक्यावरून जातं.
आणि हो मी तिच्या मैत्रिणीबरोबर आजकाल तिला अभ्यासाला बसवते, दोघींचा अभ्यास घेते. शक्य तेव्हढी arguments टाळते. उदाः ती मी खेळायला जाऊ का अस विचाराअयला आली की तुझ तू ठरव, तुझा अभ्यास झाला असेल किंवा नंतर त्यासाठी वेळ देणार असलीस किंवा काय ते तुला आता समजतं . This way I am giving her the freedom as well as responsilbility! Let's hope for the Best!
|
तुझ तू ठरव, तुझा अभ्यास झाला असेल किंवा नंतर त्यासाठी वेळ देणार असलीस किंवा काय ते तुला आता समजतं. <<<
श्रुती, हा माझा अनुभव आहे की अशा वाक्यांतून माझ्या खेळायला जाण्यास नकार आहे किंवा किमान मनमोकळा होकार नाही हा अर्थ घेतला जातो. यातून सांगणाराला जरी 'तुझा अभ्यास सांभाळ आणि हवं ते कर. माझी काहीच हरकत नाही.' हेच मनापासून सांगायचं असतं, पण ते तसं घेतलं जात नाही. आणि तू म्हटलेयस त्या 'freedom and responsilbility' मधला freedom हा responsilbility मागे झाकोळला जातो.
|
गजा, तू म्हणतोयस ते खरही असेल पण मग यांना जबाबदारी कळणार तरी कधी? घरातल एकही काम त्यांना करायला लागत नाही, स्वतःची पुस्तक, कपडे इत्यादी त्यानी नीट ठेवावी ही अपेक्षाही पूर्ण होत नाही. काहीही सुनावलेल चालत नाही मग कसं काय handle करायचं?
मला प्रामाणिक पणे अस वाटत की यांचा casual approach सगळीकडे नडतोय. कुठल्याही गोष्टीकडे ही मुलं गांभीर्याने बघायला तयारच नाहीयेत. आईवडिलानी सांगुन कळत नसेल तर कोणी मानसोपचारतज्ञ तरी काही उजेड पाडू शकतो का हे पहायलाही आम्ही तयार आहोत. त्यात कुठली कमीपणाची भावना आमच्यापैकी कोणालाच वाटत नाही. कोणाच्या का आरवण्याने पहाट झाल्याशी कारण!
|
Bee
| |
| | Tuesday, September 12, 2006 - 11:05 am: |
|
|
शेवटचं वाक्य छानच लिहिलस.
मी असे बघितले आहे की मुलांना जर स्वयंअशासनाला पाठविले तर तिथे ते उत्तम शिकतात. आमच्यावेळी आम्हाला शिबिरात पाठवत. तिथे बरीचशी कामे आपल्यालाच करावी लागत. त्यातून जबाबदारीची भावना वाढत गेली. दुर राहिलं की आपोआप अंगावर पडतं. शिवाय आपल्यावेळी म्हण की आमच्यावेळी म्हण, घरी खूप अशा सुविधा नसत. त्यामुळे छोट्या छोट्या ज्या काही गोष्टी मिळत असत त्याची एक किम्मत होती, त्याची कदर वाटायची. आजकाल मुलांना आम्ही चंगळवाद शिकवत आहोत असे वाटत आहे.
पण तरीही सुखवस्तू घरातील मुले करीअर करतात, आपल्या जबाबदार्‍या देखील पार पाडतात. मग त्यांना कस जमत असा प्रश्न प्रत्येक विचार करणार्‍या पालकांना पडत असावाच.
|
Soultrip
| |
| | Tuesday, September 12, 2006 - 12:07 pm: |
|
|
बी-बुवा.. आधी दोनाचे चार करा आणि मग (लांब) चेहरा करुन बाल्-संगोपनावर सल्ला द्या
Take it lightly dude!
On a serious note.. let me share my problem.
माझी १० वर्षाची मुलगी प्रत्येक गोष्ट फारच रमत्-गमत करते. जेवायला तर ती at least एक तास घेते संध्याकाळी. मी कधी रागावतो, कधी समजावतो, पण परत तेच चालु असतं! मी परत माझं 'Speed and concentration is important in everything' वगैरे lecture देतो. पण काही फरक वाटत नाही.
तुमचा काय अनुभव या संदर्भात?
|
Rahul16
| |
| | Tuesday, September 12, 2006 - 12:11 pm: |
|
|
agadi khare soultrip.....
bee bua jawal sagalyansathi kahi na kahi aahe....
aadhich dive ghetale asatil....punha ekada ghya...
|
Soultrip,आपलं वाक्य वाचून मनापासून हसू आलं कारण मीही माझ्या मुलीला रोज अगदी याच शब्दात समजावत असते. पण अजुन तरी तिच्या मधे speed आलेला दिसत नाही. पण म्हणतात ना 'घणाचे घाव घालत रहायचे, कधीतरी एखादा बरोबर बसेल' be optimistic! मी सध्या एक चांगले पुस्तक तिला आणुन दिले आहे जे मीही वाचते आहे, मुद्दाम mention करतेय सर्वाना माहीती असेलच असे नाही म्हणुन, पुस्तकाच नाव आहे 'PLEASE, MOM! IT'S MY LIFE' by Dr.Jaideep Singh Chadha ज्यानी वाचल असेल त्यानी त्यांच मतं जरुर इथे लिहावं
आजकाल (म्हणजे हा problem पुरातन कालापासून असेल पण आम्हाला आत्ता जाणवायला लागला आहे ! ) मुलं आईवडिलाना सतत उलट उत्तरं देतात. माझ्या एका मैत्रिणीची मुलगी सतत वैतागलेली असते आणि आईवडिल कधीही काहीही बोलले तरी तिला अजिबात पटतच नाही. गोड बोलूनही नाही आणि फ़टके देऊनही नाही, तिच्या या वागण्याला शेवटी त्यानी totally ignore करायला सुरुवात केली, तर त्यातुन काही चांगले घडण्या ऐवजी ती जास्तच बेफ़िकीर होत चालली आहे - अभ्यासातही आणि वागण्यातही! माझी मैत्रिण आणि तिचा नवरा दोघही स्वभावाने शांत आहेत, घरात सासूसासरेही आहेत आणि आता या मुलीवरून त्यांची रोजची भांडणं होत आहेत. ती मला डोळ्यात पाणी आणुन ही गोष्ट सांगत होती. मलाही काही सुचले नाही कारण ही मुलगी गेल्या दोन वर्षात एव्हढी कशी बदलली हे मलाच उमगत नाही. मुलगी देखील स्वभावाने शांतच होती, अगदी कायम पहिली येत नसली तरी पहिल्या पाचात नम्बर असत होता. दिसायलाही गोड मुलगी आहे. काय करावे सुचत नाही. कारण मला स्वतःला उलट उत्तर देणारी मुले अजिबात आवडत नाहीत पण हे आता common झाले आहे . मी एका कौन्सेलरचे नाव सुचवले आहे, मी पण तिला थोडे समजावून सांगितले, अभ्यासाला माझ्या लेकीच्या जोडीला बसवले . तेंव्हा ती व्यवस्थित होती. पण दुसर्‍या दिवशी परत 'पहिले पाढे पंचावन्न!'
कोणाचा काही सल्ला, अनुभव असेल तर जरुर लिहा!
|
|
| मायबोली |
|
| चोखंदळ ग्राहक |
|
| महाराष्ट्र धर्म वाढवावा |
|
| व्यक्तिपासून वल्लीपर्यंत |
|
| पांढर्‍यावरचे काळे |
|
| गावातल्या गावात |
|
| तंत्रलेल्या मंत्रबनात |
|
| आरोह अवरोह |
|
| शुभंकरोती कल्याणम् |
|
| विखुरलेले मोती |
|
|
|
|