|
लोक्स, गणेशोत्सव BB वाचून तुम्हा सर्वांना STY म्हणजे काय ते माहीतच असेल. तेव्हा हे आहे एक नवीन STY . एका serial चं.
मी, rmd आणि psg आत्तापर्यंत झालेले भाग टाकत आहोत. पुढचे भाग कुणालाही continue करता येतील फ़क्त STY चे नियम पाळावेत.
कुछ अपने कुछ पराये असं या सिरियलचं नाव असलं तरी त्याला
कहानी काले साये की, क्योंकी काला साया भी कभी सफ़ेद था... अशी बरीच नावे ठेवली जाऊ शकतात. कारण काला साया हे ह्या सिरियलचे मुख्य रहस्य आहे.
तसेच उपकथानकांचा विचार करता कब आयेगा मेरा साजन?, कुछ किसी के कुछ किसी और के हीदेखील नावे साजेशी ठरतील.
_______________________________________
एपिसोड १:
विशाखापट्टणमकर परिवारतली सून सीता लग्न होऊन घरात येते, या सीनवर सिरियल सुरु होते. या परिवारात राष्ट्रीय एकात्मतेचा भाग म्हणून विविध प्रांतातल्या, धर्मातल्या सुना, जावई, gf/bf वगैरे आहेत. हे कुटुंब मूळ मराठी आहे पण ते विशाखापट्टणमला बरेच वर्षं राहत असल्याने मराठी स्टाईलने गावाच्या नावापुढे कर जोडून त्यांनी असं अभिनव आडनाव घेतलं आहे. घरात कोणालाही कुठलीही भाषा बोलण्याचं आणि सण साजरे करण्याचं स्वातंत्र्य आहे. सर्व प्रांतातले महत्त्वाचे सण इथे साजरे होतात. या खानदानाचा परंपरागत business असून त्यांची मोठी हवेलीदेखील आहे. इथून पुढची कथा STY मधेच उलगडू दे.
सून सीता जरदोसी साडीमधे, दुल्हन मेकप करून डोक्यावर पदर घेऊन हवेलीच्या दरवाजात तिचा पती प्रथम याच्यासह उभी आहे. तिची सासू उर्फ़ बडी मा आरतीचं ताट घेऊन येते. सीतेला ओवाळते. सीता माफक लाजण्याची acting करत उभी. मध्येच प्रथमच्या चेहर्‍याचा शॉट. तो तिच्याकडे प्रेमभराने पाहत असताना.
बडी मा : देखो तो, क्या चांद सी बहू ले आया है मेरा प्रथम. सीता बेटे, घूंघट ओढ ले कही तुझे मेरीही नजर ना लग जाय.
सीता पायाने तांदळाचे माप पाडते. आत प्रवेश करणार इतक्यात बडी दादी ( प्रथमची पणजी) येतात.
बडी दादी : थांब तिथेच थांब... सीते... थांब. खबरदार एक पाऊल पुढे टाकशील तर....
बडी मा : क्या हुआ? क्या हुआ, बडी दादी... आप मेरी बहूपर इतनी गुस्सा क्यों है? आखिर कुछ तो बताईये. ( डोळ्यांतून अश्रूंची धार.)
बडी दादी : क्योंकी ये कंगालोंके खानदान से है. अपने मायकेसे एक laptop तक न ला सकी अपने लिये. अब इससे बात भी कैसे करे?
बडी मा : ये तो मैने सोचा ही नही था.... हमारे नौकर तक के पास अपना laptop है और ये तो... ( चेहरा आणि आवाज बदलून) करमजली, तू इस घर मे रहने के लायक नही है.... अपने कुलक्षणी कदम मेरे घर मे मत रखना.
सीता : साऽऽऽसूऽऽऽबाऽऽऽईऽऽऽ.......... ( कोसळू लागते. प्रथम तिला सावरतो.)
तेवढ्यात ' कुणीतरी चालतंय ' असा कॅमेरा हवेलीच्या गेटपासून हवेलीच्या दरवाजाकडे जायला लागतो. सर्वजण पाठमोरे असताना ती ' व्यक्ती ' एकदम थांबते आणि हातातला लाल मखमली बटवा जमिनीवर उपडा करते. त्यातून सोन्याची नाणी सांडतात. त्या आवाजाने सर्वजण वळून बघतात. सीता त्या व्यक्तीकडे बघते. तिच्या चेहर्‍यावर भीतीचे, दचकलेले भाव....
सीता : तुम??????????????
एपिसोड समाप्त.
|
एपिसोड २:
कॅमेरा त्या व्यक्तीच्या काळ्या बुटांपासून वर वर सरकतो. काळा सूट, काळ्या पट्ट्याचं घड्याळ, एका हातात काळा गॉगल.... आणि त्या व्यक्तीचा चेहरा दिसतो. त्याच्या चेहर्‍यावर गूढ हास्य आहे.
तो : सीता एवडी दचकली कशापाय? म्याच हाय न्हवं का!
बडी मा : कोण आहे हा खेडवळ? सीते.. कशी ओळखतेस तू त्याला?
सीता : हा माझा मानलेला भाऊ आर्यन. तेरा वर्षं दोन महिने वयाचा असताना आफ़्रिकेत पळून गेला होता तो आज परत आला. तेव्हाही असेच काळे कपडे घालून गेला होता आणि परत येतानाही तीच रंगसंगती कपड्यांची.... शंकाच नको.. हा आर्यनच आहे.
आर्यन : व्हय गं माज़ी ताई... त्योच मी! आज तुला शोधत हिते येऊन पोचलो आन बराबर वक्ताला येऊन पोचलो. लॅपटॉप न्हाई तुज्यापाशी म्हून ही लोकं तुला करमजली म्हनत व्हती न्हाई का? माज़्या भैनी, उचल ही समदी सोन्याची नानी आन मार त्यांच्या तोंडावर... घ्या म्हनावं किती laptop घिताय त्ये....
मागून एक खवचट आणि छिद्रान्वेषी अशी मंगलाभाभी येते.
मंगलाभाभी : क्या चमत्कार... आज के जमाणे मे जहा सगा भाई अपणी बहण को ना पूछे ये मुंहबोला भाई न जाणे कहांसे आ गयो अपणी बहण वास्ते सोणे के सिक्के लेकर... राम जाणे... भाई है ना की....
बडी मा : आ गई बला... अरी मंगला आज का एपिसोड भी हवेली के दरवज्जेपे खतम करना है क्या? तुझे पूरी जिंदगी पडी है सीतापे शक करने के लिये. अभी परे हट... बहू को घर मे आने दे. ( मधाळ आवाजात) बेटी सीता, वो सारे सिक्के मुझे दे दो और अपने भाई को विदा करो. बहन के घर का पानी भी नही पिया जाता ये उसको मालूम तो होगा ना?
आर्यन जातो. सीता प्रथमसोबत घरात येते. तिच्यासोबत तिची धाकटी बहीण नयनिका आहे. ती एकदम बिनधास्त आणि modern आहे. पण सध्या ती आदबीने बहिणीच्या मागे मागे चालते आहे.
रात्रीचा सीन. प्रथम सीताच्या खोलीत प्रथम बेडवर शांतपणे झोपला आहे. सीताला जरदोसी साडीमध्ये प्रचंड उकडत असल्याने झोप नाही येत आहे. ती वारा घ्यायला म्हणून खिडकीशी येऊन उभी राहते. बाहेर चंद्राचा प्रकाश पसरला आहे. त्यांची बेडरूम पहिल्याच मजल्यावर आहे. ती मागे वळून प्रथमकडे प्रेमभरल्या नजरेने पाहणार तोच.... एक काळी आकृती हवेलीच्या मागच्या बाजूने येते आणि बागेमध्ये शिरू लागते. थोडी थांबते. गूढ पार्श्वसंगीत.
सीता : कौन? कौन है वहा?
आकृती ( अर्थातच!) उत्तर देत नाही आणि झुडपात घुसून नाहीशी होते.
सीता : प्रथम उठो... प्रथम... हमारे बाग मे कोई था.....
प्रथम : कोण होतं?
सीता : मी विचारलं पण त्या आकृतीने सांगितलं नाही. It just disappeared प्रथम.
प्रथम : गप गं तुला भास झाला असेल......... झोप आता.
सीता झोपायला जाताना वळून पुन्हा खिडकीतून बाहेर बघते. ती आकृती उभी होती ती जागा आता रिकामी आहे.
सीता : ( मनाशी) नही प्रथम... वो मेरा वहम नही था. दूर की नजर तुम्हारी कमजोर है मेरी नही. वहा जरूर कोई था. पर कौन??????
एपिसोड समाप्त.
|
Rmd
| |
| | Tuesday, May 30, 2006 - 7:22 am: | 
| 
|
सीता दाराचा आवाज न करता गुपचुप हवेली बाहेर येते..
सीता: (मनाशी )कौन होगा वो? और कहां गया होगा?
आता सीताच्या पाठीमागून आणि एक हात हळूहळू सीताच्या जवळ जाताना दिसतो... हात सीताच्या खांद्यावर ठेवला जातो आणि सीता दचकते...
कॅमेरा हाताच्या मालकाकडे वळतो...
सीता: (घाबरलेल्या चेहर्‍याने ) प्रथम, तुम? ओह... मैं कितना डर गयी थी!
प्रथमच्या चेहर्‍यावर शंकेचे भाव....
"तुम इतनी रात गये इधर क्या कर रही हो सीता?" ...
"मैं तो उस परछाई का पिछा करते करते इधर आयी"
"कौनसी परछाई? ये क्या बकवास कर रही हो?"
"ये कोई बकवास नहीं मैं.... वो देखो वो देखो..." सीता बागेच्या दाराकडे हात करून ओरडते...
"कौन? कहां है? तुम पागल तो नही हो गई? चलो, अंदर चलो..."
प्रथम सीताला ओढतच हवेलीत आणतो.. आणि हवेलीचं दार बंद करतो..
कॅमेरा शांतपणे पुन्हा एकदा बागेच्या दारकडे सरकतो... तिथे तीच सावली दिसते..
(सीन चेंज...)
दुसर्‍या दिवसाची सकाळ...
बडी मा: अरे देखो तो... नई बहू उठी के नही अबतक...
मंगलभाभी अभी कहा... वो तो राजा की रानी है... अभीतक पलके भी खोली नही होगी महारानी ने...
बडी मा: तुम चुप करो.... सुमन, जा जरा देख के आ...
सुमन जिना चढून प्रथम च्या खोलीत जाते...
सुमन्: भाभीऽ आप कहां हो? ये क्या भैय्या, आप भी अबतक सोये हो? और भाभी कहां है?
प्रथम डोळे किलकिले करतो...
प्रथम्: क्या हुआ छुटकी?
"भैय्या... मा ने भाभी को नीचे बुलाया है... लेकीन वो है कहा?"
"... होगी यही कही... या नहा रही होगी... "
"नही भैय्या... "
प्रथम झटकन उठतो... " कहा गयी होगी इतनी सुबह सुबह? " ...
|
Psg
| |
| | Tuesday, May 30, 2006 - 7:37 am: |
|
|
दूसर्‍या दिवशीची सकाळ: आज त्यांच्या घरी सीता-प्रथम च्या लग्नानिमित्त कसलीतरी पूजा आहे. घरी सहाजीकच गडबड सुरू आहे. सीता अजूनही काल रात्रीच्या घटनेनंतर अस्वस्थ आहे आणि पुन्हा त्याच खिडकी बाहेर बघत आहे. इतक्यात बडी मा तिच्या खोलीत येतात.
सीता बेटी ऐसे क्यू बैठी हो? चलो, आज हमारे घर मे पूजा है. जल्दीसे तय्याय हो जाओ. और ये देखो मैने तुम्हारे लिये क्या लाया है, ये साडी आज पेहनो. ये मेरी साँस ने मुझे दी थी. आज तुम्हे बडे प्यार्से दे रही हूँ. इस घरकी मान मर्यादोंमें हमेशा रेहना बेटी.
सीतेच्या डोळ्यात सासूबद्दल चा आदर आणी अर्थातच अश्रू! ती पाया पडते.
मुझी आशीर्वाद दीजीये माँजी. आपने मुझे जो जिम्मेदारी दी है वो मै निभा सकू..
इत्क्यात नयनिका ताई च्या खोलीत येते. बडी माँना आठवण येतेर की आपल्याकडे पूजा आहे!! वेळ वाया(?) न घालवता त्या म्हणतात
अरे अच्छा हुआ नयनिकाबेटी तुम आयी. अब जल्दीसे अपनी बेहेन को तय्यार करो और बाहर आओ.
नयनिका मान डोलवते आणि सीतेजवळ येते.
सीत, कैसी हो? और हमारे जीज्जू कैसे है? *डोळे मिचकावते*
सीता कशीबशी हसते.
वो सब छोड नयन. उस खिडकी के बाहर मैने कल रातको कोई देखा. कौन हो सकता है? मैने प्रथम को भी पूछा, लेकिन उसने मेरी सुनीही नही..
सीता, जीज्जू सुनेंगे भी क्यूँ. तुम उनसे ये कैसी बाते कर रही थी? जीज्जू ने तुम्हसे जादा शरारत तो नही की न?
सीता पुन्हा एकदा हसायच निष्फ़ळ प्रयत्न करत म्हणते, अरे कल हम इतने थक गये थे की प्रथम तुरंत सो गया. इसीलिये तो मै खिडकी के पास गयी न!
नयन ल धक्का बसतो! क्या? दिदी जीजू सो गये? सच? तुम दोनोंमें कुच अनबन तो नही हुई न? दिदी तुम प्रथम के साथ सुखी हो न?
सीताच्या डोळ्यात पुन्हा अश्रू
ती नयनिकाला मिठी मारून रडायला लागते!
समाप्त!
|
एपिसोड ५:
नयनिकाच्या खांद्यावर डोके ठेवून सीता रडत आहे.
नयनिका : ओफ़्फ़ो दीदी, अब बस भी करो. कल ही तुम्हारी शादी हुई है और तुम ऐसे पागलोंकी तरह रो रही हो. मै यहां enjoy करने आई हू. तुम्हारा रोना सुनने और तुम्हारी रोती शकल देखने नही समझे. ( मनाशी) वहा नीचे प्रथमका छोटा भाई सूरज खडा है. वो चला जायेगा अगर मै जल्दी नीचे हॉलमे नही गई तो... और यहां ये दीदी... उफ़्फ़...
सीतेचे रडणे थांबते आणि ती निमूटपणे तयार होऊ लागते. नयनिका खाली हॉलमध्ये जाते. miraculously त्या हॉलमध्ये एका कोपर्‍यात आता नयनिका आणि सूरजशिवाय कुणीही नाही.
नयनिका : ( सूरजकडे टक लावून बघत) एक आंख मारू तो रस्ता रुक जाये, दूजी आंख मारू जमाना झुक जाय... दोनों आंखे मारू तो छोरा पट जाये.....
सूरज : श्श्श... श्श्श... नयनिका तू दादाची मेव्हणी, आमच्या घरची पाहुणी आणि हे काय भलतंच गातेस?
नयनिका : ओय, बकवास ना कर... एक बात बता. तुझ्या भावाच्या नावावर आहे तेवढीच इस्टेट तुझ्याही नावावर आहे का?
सूरज : अं? हो..... आहे ना... ( लाजतो.)
नयनिका : ( मनाशी) सहीच रे... नयन तेरी तो लाईफ़ बन गई रे. ( मोठ्याने आणि आवाज एकदम गोड) सूरज तुला एक सांगू... ताईला मागणी घालायला तुम्ही लोक पहिल्यांदा आला होतात नं तेव्हापासून माझं मन तुझ्यावर जडलंय. म्हणूनच तर दीदीची पाठराखीण म्हणून आले मी इथे.
सूरज : खरंच?...
प्रेमाने तिला जवळ घेऊ पहातो. तेवढ्यात वरून सीतेची किंचाळी ऐकू येते. सगळे धावत सीतेच्या खोलीत जातात.
बडी मा : क्या हुआ सीता बेटी? बताओ.
सीता त्यांना येऊन बिलगते आणि घाबरून रडत एका दिशेला बोट करते. सगळे तिकडे पाहतात.
तिथे जमिनीवर सीतेची सिंदुराची डबी उपडी करून सगळा सिंदूर माखलेला असतो. आणि त्याच सिंदुरावर एक पांढरे गुलाबाचे फ़ूल ठेवलेले असते. तेवढ्यात तिथे बडी दादी येतात व त्या ते बघतात.
बडी दादी : ( थरथर कापत) इसका मतलब वो सचमुच यहां आया था... वो आया था यहां.............
बडी दादी बेशुद्ध होऊन कोसळतात.
एपिसोड समाप्त.
|
Rmd
| |
| | Tuesday, May 30, 2006 - 7:52 am: |
|
|
बडी दादी बेशुद्ध झाल्यामुळे डॉक्टरना फोन केला जातो. आता बडी दादी च्या खोलीत बडी दादी पलंगावर झोपल्या आहेत आणि डॉक्टर त्यांना तपासतात..
डॉ: लगता है गहरे सदमे की वजह से ये ऐसे बेहोश हुई है... मैंने इंजेक्शन दे दिया है.. कुछ ही देर मे होश आ जायेगा... होश मे आनेके बाद आप इनको ये दवाईयां दे देना...
घरातले सगळे दादी च्या भोवती चिंताग्रस्त चेहरे करुन उभे... प्रत्येकाचा एक एक cलोसे उप
मंगलभाभी: (मनात) उगाच काहीतरी कौतुक... म्हातारीचं वय झालंय म्हणून असं होतंय... वसीयत बद्दल काय आहे ते एकदा विचारायला हवं...
बडी मा: (मनात) ही सीता काय घरात आली आणि घरात रामायण सुरु झालं... कलमुंही कहीकी...
(सीन २ )
बडी मा आणि मंगलभाभी किचन मधे आहेत..भरजरी साड्या खराब होउ द्यायच्या नसल्याने नुसतीच भांड्यांची मांडामांड करीत आहेत..
मं भाभी: मुझे तो ये सब.कुछ ठीक नही लग रहा... सीताच्याच बाबतीत असं का व्हावं? कही ये उसीका कोई पुराना चक्कर तो नही?
ब मा: मैने तो प्रथम को पहलेही कहा था के ऐसी कुलक्षणी को घर मे मत लाना... सोने के सिक्के लायी तो क्या... मुझे तो उसका वो भाई भी ठीक नही लगता...
त्या दोघी हे बोलत असताना नयनिका दाराआडून हे ऐकते...
इकडे दादी ला होश येतो...
"बेटा प्रथम... "
"हां दादी? आप ज्यादा बात मत किजीए. डॉक्टर ने आराम करनेको कहा है..."
"अरे अब आराम कहा... अब वो आ गया है... "
"कौन आया है दादी?"
"क्या बताऊ बेटा... इस खानदानका एक श्राप है वो.. "
|
Pha
| |
| | Wednesday, May 31, 2006 - 2:32 am: |
|
|
 .. पुढचे भागही लवकर येऊ द्या. 
|
Maudee
| |
| | Wednesday, May 31, 2006 - 4:35 am: |
|
|
मी प्रथमच काहीतरी लिहित आहे.सांभाळून घ्या.
episode start -
आणि अस म्हणुन बडी दादी भुतकाळात गेली.आता दादी काय सांगते आहे याकडे सर्वान्च्च लक्ष लागलेल.
इथे थोडासा flashback
दादीला तेच घर पुर्वि कस होत ते आठवतय.....सगळ कसं सुख़ात चाललं होत....दादी नविनच आली होती लग्न होऊन घरात. इतकी देख़णी, सुस्वभावी सून मिळाली म्हणुन सासु सासरे ख़ूष.
पर्यायानी सगळ्या नणंदाही ख़ूष.(आता flashback मधले तंटे कुठे दाख़वायचे न पेक्षा सगळ्या नणंदाना ख़ूष करूयात )
लग्नानंतर काही दिवस गेले....आणि दादीला यथावकाश एक पुत्ररत्न झाले.
दादीचा सगळा वेळ या बाळाला संभाळण्यात जाऊ लागला.....घरातले लहान मोठे सर्वच जण या बाळाभोवती असायचे.बाळलिला बघत सर्वांचा वेळ जाऊ लागला.
दिसामासानी बाळ मोठा होऊ लागला....शाळेत जाऊ लागला....
आणि एक दिवस......काहीतरी भयानकच....
दादिला सकाळ्पासूनच अशुभ संकेत मिळत होते.देवासमोर लावलेला दिवा रहीना....
नवर्‍याला(उनको) बाहेर जायच आहे पण ऐनवेळी दादीना उशिर झाल्यामुळे त्यानी टिकाच लावला नाही.....
flashback मधून परत वर्तमानकाळात....
सगळी पोर सुना दादीची कहाणी ऐकण्यात दंग झालेली आणि अचानक दादीचा चेहरा भितीने ग्रासला....
सांगता सांगताच हीला काय झाले असा विचार सगळे करत आहेत....
मंगलभाभी - (मनात) : आता ही यातून कधी बाहेर येणार आणि वसियत बद्दल सांगणार??
तेव्हढ्यात बडी दादी परत बेहोष झाली.
episode समाप्त.
पुढच्या दिवशीचा trailer थोड्याशा music बरोबर - आणि जोडीला निवेदकाचा आवाज
आता दादी काय सांगणार आहे??
सीता ख़रच कलमुही आहे का?
सीता यातून सावरेल का?
|
Maudee
| |
| | Wednesday, May 31, 2006 - 5:53 am: |
|
|
episode start
सगळेच जण दादीच्या जवळ बसून. doctor पुन्हा आले. checking झाले.
तेव्हढ्यात त्यांच्या लक्षात आलं "मैने दी हुई दवाई अभी तक दीही नही है"
मग सग्ळ्याना उद्देशून : "मैने कहा था होष मे आनेके बाद दादीको ये दवाई दो. फ़िर क्यु नही दि गयी दवाई अभी तक.?"
सगलेच जन एक दुसर्‍याकडे बघत रहातात.
doctor परत एकदा : "और याद रख़िये ईस बार दादी होष मे आये तो ये दवाई जरूर देना. और दादी को कोई तकलिफ़ ना दे. उन्हे आराम की जरूरत है"
एवढे बोलून doctor नी आणख़ी एक injection दिले. सगळ्यांकडे अपेक्षेने नजर फ़िरवली की कोण दादी कडे लक्ष द्यायला पुढे होईल.
तेव्हढ्यात सिता पुढे झाली "आप चिंता न करे doctor साब. मै बडी दादी की देख़भाल करूंगी. आख़िर मेरी भी तो कोई जिम्मेदारी है"
अस म्हणुन औषधं आपल्या हातात घेतली.
मं. भाभी (मनात) - आयी है बडी देख़भाल करनेवाली. क्या ये आनेसे पहले घर मे काम नही होते थे या कोई बडी दादी की तरफ़ ध्यान नही देता था.
कही ये इसकी कोई चाल तो नही. वसियत अभीभी ख़ोली नही गयी है.
मुझे कुछ करना होगा."
तेव्हढ्यात बडी मा आत आल्या "कुछ जरूरत नही है.कलमुही कहीकी.तुम घर मे आयि और बडी दादी बेहोष होगयी. पहले तो ऐसा कभी न हुआ था. याद रख़ अगर दादि को हाथ भी लगाया तो."
मंगल भाभी - "मै भी यही सोच रही थी बडी मां. अचानकसे दादी की तबियत ख़राब क्यु हुई. और सिता उठ गयी दादि की देख़भाल करने के लिये.दाल मे कुछ काला है"
सिता अवघडून गेली. तिला काहीच समजेना.फ़क्त डोळ्यातून पाणी.एवढे आरोप तिच्यावर घरात पाय टाकल्यावर लगेच?
तिने हातातली औषध बडी मां कडे दिलि. आणि ती आपल्या ख़ोलीत पळतच गेली. इकडे मंगल भाभीनी निश्वास सोडला.
सिताने दार लाऊन घेतले.आणि एकटीच रडत बसली. रडता रडता अचानक तिला मगाशी सांडलेले सिन्दूर दिसले. ती परत विचार करू लागली ख़रच काय दिसले असेल मला बागेत?
तेव्ढ्यात ........ तेव्ढ्यात ख़िडकीतून पुन्हा एकदा ती सावली जाताना तिला दिसली.आणि सिता पुरति घाबरून गेली.
episode समाप्त
|
ये कहानी बहोत लम्बी है.. येउद्या..
|
माऊडी, सही चाल्लंय तुझं. K serial बघतेस का रोज?
|
Maudee
| |
| | Wednesday, May 31, 2006 - 8:28 am: |
|
|
नाही ग k serial मी कधीच बघत नाही. अजूनपर्यंत एकही episode नाही बघितलेला.फ़क्त वरच्या posts वरून जरा कल्पनाविस्तार केला आहे.
|
Dha
| |
| | Wednesday, May 31, 2006 - 4:26 pm: |
|
|
मस्त चाललय. serials सारखच भन्नाट comedy . अजुन येउ द्या..
|
Arch
| |
| | Wednesday, May 31, 2006 - 4:46 pm: |
|
|
Deeps , जरा सगळ्यांच्या पेहेरावच वर्णन कर बर इथे. तुम्हा सगळ्यांना आता ZEE TV Serial Writer म्हणून Employ करणार आहे. Deeps तुमची costume designer बर का
|
अरे वा interesting एकता कपूर ईथुन storyline उचलणार नाही याची खबरदारी घ्या बरं.
coyright? ठेवा
येवु दे अजुन काही तरी अश्रुपात, नाजायज़ बेटा, पुर्वीचे प्रेम,कुटाळकी करणारी धाकटी जावु,२० साल पुराना रहस्य,पती परमेश्वर.
मसाला येवु द्या
वाचायला मजा येतेय.
|
Shraddhak
| |
| | Thursday, June 01, 2006 - 12:35 am: |
|
|
घाबरलेली सीता तिच्या रूममध्ये बसून अश्रू ढाळत आहे व खिडकीकडे पाहत आहे. मंगलाभाभी येते.
मं. भा. : क्यों बहुराणी, यहां बैठके आंसू क्यों बहा रही हो? वसीयत हथिया लेणे का प्लाण फ़्लॉप हो गया इसलिये?
सीता : नही मंगलाभाभी, मुझे भला इस वसीयत से क्या मतलब? मै तो बस आप सबका और प्रथमका प्यार पाना चाहती हूं.
मंगलाभाभी : लाडो राणी, तेरी इस बात पे मुझे यकीण आयेगा ऐसा लगता है तुझे? अरे सब जाणती हूं मै, इतणी दौलत देखकेही तो तूणे अपणे जाल मे फ़ासा हमारे प्रथमको. और अपणी बहण को भी संग लाई की वो सूरज को फ़ंसा सके. तुम छोटे खाणदाणको लोग होते ही ऐसे हो. दहेज दिया भी तो क्या? एक बंगला, और एक मर्सिडीज, और हीरोंके दस बारा गहणे... अरे इतणा तो हम एक्क दूजेके जणमदिनपे देते है....
सीता : मंगलाभाभी... मी तुमचं काय घोडं मारलंय? तुम्ही सारख्या मला टोमणे मारताय ते... मी गरीब खानदानातली आहे हा माझा दोष आहे का हो? दरमहिना जेमतेम दहा लाख कमावणार्‍या businessman ची मुलगी मी.... तुमच्यासारख्या रईस घराण्यात पडले.... फ़क्त प्रथमवर प्रेम होतं म्हणूनच....
बडी मा येते.
बडी मा : मंगलाऽऽऽऽ तू यहां क्या कर रही है बहू के कमरे मे? बडी दादी तुम्हे बुला रही है.. उनके पास जाओ.
मं. भा : ( मनाशी) बडी दादी मुझे क्यो पुकार रही है? कही सारी जायदाद मेरे नाम करणे का तो इरादा नही उणका? ( उघड) अभी जाती हूं...
मंगलाभाभी जाते. बडी मा सीताच्या समोर येऊन उभी राहते.
बडी मा : ये क्या चाल चल रही हो सीता तुम हमारे खानदान के साथ?
सीता : कैसी चाल? आप मुझपर ये क्या इल्जाम लगा रही है बडी मा?
बडी मा : जो साया हवेलीके किसी सदस्य को नजर नही आया वर्षोंतक वो तुझेही कैसे दिखाई देने लगा सीता? सिर्फ़ बडी दादीने उसे बरसों पहले देखा था... और अब सिर्फ़ तुमने उसे देखा है... और उपरसे ये सिंदूर - फ़ूल combo . साठ साल बाद ये सब वैसे ही हो रहा है जैसे बडी दादी कह रही थी.
सीता : यहांपे मै खुद हैरान हू की ये हो क्या रहा है? आखिर कितने एपिसोडस तक चलेगा ये साये का रहस्य?
बडी मा : ढाईसौ एपिसोडतक इंतजार कर लडकी.... उस एपिसोड मे ये साया male है या female ये पता चलने वाला है....
तेवढ्यात मंगलाभाभी धापा टाकत वर येते.
मं भा : गजब हो गया बडी मा... दादी उस सायेके बारेमे कुछ बताणेही वाली थी की अचाणक उणकी आवाज चली गई. सदमे की वजह से वो अपणी आवाज खो बैठी है. और उणको पढणा लिखणा भी नही आवे है... तो अब कौण बतायेगा साये का रहस्य?
एपिसोड समाप्त.
|
Maudee
| |
| | Thursday, June 01, 2006 - 3:04 am: |
|
|
episode start
मं भाभीचे हे शब्द ऐकले मात्र बडी मांनी सिताकडे एक जळजळीत द्रुष्टीक्षेप टाकला.
सितेला उगिचच वाटून गेलं की ख़रय जे घडतय ते आपल्यामुळेच.त्या दोघी ख़ोलीतून निघून गेल्या.सिता एकटीच रडत बसली.
इकडे सिता सोडून सगळे जण दादी जवळ जमा झाले.दादी आता ख़रच ख़चल्यासारख़ी वाटत होती.ति हतबलच झाली होती. शिवाय तिला एकटीलाच रहस्य माहीत होतं. दादी विचार करत होती "हे काय होऊन बसलं. हे रहस्य माझ्याशिवाय कुणालाच माहीत नाही. सितेला या गोष्टीचा त्रास होणार ख़ूप. या लोकाना कळत का नाहीये की सिता एक पुण्यात्मा आहे. तिच या शापापासून घराला वाचवू शकते. मं भाभी तिला जगू तरी देईल का??पण सिता आहे कुठे??"
अचानकपणे दादि कोणालातरी बोलावते आहे अस वाटले पण नक्की कुणाला ते काही कळेना.कोणालाच सितेची उणीव त्या ख़ोलीत लक्षात आली नव्हती.
तेव्हढ्यात प्रथम पुढे झाला."दादी तुम्हे कुछ नही होगा. science कितनि आगे गयी है. तुम बिलकुल ठिक हो जाओगी."
प्रथमने त्याच्या doctor मित्राना फोने करायला सुरुवात केली.
तोपर्यंत family doctor च्या ताब्यात दादीला देऊन सगळेजण ख़ोलीतून बाहेर पडले.
इकडे मं भाभी देवाकडे डोळे मिटून प्रार्थना करत होती."हे भगवान! दादी को जल्दीसे ठिक कर दे. दादि ऐसे बिमार पड गयी तो वसियत का क्या होगा??और मै अब ये किसिसे कह भी नही सकती.तुम ही मेरी आशा हो भगवान."
तेव्हढ्यात तिथे बडी मां आली. मं भाभीला प्रर्थना करताना बघून तिला प्रसन्नता वाटली.
पण सिताचा विषय काही तिच्या डोक्यातून जात नव्हता."सिताला कसं तरी या घरातून बाहेर काढायलाच हवं. पण काय करावं?"
बडी मां मं भाभीला काहीतरी म्हणणार तेवढ्यात त्यान्च लक्ष नयनिका कडे गेलं. आणि त्यान्च्या कपाळावर आठ्या चढल्या. नयनिका त्याना भेटायलाच येत होती.पण त्यान्चा असा चेहरा पाहून तिने विषय टाळायचं ठरवलं.
बडी मांच्या ते लक्षात येत होतं पण तेवढ्यात मं भाभी मध्ये पडली."बहू की बहन हो तो बहन के साथ रहा करो.पुरे घर मे घुमने की क्या जरूरत है?"
नयनिका म्हणाली"नही मै तो बस भगवान के दर्शन करने आयी थी."
मं भाभी "अच्छा बहाना है. सितानेही भेजा है ना तुम्हे यहा?"
नयनिका आणख़ी काही बोलणार एवढ्यात सितेची परत एक किंकाळी ऐकू आली.
episode समाप्त.
|
बडी मा : अब क्या हुआ इस जनमजलीको. दिन रात चिल्लाती रहती है. और वो साया भी देखो... हमको तो बरसोंमे नही दिखा और इसे हर दस मिनटमे दिखता रहता है.
( आवाज चढवून) अरी अब क्या हुआ, सीता? क्यू चिल्ला रही है?
आवाज येत नाही म्हणून ते सगळे सीताच्या खोलीत जातात तर तिथे सिंदुराच्या नवीन डबीवर एक झुरळ बसलेले असते.
मंगला भाभी : हाय राम, लक्षण तो देखो नई बहुराणीके. घर मे आये दो दिण हुए नही और घर मे ये सब कीडे मकोडे आणा शुरु हो गया. याद है णा बडी मा, सौ साल पहले बडी दादी की बडी सासणे खुद पेस्ट कंट्रोल करवाया था हवेलीका. और आशीर्वाद दिया था की इस घर मे कॉक्रोच कभी आ न पावेगा. इसके कदमके साथ कॉक्रोचके भी छे कदम घर मे पड गये.
तेवढ्यात तेथे प्रथम सूरजची धाकटी बहीण शिवानी येते.
शिवानी : मंगलाभाभी, कल से मै देख रही हू आपही सीता भाभी को हर एक बात पे ताने दे रही हो. अब बस भी करो. अगर सीता भाभी को इस प्रकार तंग किया गया तो society मे हमारी क्या इज्जत रह जायेगी? लोग तो यही कहेंगे की आजभी विशाखापट्टणमकर परिवार मे लोग जंगलियोंकी तरह अपनी बहुओंको torture करते है, ताने मारते है. जाओ, सब के सब यहांसे... सीता भाभीको अकेला छोड दो.. जाओ.
सगळे जातात. फ़क्त रूममध्ये सीता आणि शिवानी उरतात.
सीता : धन्यवाद शिवानी... मघाचपासून ती मंगलाभाभी किंचाळतेय, माझे कान दुखायला लागले होते.
शिवानी : अगं त्याला ती तरी काय करेल? तिला दिलेल्या स्क्रिप्टच्या पहिल्याच पानावर डायरेक्टरने ' रेकून संवाद बोला. ' अशी सूचना लिहून ठेवलीय.
सीता : ते जाऊ दे. तू मला का वाचवलंस सगळ्यांच्या taunts च्या भडिमारापासून ते सांग आधी.
शिवानी : क्योंकि, तुम्हे मेरा एक छोटासा काम करना है सीता... वो साया बडी दादी को बरसों पहले दिखा था तब मै पैदा भी नही हुई थी. अब सिर्फ़ तुम ही वो साया देख सकती हो... तो तुम अब मुझे वो साया दिखाओगी. नही तो....... ( छद्मी हसत) तुम तो समझदार हो. अपनी जिंदगी चैन से जीना चाहती हो, है ना?
निघून जाते. सीता अश्रूभरल्या डोळ्यांनी इकडे तिकडे पाहते. थोड्या वेळाने नेसलेल्या पैठणीच्या पदराला डोळे पुसून बडी दादीच्या खोलीत जायला निघते. खोलीच्या दरवाजापाशी पोचते तेव्हा तिला दोन अपरिचित आवाजांचे बोलणे ऐकू येते.
अ. आ. १ : बुढिया तो अब बोलनेसे रही. साये का राज आखिर राज बनकर ही रह जायेगा.
अ. आ. २ : शायद इसीमे हमारी भलाई हो. वैसे भी किसी साये से हमे क्या लेना देना?
अ. आ. १ : हां हां... वैसे भी हमे वसीयतसेही तो लेना देना है. एक बार वो वसीयत हमारे हाथ आ जाये और हम उसे वकील से बदलवा ले.
अ. आ. २ : पर किसी को पता नही की बुढियाने वसीयत रखी है कहा?
अ. आ. १ : और एक बात बताऊं, और कोई है जो इस साये का राज जानता है.
अ. आ. २ : क्याऽऽऽऽ???? कौन?
अ. आ. १ : मैने दस साल पहले बुढिया को अपने आपसे बाते करते हुए सुना था. वो खुदही को कोस रही थी के उसने वो बात क्यूं बताई?
अ. आ. २ : किसको?
अ. आ. १ : देवको..... देव जानता है उस साये के बारे मे.
अ. आ. २ : क्या???
त्या व्यक्तीच्या हातून एक ताट खाली पडते. त्या आवाजाने दचकून बडी मा ओरडतात ' कौन है वहा? बडी दादी के कमरे के पास? '
त्या बोलणार्‍या दोन व्यक्ती दुसर्‍याच दाराने गेल्याचा आवाज येतो. आपल्यावर आणखी बालंट नको म्हणून सीता धावत पळत आपल्या रूममध्ये परत येते.
सीता : ( मनाशीच) ये देव कौन है? आखिर कितने राज अपने अंदर छुपाये हुए है ये हवेली?
एपिसोड समाप्त.
|
Psg
| |
| | Thursday, June 01, 2006 - 6:03 am: |
|
|
सीता पुन्हा एकदा विचारमग्न! आता खोलीत प्रथम येतो. प्रथमही आजीच्या अचानक आलेल्या दुखण्यामुळे चिंतित आहे. खोलीत सीतेला बघून त्याला घरची सगळी लोकं कशी हिला घालून पाडून बोलतात ते आठवते. तो तिला म्हणतो,
सीता, क्या बात है भाभी और माँ तुम्हे ऐस क्यूँ बात कर रही थी?
मुझे खुद मालूम नही प्रथम. मै तो सच्चे मनसे दादीजीकी सेवा करना चाहती हूँ. क्या तुम्हे भी ऐसा ही लगता है की मै कलमूही हूँ? *रडणे सुरू*
प्रथम होही म्हण्त नाही आणि नाहीही. पण सीतेच्या रडण्यामुळे जरा गडबडतो. तिला म्हणतो
रो क्यूँ रही हो? कुछ गलत्फ़ेहमी होगी. तुमने लायी हुई gift माँ को और भाभी को शायद पसंद नही होगी, इसीलिये उन्होंने ऐसा कहा होगा. क्या तुम दादीकी सेवा करोगी please ? मेरे केहेने पर ही सही..
पती प्रेमानी सीता सुखावते. थोडसं लाजून म्हण्ते, हां प्रथम. मै सच्चे दिलसे दादीजीकी सेवा करूंगी. लेकिन क्या तुम्हे उस सायेके बारेमें कुछ पता है?
प्रथम उत्तर टाळतो. म्हणतो, वो छोडो सब, अभी दादी को देखो कुछ दवाई देनी है क्या?
सीता दादी कडे येते. दादी झोपलेली असते, पण सीतेला बघून डोळे उघडते. तिला आपल्याजवळ बोलावते. तिचा हात हातात घेते. इत्क्यात माँ आणि भाभी हजर!
अरे तू फिर आयी यहां! तुम्हे कुछ लाज शरम है की नही? बोला ना तुम्हारा साया दादी पर पड गया तो ना जाने कुछ बुरा हो जायेगा. चल जा यहाँसे.
सीता पुन्हा एकदा रडवेली. पण या वेळी तिच्या प्रथम्ने तिला पाठवले आहे. ती म्हणते
माँजी, भाभी, नाराज ना होना. मैं अगली बार मेरे मायकेसे आपको जो चहिये वो लाऊंगी, पर मुझे दादीजीकी सेवा करने दो. शायद मुझे वो कुछ बताना चाहती है.
काहीतरी मिळण्याच्या वायद्यामुळे माँ आणि भाभी जरा शांत होतात. आणि नाहीतरी त्यांना दादीची सेवा करायला कोणीतरी हव आहेच. त्या सीतेला दादी पाशी सोडून जातात.
सीता दादीजवळ येते. दादी तिच्या खोलीतल्या कपाटाकडे खूण करते आणि सीतेला कपाटाची किल्ली देते. सीतेला कळतं की आता तरी काहीतरी उलगडणार. ती कपाटाकडे जाते आणि कुलुप उघडते. तर आत एक सुंदर पेटी असते!
एपिसोड समाप्त!
काय असतं त्या पेटीत? वो राज कब खुलेगा??
कोणीतरी लिहा रे!!
|
बहुधा उंदीर ...
asaavaa, ho naa<?>
|
|
|