पर्यावरण

पंचवीस वर्षे झाली नागपुरात येऊन पण अगदी जवळपासची ठिकाणं पाहायला जमली नाही. त्यातले एक ताडोबा - अंधारी व्याघ्र प्रकल्प व दुसरे पंचमढी! गाडी गाडी पे लिखा है घुमनेवाले का नाम , ताडोबाचा अनपेक्षित योग आला. आमचे मित्र रागीट ह्यांच्या मित्राचे येणे रद्द झाले अन आयत्या गाडीत आम्ही नागोबा नागीण बसलो अन एक अविस्मरणीय निसर्ग, सामाजिक व धार्मिक असं त्रिवेणी पर्यटन घडलं. संध्याकाळी सात वाजता नागपूरहून निघालो व ऊर्जानगर (चंद्रपूर)ला साडेदहावाजता श्री निंबाळकर (श्री रागीट ह्यांचे मित्र) ह्यांच्या घरी पोचलो. निंबाळकरांचे घर ऊर्जानगर गेटपासून शेवटच्या टोकाला, रस्त्यावर शुकशुकाट!

लग्न होऊन पहिल्यांदा ऑस्ट्रेलिया ला गेले तेव्हा सगळच नवीन होते. नवीन संसार, नवीन देश, भाषा नवीन नसली तरी उच्चारण ऐकले की "आपल्याला नक्की इंग्रजी येत ना?" अशी शंका यायची. तिथे गेल्या गेल्या जाणवलेली आणि आवडलेली गोष्ट म्हणजे आमच्या घराच्या आसपास कायम विविध प्रकारचे पक्षी यायचे!!! घराला छान गच्ची असल्यामुळे पक्षीनिरीक्षण करण्यात तासन तास अगदी मजेत वेळ जात होता. जेव्हा नोकरी करत नव्हते तेव्हा घरात कधी एकटेपणा जाणवला नाही, तो ह्याच पक्ष्यांमुळे. मला खरतरं पक्षीनिरीक्षणाचा विशेष अनुभव नाही. भारतात असताना एक-दोनदा मित्रमैत्रिणींच्या आग्रहाखातर अग्निपंख (flemingos) बघायला भिगवण जवळ जाऊन आले होते.

वेरूळ आणि दौलताबादच्या मध्यावर, डोंगराच्या पायथ्याशी वसलेल्या 'हिरण्य रिसॉर्ट'च्या सहचालिका आणि संचालिका मेधा पाध्ये-आठल्ये यांच्याशी गप्पा मारताना मुख्यत्वे जाणवतं ते त्यांचं आपल्या कामाविषयी असलेलं प्रेम आणि त्यातून त्यांना मिळणारा आनंद! कलाक्षेत्रातल्या व्यावसायिक सुरुवातीनंतर अगदी अनपेक्षितपणे आठल्ये दांपत्याने रिसॉर्ट व्यवसायात उडी घेतली.

सध्या तांबट रोज दर्शन देत आहे. माझ्या घरातून लांबवर दिसणाऱ्या एका वाळालेल्या झाडात कोरून घर तयार करत आहे. गेले ४,५ दिवस त्याचा हा उद्योग चालू आहे. त्याचा फोटो काढणं जरा कठिणच गेलं कारण तो खुपच लांब होता, तो कॅमेरात बसवणं, हात स्थीर ठेवणं अवघड गेलं.

सध्या तांबट रोज दर्शन देत आहे. माझ्या घरातून लांबवर दिसणाऱ्या एका वाळालेल्या झाडात कोरून घर तयार करत आहे. गेले ४,५ दिवस त्याचा हा उद्योग चालू आहे. त्याचा फोटो काढणं जरा कठिणच गेलं कारण तो खुपच लांब होता, तो कॅमेरात बसवणं, हात स्थीर ठेवणं अवघड गेलं.

खरे तर कोणत्याही कार्याला केवळ प्रयत्नाची गरज असते …
तसाच एक साधा प्रयत्न या बागलाण ,नाशिक प्रांतात शालेय साहित्यांचे वाटप दि .१९-२० जुलै २०१४ वाटप या दरम्यान केला होता …(http://www.maayboli.com/node/50067)
या कार्यातून काही मिळेल याचा कधीच विचार नाही केला .…
आपल्या कडे खूप काही आहे आपण फक्त खूप काही मधील काही अंश वाटप करतोय इतकाच …

त्या कार्यक्रमा मधून बागलाण मध्ये नवीन क्रांतीच घडली असेच म्हणावे लागेल …
प्रत्येकाच्या मनात आपण आपल्या परिसरातील ऐतिहासिक वास्तूंची काळजी घेवू शकतो । हीच नवी भावना तयार झाली . एक एक माणूस मिळत गेला, तेथे दडलेल्या प्राचीन ठेवा स्वतःहून समोर येत

सी बी डी बेलापुर आणि सीवुड दाराव्हे ते उरण हा भाग सध्या भविष्यातील तिसरी मुंबई म्हणुन पाहिला जात आहे.

सध्या या भागात रानमाळ , डोंगर , गावठाण , मालवाहतुकीचे अजस्त्र ट्यान्कर यवंचे दर्शन घडते.

पण भविश्यात खालील कनेक्शन्स अपेक्षित आहेत..

sea link शिवडी ते उरण समुद्र सेतु ... हा पूर्ण झाल्यास भारतातील सर्वात मोठा सेतु असेल.

सीवुड उरण रेल्वेमार्ग / मोनोरेल.?

बॅलापुर ते उरण मोठा सहा पद्री मार्ग

नवे अएर्पोर्ट

सागळे पुर्ण व्हायला २०२० तरी उजाडावे लागेल.

फ्लॅट घ्यायला हा परिसर कसा आहे ?

मेणबत्तीचे झाड

ऋतू पावसाळा.सप्टेंबरचे अखेरचे दिवस.आजूबाजूला हिरवळ आणि फुलांची रेलचेल.रस्ता आम्हा दोघांचा नेहमीचाच २६ वर्ष जाण्यायेण्याचा.पण त्यादिवशी एक नवल घडलं.अनपेक्षितपणे अपूर्व,अभूतपूर्व असे काहीतरी दृष्टीसमोरून ओझरते गेले.लगेचच गाडी थांबवून तिथपर्यंत गेलो.
रस्त्याच्या कडेला ते नवल आमची वाट बघत होते.अहाहा! अतिशय आकर्षक,चमकदार पिवळ्या रंगाचे अलौकिक पुष्पगुच्छ विराजमान झालेले ते झाड मी प्रथमच पहात होते.निसर्गाला अगदी मनापासून दाद द्यावीशी वाटली.निव्वळ अप्रतिम!भान हरपून त्या फुलांकडे मी पहातच राहिले.मन एकदम प्रसन्न, शांत व समाधानी झाले.

या घरात रहायला आल्यापासून सकाळी उठून लिविंग रुममध्ये आलं की समोरच सुर्योदय दिसतो मला. रोजचे नवे विभ्रम! कधी कधी खूप मनोरम देखावा असेल तर फोटोही काढले जातात. आताशा म्हणजे गेल्या वर्षीपासून व्हॉट्सअ‍ॅम्प ग्रुपवर 'गुड मॉर्निंग'च्या मेसेज बरोबर रोज सुर्याचाही फोटो टाकण्याची सवयच झाली आहे. ग्रुपवरची मंडळीही वाट बघत असतातच.

माझ्या या घरात हिवाळ्यात सूर्य नेमका समोरच उगवतो. अर्थात मुंबईचा हिवाळा तो! उन्हं चांगलीच तापतात कधी कधी. उन्हाळ्यात मात्र सूर्य एक वळण घेतो आणि उन्हाळ्याची सकाळ बर्‍यापैकी सुसह्य करतो.

'चांदोबा' मासिकातील चित्रे फारच भन्नाट असायची. एक अदभूत जग होतं ते. वेगळ्याच प्रकारचे पेहराव, दागिने, चेहर्‍याची ठेवण असलेली पात्रं त्या चित्रांतून दिसत. त्याचबरोबर देवादिकांनी घातलेले मोठ्ठे आणि विविध प्रकारचे फुलांचे हार असत. चित्रातल्या बायका भरपूर गजरे माळलेल्या दिसत. चांदोबातील या चित्रांवर दाक्षिणात्य ठसा होता.

तेच ते 'चांदोबा'तले हार माटुंग्याच्या बाजारात बघायला मिळतात. अतिशय आकर्षक आणि नक्षीदार रचना केलेले हे हार बघून त्या कलाकारांचं कौतुकच वाटतं. काही हार तर खास दाक्षिणात्य स्टाईलचे - हे भलेमोठ्ठे. माणसापेक्षाही जास्त उंचीचे.