कविता

साहित्याशी जवळिक साधत खुशाल हा बसणार ,
गोड बोलुनी सर्वांशी हा साहित्यातच रमणार !

भविष्यवाणी सांगुन गेले जाणते कुणी स्वर्गाला
भविष्यवाणी खोटी नव्हती , सांगतोच मी तुम्हाला !

बालपणीचा काळ सुखाचा - म्हटले आहे कुणीतरी
वह्या नि पुस्तक हाती पडता, चीरफाड मी नित्य करी ;

शैशवात मी वह्यांत लपवी - आठवणींची मोरपिसे ,
फूल सखीच्या गज-यामधले पुस्तकातुनी दडवितसे !

कविता, कादंबरी नि नाटक यांचा नव्हता गंध मला
दैनिक मासिक पुस्तक साहित्याची आवड तरी मला !

साहित्याशी सलगी करणे मजला खूपच आवडले,
'वजनदार साहित्य' मलाही रद्दीत घेणे परवडले !

दीड-दान्डीचे मोल मला; ते नसेल काही इतरांना -

निळ्या निळ्या नभातून -
कोसळती शुभ्र धारा ;

काळ्या काळ्या मातीतून -
ओल्या गंधाचा फवारा ;

हिरव्या हिरव्या कोंबातून -
दिमाखात ये फुलोरा ;

पिवळ्या पिवळ्या फुलांतून -
झुले तो सोनपिसारा ;

अज्ञातशा कुंचल्यातून
खेळ रंगतो हा न्यारा !

सप्तरंगी अफलातून
इंद्रधनूचा नजारा -

फुलतो रोमांचातून
मनमोराचा पिसारा -

लखलखीत स्टीलत्व माझे, तु पहाटे नीरखावे
मोकळ्या पोटात माझ्या, तूच जेवण शीजवावे

लागूनी विमबार हिरवा, तकतकी आली अशी की
छानसा, छानसा रस्सा वा आमटी, गॅसवरी तु ऊकळावे

तापल्या माझ्या तळाची, खास फोडणी वठावी
रेशमी मऊसूत पोळ्यांचे, पीठ ताजे तू मळावे

रे तुझा स्वैपाक होता, घर-दारा जाग यावी
डबे भरूनी मजला पुन्हा तू, भांडीवालीस सोपवावे

मुन्नी बदनाम हुई

रंग काळा बाबाच्या दाढीचा
रंग खाकी पोलिसांच्या सदर्‍याचा

रंग भगवा बाबाच्या लंगोटचा
रंग हिरवा गांधीबाबाच्या नोटेचा

रंग सावळा त्या रात्रीचा
रंग पिवळा 'सोनिया' काविळीचा

रंग लाल डोक्यावरच्या जखमेचा
रंग निळा पाठीवरल्या वळेचा

रंगात सार्‍या रंगुनी रात्र होई सुन्नी
बिचारा बाबा ! दुपट्ट्यात झाला मुन्नी

मी एक अश्वत्थामा

मी एक अश्वत्थामा
वाहतं मन घेऊन फिरणारा
जगाच्या कुठल्याश्या कोपरयात
समदु:खी शोधणारा

मनाच्या भळाळत्या जखमेवर
दवापाणी शोधणारा
आणि सतत गर्दीत असूनही
सलग एकाकी असणा्रा

नाही मी चिरंजीव
पण वाहतं मन आहेच
म्हणूनच ठरलो कदाचित
मी एक अश्वत्थामा

एक ओली छत्री,
बस मध्ये चढली
तशीच ओली निथळती
सीट वरती दुमडली

खिडकी बाहेर, दारावर
काचांवरल्या धारांवर
धावत्या तरुंच्या पारांवर
खाबांवरल्या तारांवर...
इथे तिथे रेंगाळल्या नजरा
आल्या होत्या भानावर

सारे पारधी साव़ज झाले...
निवांत बसले सावध झाले
इतके सावध ...
कुणी सांगुन खिसा कापावा इतके (बे) सा­वध..

पुढच्या माना अचानक
करु लागतात व्यायाम
किमान दोनशे अंशात फिरली नाही
तर मानेच काय काम?

मागचे पुढे, पुढचे मागे
एक ओझरती झलक... आणि उगाच त्रागे..

हा पाऊस काही पहीला नव्हता
तरी इतका मोहक पाहीला नव्हता
बावर्‍या सावळ्या नभांवर
ओघळताना पाहिला नव्हता

ओढणी इतकी सावधान

पहिली माझी कविता हो
प्रेयसीने वाचली -
अर्धी लिहिली होती तरी
अय्या कित्ती छान म्हणाली !

दुसरी माझी कविता हो
आईने ती ' पाहिली ' -
कौतुकाने सांभाळूनी
पेटीतच ती ठेवली !

तिसरी माझी कविता हो
बापाने वाच(व)ली -
कागद मागे पुढे बघुन
कोरी बाजू वर ठेवली !

चौथी माझी कविता हो
दुसऱ्याने ती पाहिली -
खो खो हसून तिसऱ्याकडून
तीनशे मित्रात फिरवली !

पाचवी माझी कविता हो
बायकोने वाचली -
काही समजली नाही तिला
रद्दीतच तिने घातली !

सहावी माझी कविता हो
शेजाऱ्याने वाचली -
नेहमीप्रमाणे 'जळून ' त्याने
तुकडे करून भिरकावली !

सातवी माझी कविता हो

सुगंधी कट्टा:
हा आहे दौरा एका आठवाचा स्मृतीतल्या साठवाचा
वळणावळणानी उलगडतील चित्रांच्या लडी
तुम्हीसुद्धा सामील व्हा ह्या प्रवासात दोन घडी.
धुक्यात हरवलेल्या शोधताना वाटा जुन्या आठवणींचा सापडेल का पत्ता?
जिवाभावाच्या मित्रांचे सुटलेले धागे काळाबरोबर सरले मागे.
पण मग त्या सरलेल्या दिवसांचे काय?
प्रवाहात भेटलेल्या जीवालागांच काय?
काहीच नात उरलं नाही ?
कि बरेच दिवसात भूतकाळात डोकावलोच नाही?
आणखी एक विचारू तुम्हाला?
मला सांगा मित्रांना इतक्यात विसरलात काहो?
भान हरपलेले ते दिवस खरंच सांगा, कुठे विरले काहो?
कुठे गेल्या ह्या आठवणी? कसं वाढलं अंतर....

( चाल : असावा सुंदर चॉकलेटचा बंगला -)

"आदर्श " सुंदर हाच आमचा बंगला -
सरकारी दरबारी 'कुणकुण 'ता चांगला !

ह्या आमच्या बंगल्याला संधीचं दार -
भेसळींच्या पोत्यातनं तिथून वसूल फार !

रोज रोज नोटांच्या ' पेटया ' दोन -
' आल्या आल्या ! '- म्हणायला, छोटासा फोन !

' बिस्किटां'च्या प्राप्तीवर जोर छानदार -
' परमिटां'च्या भांडणात फुल्ल हाल हाल !

खंडणी-खोरामागे बंदा हा रहातो,
मोठ्याशा फायलीशी लपाछपी खेळतो !

' उच्च उच्च डोक्यां-'चा खेळ रंगला ;

( चाल: नसतेस घरी तू जेव्हां -)

गातेस घरी तू जेव्हां
जीव सुटका-सुटका म्हणतो
शांतीचे विणता धागे
संसार नेटका होतो !

छत भंगुन वीट पडावी
हल्लाच तसा ओढवतो
ही पाठ कणाहिन होते
अन् चेहरा बारका होतो !

ये घरमालक दाराशी
हळु गाण्या , तो खडसावे
खिडकीच्या उघडुन दारा
तो बोंबा मारून जातो !

वळ पाठी उमटवणाऱ्या