पुण्या-मुंबईतून अमेरिकेत तयार खाद्यपदार्थ पाठवण्यासाठी कुरिअर सेवा पुरवणार्‍या खात्रीलायक कंपन्यांची माहिती हवी आहे.
कुणाला एखाद्या कंपनीचा चांगला अनुभव आहे का?.
त्यांच्या चार्जेस वगैरे बद्दल काही कल्पना आहे का?
पार्सल पोहोचण्यासाठी साधारण किती दिवस लागतात?
खाद्यपदार्थ ई. गोष्टी पाठवण्यासाठीचे काही नियम आहेत का?
पॅकिंग मटेरियल वगैरे कुठलं चांगलं?
पॅकिंग कसं करावं ज्याने खाद्यपदार्थ प्रवासात जास्त दिवस टिकतील?
माझे प्रश्न असे आहेत :
१. बाणेर-बालेवाडी- औंध भागात एसएस्सी अभ्यासक्रमाच्या चांगल्या शाळा कुठल्या ?
२.बालेवाडीत भारती विद्यापीठ स्कूल आहे. इंग्लिश मिडियम सीबीएसई आहे असे वाटते. ती चांगली नाहीये का ? मी बालेवाडीत असतानाही आमच्या सोसायटीत मी वर दिलेल्या शाळांचीच चर्चा असायची. भारती विद्यापीठ बद्दल कुणी बोलत नसे.
३. वरील दिलेल्या लिस्टव्यतिरिक्त अजून काही सीबीएसई / आयसीएसई शाळा आहेत का ज्या माझ्या नजरेतून सुटल्या आहेत ?
४. इथल्या कुणाची मुलं त्या शाळांत जात असतील तर त्यांचे अनुभव ऐकायला आवडतील.
२८ सप्टेंबरला लतादीदी ८४ व्या वर्षात पदार्पण करीत आहेत. त्यानिमित्ताने त्यांच्या एका कट्टर चाहतीने सांगितलेली ही एक आठवण. - (ज्योती कांबळे, Manchester, UK)
-------
आला आला गणेशोत्सव आला! पुण्या मुम्बईत आला! बाप रे!
लोकमान्य टिळकांनी गणेशोत्सवाला सार्वजनिक स्वरूप दिले.
प्रश्न हा आहे कि आज इतक्या वर्षानंतर आपण गणेशोत्सवाचे जे स्वरूप पाहतो आहोत ते खरोखरच योग्य आहे का?
आपण एक सुसंस्कृत प्रजा म्हणून,जे चालू आहे ते तसेच चालू राहू द्यायचे आहे का?
आजच्या परिस्थितीची काही उदाहरणे घेऊया.-हि यादी खूप मोठी होऊ शकते - पण तरी...
पुण्यामध्ये असंख्य देवालये आहेत्.त्याचा आकार एखाद्या खोक्यापासून तर विशाल मंदिरांपर्यन्त आहे.इतरत्र न आढळणारी गोष्ट म्हणजे इथल्या देवळांची विचित्र, गमतीशीर नावे.कधी कधी तर ती अगदी टिंगलवजाही भासतात.पुणेरी तिरकसपणाने देवांची सुद्धा गय केलेली नाही. 
हल्ली जर एखादे नव्याने असे नाव दिले तर मोठ्याच वादाचे प्रसंग उद्भवतील. पूर्वी बहुसंख्य देवळे ही पत्ते ओळखण्यासाठी लॅन्डमार्क म्हणून वापरली जायची.
आम्हाला पुण्यात तात्पूरती राह्ण्यासाठी १ बेड किचनची जागा हवी आहे - २ महिन्यासाठी - जुलै व ऑगस्ट २०१२. फ्लॅट प्रभात रोड अथवा F.C. college रोड या परिसरात व furnished असावा. कृपया माहिती असल्यास जरुर लवकर कळ्वा.
चंद्रशेखर फणसळकरांच्या नविन नाटकातली दिलीप प्रभावळकरांची भूमिका पाहल्यानंतर नाट्यरसिकांच्या मनात सहजच एक शब्द घुमतो तो म्हणजे `वा गुरू`. मृत्यूचे भय न बाळगता आयुष्यातल्या जुन्या स्मृतींना जागवत आपल्या मनात सतत असणा-या विचारांना बोलते करणारा हा हाडाचा शिक्षक. पायापासून हळूहळू एकेक अवयव काम न करताना दिवसेंदिवस शरीराने खंगत जातो. ती वेदना हसत हसत झेलताना आयुष्यातल्या अनेक गोष्टी आपल्या एके काळच्या प्रिय विद्यार्थ्याजवळ सांगतात. सगळे नाटकच थोड्याफार फरकाने गंभीर आहे.
पुणे. एके काळाचे सायकलींचे, वाड्यांचे शहर. आता वाडे पण गेले आणि सायकली सुद्धा. पण त्यान बरोबर पुण्याने आपला चेहरा तर गमावला नाही ना..?
मायबोलीचे मोबाईल अॅप (अँड्रोईड + आयओएस) सर्वांसाठी उपलब्ध आहे.
