फास

" आणि जमलच तर, याकुब...! "

चार दिवस उलटले तरी अजुन
मनातून जात नाहीस तू याकूब,

फासाचे दोर गळ्याभोवती आवळू लागल्यावर
दयेचि याचना करणारा ‘तू’…
इथे रक्ता मासाचा सडा पडला होता,
तेंव्हा स्वत:च्या लेकीबाळी तेव्हड्या घेऊन
सहकुटुंब देशाटन करून निघून गेलास
तेंव्हा नाही का रे आली दया तुला आमची, याकूब ?

की दयेचा मक्ता फक्त इथल्या ' बुद्धीवाद्यांनी’ घ्यायचा ?
तुम्ही सूडबुद्धीवाद्यान्नि मात्र शत्रूशि हात मिळवत
इथल्या लेकीबाळीन्ना विधवा करायच,
आणि आमच्या भारतमातेची लक्तर दरवेळी जगाच्या वेशीवर टांगायची ?
सहनशक्तिचा किती अंत पाहता आमच्या रे, याकूब ?