लेखनसुविधा

माझा "सोप्या पद्धतीने मराठीत लेखन" हा लेख ज्यांनी वाचला असेल त्यांना मराठीत स्पेल चेक, अ‍ॅटो करेक्ट वगैरे कसे वापरायचे ते लक्षात आलेच असेल.

http://www.maayboli.com/node/39752

पण त्यासाठी कितीतरी सॉफ्ट्वेअर टाकावी लागतात. कॉन्फ्युगरेशन शिकावे लागते. हाताशी विंडोजची सिडी असावी लागते. विंडोजमध्ये मराठीत टाईप करायचे असेल तर किती सव्य / अपसव्य करावे लागतात ते इथे पहा.

विपायें जरी आठवला चित्ता | तरी दे आपुली योग्यता ...
(ज्ञानेश्वरी अभ्यास - भाग १२ )

विपायें जरी आठवला चित्ता | तरी दे आपुली योग्यता | हें असो तयातें प्रशंसितां | लाभु आथि ||अ. ६-१०४||
(जयाचे स्मरण | स्वभावेचि होता | आपुली योग्यता | देई जो का ||
बहु बोलु काय | तयाचे स्तवन | होय ते पावन | लाभदायी || अभंग ज्ञा.)

माऊलींची ज्ञानेश्वरी अतिशय थोर ग्रंथ का आहे तर त्यात या अशा बहारदार, अनुभूतिपूर्ण ओव्या आहेत म्हणून.

कुणी तरी ठग गाव लुटेल हो||
चंदन कोरून खाट बनवली
त्यावरी वधू निजली हो ||
उठ ग सखये सजवि मजला
प्रियकर माझा रुसेल हो||
येत यमराज पलंगी बसले
झरे डोळ्यातून अश्रू हो ||
चार जीवलग खाट उचलती
उठे चौ दिशातून धू धू हो
म्हणे कबीर ऐक साधु बंधू
नाते जगताचे तुटेल हो ||

अनुवाद
विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/

स्त्रीभृणहत्या - जबाबदार कोण?

अय्या, हा कसला बावळट प्रश्न? उत्तर सरळ आहे. पति, कधी कधी पत्नी, त्यांच्यावर दबाव आणणारे सासू सासरे आणि याचा फायदा उठवणारे डॉक्टर !

मात्र ‘उत्तर’ आणि ‘समाधान’ यात फरक असतो. राजकीय पुढार्‍यांकडे आपल्या प्रत्येक प्रश्नाचं उत्तर असतं. समाधान मात्र नसतं. कारण समाधान होण्यासाठी खोलात जावं लागतं. वरवरचा विचार पुरत नाही. या हत्येत प्रत्यक्ष वा अप्रत्यक्षपणे सामील होणार्‍यांवर घणाचे घाव घातले पाहिजेत यात शंकाच नाही. त्याचबरोबर अशी परिस्थिती येणारच नाही यासाठी पावलं उचलली पाहिजेत.

आशीर्वचन - वृक्षराजाचे !!

खाली दोन वेगवेगळ्या लेखकांचे लिखाण उद्धृत केले आहे.

१] अ हर्मिट इन द हिमालयाज - लेखक मि. पॉल ब्रंटन - / मराठी अनुवाद - हिमालय नि एक तपस्वी - अनुवादक - श्री. गणेश नी. पुरंदरे - पान क्र. २१६ -२१९

पूर्णकाम !

नामाचा गजर | विठ्ठल विठ्ठल |
सुखचि केवळ | तुकयासी ||

हाकारी सदैव | विठू धाव आता |
पातला तो स्वतः | देहूग्रामी ||

का रे आरंभिला | नामाचा गजर |
रात्रंदिन थोर | सांगे मज ||

काय उणे तुज | काय देऊ बोल |
देव उताविळ | पुसतसे ||

तुका हासतसे | विठ्ठलाच्या बोला |
म्हणे जीव धाला | तुझ्या नामे ||

आता काही नसे | संसारी मागणे |
एक तेही उणे | असेचिना ||

अवघा भरला | तूच जळी स्थळी |
उणीव वेगळी | काय सांगो ||

तुकयाच्या मुखे | अमृताची बोली |
स्वये ती चाखली | विठ्ठलाने ||

जागोजागी जन | मागताती काही |
विरळाचि पाही | तुकोबा तू ||

न मागे काहीच | ऐसा पूर्णकाम |

तीक्ष्ण उत्तरे | हाती घेऊनि बाण फिरे |
नाही भीड भार | तुका म्हणे साना थोर ||

कपट कांहीं एक । नेणें भुलवायाचें लोक ॥१॥
तुमचें करितों कीर्त्तन । गातों उत्तम ते गुण ॥ध्रु.॥
दाऊं नेणें जडीबुटी । चमत्कार उठाउठी ॥२॥
नाहीं शिष्यशाखा । सांगों अयाचित लोकां ॥३॥
नव्हें मठपति । नाहीं चाहुरांची वृत्ति ॥४॥
नाहीं देवार्चन । असे मांडिलें दुकान ॥५॥
नाहीं वेताळ प्रसन्न । कांहीं सांगों खाण खुण ॥६॥
नव्हें पुराणिक । करणें सांगणें आणीक ॥७॥
नेणें वाद घटा पटा । करितां पंडित करंटा ॥८॥
नाहीं जाळीत भणदीं । उदो म्हणोनि आनंदी ॥९॥
नाहीं हालवीत माळा । भोंवतें मेळवुनि गबाळा ॥१०॥

थुळु थुळु पापा

चला चला चला आंबो करायाला
थुळु थुळु पापा बाळ खुदकला

थपा थपा थपा पापा खेळायाला
फुगे छोटे मोठे चला धरायाला

उन उन पापा कसा आवडला
खेळतच र्‍हावे वाटे माझ्या बाळा

भुडुश्शा आवडे माझ्या सोनुल्याला
पण नको वाटे डोके ओले त्याला

पापण्या या हळू मिटू का लागल्या
चला गुडुप्गाई आता करायाला ...

सुख !!

अंगणात किलबिल
उठे झुळुक मनात
कोण वेडा गातो गीत
अशा एकट्या बागेत

चाक खुर्ची हळु नेत
हले आशा काळजात
असेल का अजून तो
जरा थोडा बागडत

एक उनाड पाखरु
फुलासवे झोंबू पाहे
त्याला पाहता पाहता
तिचे नेत्र भरु वाहे

कितीतरी वरुषात
कोणी आले अवचित
रखरख मिटे सारी
आज सुख बरसत...

परमहंस स्वामी स्वरुपानंद -एक अलौकिक जीवन

स्मरण तयाचे होता साचे चित्ती हर्ष न मावे |
म्हणुनी वाटते पुनः पुन्हा ते पावन चरण नमावे || स्वामी स्वरुपानंद ||
स्वामीजी स्मर्तृगामी (मनापासून त्यांचे स्मरण करायचा अवकाश, ते दर्शन देणारच) असल्याने त्यांचे प्रसन्न दर्शन भाविकांना कायमच परमात्म्याचीच आठवण करुन देते.