अजनबी

रिकाम्या मनानं मी त्या शहरात उतरले. परतीचे रस्ते बंद. मागं आपलं कुणी नाही. पुढंही कुणी नाही.
निर्णय घेतले त्या त्या वेळी. चुकले. दोष द्यायला कुणी नाही. आयुष्यातली काही वर्षे एके ठिकाणी एका आशेवर खर्ची घातली. मग मन उडालं. सगळंच हास्यास्पद वाटायला लागलं. सोडलं. उद्यापासून येत नाही बोलले ऑफिसला. काही कुणाचा निरोप नाही, गुडबाय नाही आणि कसलाही तमाशा नाही. पुस्तकं सगळी एका मित्राकडं ठेवून दिली.

मित्र चांगला. कुठे चाललीयस विचारलं नाही.