दिशाकाल

कदंबातळी

कदंबातळी ती पुन्हा वाट पाहे नुरे भानही कोण जाणे कळा
वरी येत कानी खगाच्या लकेरी जणू वाजवी बासरी सावळा

नुरे सर्व वृत्ती पुढे अंतरींच्या निळा तेवढा व्यापूनि एकुटा
दिशाकाल भाना पुरे लोपले ते नसे जाणिवाही तये सर्वथा

जरी देह पाही कळेना तरी तो असे कृष्ण - राधा कुणासारखा
झुले एक छाया तिथे सावळीशी तीरी वाकुनीया जळा पारखा