प्रल्हाद

श्री नृसिंह स्तवन

अतिऊग्ररुपे झणी स्तंभ फोडी
अचाटे अफाटे नखी दैत्य फाडी
महा गुर्गुरे तो ध्वनि गर्जताहे
नभी लख्लखाटे मही कापताहे

कडाडे धडाडे जणू वज्र ताडे
अकस्मात स्तंभातूनि येत कोडे
मुखा शार्दूलाचे रुपे उग्र साजे
स्वये धावते भक्त प्रल्हाद काजे