मेणबत्तीचे झाड
ऋतू पावसाळा.सप्टेंबरचे अखेरचे दिवस.आजूबाजूला हिरवळ आणि फुलांची रेलचेल.रस्ता आम्हा दोघांचा नेहमीचाच २६ वर्ष जाण्यायेण्याचा.पण त्यादिवशी एक नवल घडलं.अनपेक्षितपणे अपूर्व,अभूतपूर्व असे काहीतरी दृष्टीसमोरून ओझरते गेले.लगेचच गाडी थांबवून तिथपर्यंत गेलो.
रस्त्याच्या कडेला ते नवल आमची वाट बघत होते.अहाहा! अतिशय आकर्षक,चमकदार पिवळ्या रंगाचे अलौकिक पुष्पगुच्छ विराजमान झालेले ते झाड मी प्रथमच पहात होते.निसर्गाला अगदी मनापासून दाद द्यावीशी वाटली.निव्वळ अप्रतिम!भान हरपून त्या फुलांकडे मी पहातच राहिले.मन एकदम प्रसन्न, शांत व समाधानी झाले.
परवाच्या दिवशी सकाळी सकाळी शेजारच्या जोशी वैनी चा पौडर मागायला आल्या होत्या. जोशी काका अगोदरच आमच्या घरातल्या सोफ्यावर पेपरसोबत पसरले होते. त्यांचा चहा नुकताच उरकला होता. अर्थात, आमच्याच घरचा. जोशी वैनी मात्र उसुलाच्या पक्क्या असल्याने त्या दुसर्याच्या घरची तयार चहा पित नाही. काका-वैनींची नजरानजर झाली तसा त्यांना त्यांचा घरगुती प्रॉब्लेम आठवला. त्यांचे आणि आमचे फैमिली रिलेशन आहेत, असेच ते समजत असल्याने त्यांनी लागलीच तो आम्हाला सांगायला घेतला..
* प्रेरणास्त्रोत - http://www.maayboli.com/node/49063
तर किस्सा आहे कॉलेजच्या जमान्यातील. कॉलेजचे आमच्या नाव घेत नाही. पण तुमच्या आमच्या, चारचौंघांसारखेच, कट्टा असलेले. ज्यावर वॅलेण्टाईन डे, चॉकोलेट डे, रोज डे, डे बाय डे गुण्यागोविंदाने साजरे होणारे.
"झाडे वाचवा, झाडे जगवा.. पर्यावरण वाचवा, वसुंधरेला जगवा.."
हे तत्व पाचवीतल्या मुलालाही कळते (बाकी वळत भल्याभल्यांना नाही ती गोष्ट वेगळी) त्यामुळे याला नाकारून काही सिद्धांत मांडायचा नाहीये.
साधासाच किस्सा आहे. याच शुक्रवारचा. बस्स तोच शेअर करायचा आहे.
सध्या घराच्या आसपास बरेच पक्षी आहेत. पहाटे ५ पासून त्यांची गाणी सुरू होतात.
ही पाण कोंबडी, ही तर इतक्या प्रकारचे आवाज काढते, रात्रीपण ओरड्ते बरेचदा
एकदा ही उंच सरळ झाडाच्या खोडावर खालुन वर पळत जाताना पाहिली. असे क्षण कॅमेरात पकडता येत नाहीत.
कोकीळेच्या पिल्लाला कावळा भरवताना पाहीला तेही राहीलच कॅप्चरायच.
परवा बराच पाऊस पडून थांबल्यावर पंख वाळवत होती