गद्यलेखन

वेताळ आणि वेताळ

Submitted by झुलेलाल on 21 March, 2013 - 23:40

‘आपल्या देशाच्या वाटचालीची दिशा योग्य आहे?.. तुम्हाला काय वाटतं?’.. असा प्रश्न अचानक कुणी तुम्हाला केला तर? तुम्ही लगेचच, क्षणाचाही विलंब न लावता, विश्वासानं उत्तर देऊ शकाल? की हा प्रश्न तुमचं डोकं पोखरून उत्तर शोधू लागेल?.. बराच प्रयत्न करून एखादं उत्तर सापडलंच, तर ते बरोबर असेल की चूक, या संभ्रमाचा भुंगा तुमच्या डोक्यात गुणगुणू लागेल.. आणि अखेर, तुम्ही उत्तर राखून ठेवाल. मग ज्याच्याशी तुम्ही विश्वासानं विचार शेअर करता, त्याला हा प्रश्न विचाराल. कदाचित, त्याचीही तुमच्यासारखीच अवस्था होईल, आणि या प्रश्नाची परिक्रमा सुरू होईल..

प्रारब्ध (गोष्ट) - भाग २

Submitted by पारिजाता on 21 March, 2013 - 08:56

पहिल्या भागाची लिंक
http://www.maayboli.com/node/40847

पुढे..

सम्राटचं लक्शच लागेना कामात. तो आलाय हे कळल्यामुळं भेटायला लोक यायला लागणार होते आता. दोघं तिघं येऊन पण बसले होते. पण त्याला सुचेचना. तो त्या लोकांशी जुजबी बोलला.
यश बाजूला लगबग करत होता. हा सम्राटचा सेक्रेटरी. आद्न्याधारक, हुशार आणि अतिशय चपळ. १९-२० वर्षांचा असेल. सम्राटनं त्याला बोलावलं आणि सांगितलं आज डोकं दुखतंय. आता सगळं

सवय!

Submitted by आर.ए.के. on 21 March, 2013 - 06:06

रस्त्यावरच्या दगडांना सुद्धा आता
माहीत झाल आहे,
तुझ्या जाण्याची आणि येण्याची
आता त्यांनासुद्धा सवय झाली आहे!

तुझं जवळ असणं किंवा नसणं
याला आता महत्त्व नाही,
तुझ्या अस्तित्त्वाची जाणीवच,
माझी सोबत बनली आहे!

तुझं वावरणं,हसणं किंवा रडणं,
कधी डोळ्यांदेखत जरी नसलं,
तरी त्याची चाहूल आता,
तू दूर असतानाही मी ऐकली आहे!

तुझं ते आधार देणं,
सांभाळणं आणि सावरणं,
तू इथे नसलास तरी ते काम,
तुझ्या शब्दांनी आधीच करुन ठेवलं आहे!

आनंदाच्या पावसात कधी धुंदपणे भिजताना,
दु:खाच्या उन्हात कधी एकाकी भाजताना,
हिवाळ्याच्या दिवसांत कधी चांदणं न्याहाळताना,

अव्यक्त...

Submitted by मुग्धमानसी on 21 March, 2013 - 02:38

रुमचा दरवाज धाडकन् उघडून स्नेहा आत शिरली अन् रुममधली भयाण शांतता तिच्यातल्या मुर्तिमंत कल्लोळाला भेटून क्षणभर भांबावून गेली! उघड्या दारात तीही क्षणभर थबकलीच. अशी शांतता तशी तिला काही नवीन नव्हती. पण तरिही ती थबकायचीच! आणि तोही. बिछान्यावर पडल्यापडल्याच सागरनेही किंचित दचकून तिच्याकडे पाहिले. पण क्षणभरातच सगळं स्थिरावलं. रूमचं दार लावून ती आत शिरली आणि पर्स तिथल्या टेबलवर फेकून बाथरूममध्ये गेली. सागरची नजर पुन्हा भिंतीवरल्या टिव्हीत गुंतली. कुणीतरी टकल्या आकड्यांच्या भाषेत बोलत होता... स्टॉक मार्केट, शेरर्स वगैरे वगैरे.... भयाण.... खरंच भयाण!

वेडा गणू

Submitted by सचिन पगारे on 15 March, 2013 - 07:08

गजाअण्णांना सकाळी सकाळी आपल्याकडे पाहून ज्योतिषी महाराज खुश झाले. "या या अण्णा, अलभ्य लाभ, आज आमच्याकडे कस येणे केले. यावर गजाभाऊ उतरले,"अहो काय सांगायचं तुम्हाला, आमचा गणू वेड्यासारखे वागतोय, इतका शिकला पण हुकलाहो. भलते सलते प्रश्न विचारतो. हे अमुक का? हे तमुक का?

मागे ३ महिन्यापूर्वी तुमच्या कडे चांगले दहा हजार खर्चून त्याची शांती केलीय. पण आता तर तो भलताच अशांत झालाय. तुम्ही खरेच न हो बरोबर शांती केली होती? "तर हो, आपल काम म्हणजे सोळा आणे खरे" "अहो आम्ही ज्योतिष लोक, म्हणजे पृथ्वीवरचे सर्वज्ञच हो.

हाडळीचा मुका

Submitted by बाबूराव on 14 March, 2013 - 03:29

हाडळीचा मुका

मानसं मस जमलि व्हति. म्हनजि तसं कारन घडलं व्हतं. शुंगार टेलर वाल्या का़का टेलरचं पोरगं घर सोडुन गेल्तं. काका टेलर अन त्याच्या बायकुचं रोजचं कडाक्याचं भांडान असायचं म्हनुन कोनच त्येंच्या घरच्या भानगडित पडायचं नाय. पण काल रातच्याल काकीचा लैच येगळा आवाज आला अन तिनं हांबरडा फोडला का, तवाच पब्लिक जमा झालं.

श्री तुकोबारायांचे दर्शन - त्यांच्याच अभंगातून ....

Submitted by पुरंदरे शशांक on 13 March, 2013 - 06:15

श्री तुकोबारायांचे दर्शन - त्यांच्याच अभंगातून ....

एकंदरीत तुकोबांचे सगळे जीवनच आगळे-वेगळे. त्यांचे गाथेमधील अभंग जर कोणी वाचायला घेतले तर लक्षात येते की त्यांचे अवघे मनच जणू त्यांनी या अभंगातून आपल्या पुढ्यात मांडले आहे - आणि ते ही कुठलाच अभिनिवेश न बाळगता - सरळ नि थेट....

वाटते - असा कसा हा पारदर्शी महापुरुष - कोणतीही भीडभाड न बाळगता स्वतःबद्दलची, समाजाबद्दलची मते धाडकन मांडणारा .....

कधी स्वतःला अति हीन-दीन लेखणारा तर कधी स्वतःबद्दल अतिशय उंच उंच बोलणारा.....

कधी भोंदू बुवाबाजी बद्दल आसूड ओढणारा तर कधी अतिप्रेमाने समाजाला समजावून सांगणारा...

तोचि साधू...।।

Submitted by कमलाकर देसले on 12 March, 2013 - 11:16

तोचि साधू...।।
Tuesday March 12, 2013
(महाराष्ट्र टाइम्स )

आध्यात्मिकतेची कसोटी काय? सर्वसाधारणपणे पटकन ओळखायचे असेल, तर गळ्यात तुळशीची अथवा तत्सम माळ, कपाळावर चंदनाचा टिळा, अष्टगंध किंवा बुका असला की तो आध्यात्मिक माणूस. हे बरोबर; पण हेच बरोबरही नाही.

शब्दखुणा: 

ह्याच प्रेमाच्या आधारावर जग अजुनही टिकून आहे.

Submitted by आकाशस्थ on 12 March, 2013 - 09:36

कधी कधी आपण फारच गुरफटत जातो. प्रेम ही एक हळुवार भावना आहे. तारुण्य वेगवान आहे. गंमत म्हणजे, प्रेम उमलतच मुळी तारुण्यात. वेगवान आयुष्यात थांबायला लावणारे क्षण इथेच येतात. एकीकडे करीयर असतं, तर दुसरीकडे हळुवार भावना. ह्या दोघांची सांगड म्हणजेच गुरफटणं.

जगात सगळ्याच गोष्टी "मी"पाशी येवून थांबतात. सुरुवात प्रेमाची "मी"नं होते. मी आहे म्हणून तर प्रेम आहे, किंबहूना हे सगळं जग आहे.

शब्दखुणा: 

Pages

Subscribe to RSS - गद्यलेखन