काव्यलेखन

आरसाही मागतो आता पुरावे

Submitted by SADANAND BENDRE on 1 May, 2013 - 04:28

आरसाही मागतो आता पुरावे
राहिल्या अब्रूसवे आता निघावे

सोडले मोकाट आम्ही लांडग्यांना
मोजताना वासरे मग का रडावे

फारसे लावून हल्ली घेत नाही
नेहमीचे तू करावे मी भरावे

पालखीमागून अनवाणी निघालो
लाख डोळ्यांना तुझ्या इतके दिसावे

होउ दे डोहाळजेवण यातनांचे
मोकळे व्हावे, पुन्हा मनसोक्त गावे

वेड हे समृद्ध व्हावे जाणिवांनी
अन शहाणा तू मला तेव्हा म्हणावे

मी तसा डरतो कुठे मृत्यूस माझ्या
फक्त तो येईल तेव्हा मी नसावे

ट्रेन

Posted
10 वर्ष ago
शेवटचा प्रतिसाद
10 वर्ष ago

ट्रेनच्या आत माणसामाणसांमधे शक्य तेवढ अंतर राखाव
ट्रेनच्या काचेतून दुरवर पसरलेल जग डोळ्यात साठवून घ्याव!

ट्रेनच्या आत ओझरत्या स्पर्शालाही चटकन सॉरी म्हणाव
ट्रेनच्या काचेतून बाहेर कोसळणार्‍या पावसात चिंब भिजून याव!

ट्रेनच्या आत 'कथा-कादंबरीच्या' प्रवासाने हृदय जड व्हाव
ट्रेनच्या काचेतून दिसणारी पडझड पाहून आपल्यापुरत सावरुन जाव

ट्रेनच्या आत मधाळशा दाक्षिणात्य डोळ्यात एकटक बघतच रहाव
ट्रेनच्या काचेतून 'नाहीच कुणी अपुले रे.. ' म्हणत डिसग्रेसफुल वाटाव!

प्रकार: 

गुलमोहर तो !

Submitted by रसप on 1 May, 2013 - 00:51

कोपिष्ट ऋषी
संतापावा
याव्यात झळा
त्या डोळ्यांतुन
अन् शाप झणी
उच्चारावा -
"नजरेत असे
जी आग तुला
ती भस्म करो !"

तैसेच जणू
आकाशाने
संतापावे
ह्या धरणीवर
सविता-नयनी
फुलता ज्वाळा
कणकण धरणी
पेटून उठे
पोळून बने
केविलवाणी

प्रत्येकाची
लाही लाही
पण एक तरू
खंबीर असे
जो ज्वाळेतुन
बहरून उठे
झाडुन पाने
ओकाबोका
झाला तरिही
अंगावरती
पसरून फुले
दु:खामध्ये
आनंदभरे
निर्व्याज हसे

शब्दखुणा: 

यमन-रंग

Submitted by श्रीयू on 30 April, 2013 - 23:00

तिन्ही सांजा सूरमयी
अंगणी चांदणं प्रसन्न
वृन्दावनी तुळशीच्या
मंद तेवतो 'यमन' ||1||

भाळी रिषभाची तीट
गाली निषादाची खळी
धुंद गंधाराचा गंध
शोभे षड्ज सोनसळी || 2||

किती स्वरांग लोभस
भासे सुहास वदन
रूप सोवळे सोज्वळ
सखा स्नेहल 'यमन' ||3||

येता आठव प्रियेची
होता सैर भैर मन
ऋणझुणतो प्रियेचा
गोड पैंजणी 'यमन' ||4||

धुंद श्वासांची मैफल
रंगे स्पर्शाचा सोहळा
देह्भरून प्रियेच्या
उरे 'यमन' आगळा ||5||

संगे टाळ चिपळ्यांच्या
रंगे कैवल्य सोहळा
उभा 'यमन' कीर्तनी
मनी विठ्ठल दाटला ||6||

कधी कीर्तनी रंगतो
'ख्याली' आनंदे दंगतो
'यमन' गझल सखा

शब्दखुणा: 

कुणास ज्ञात तुझी आज थोरवी नाही!

Submitted by कर्दनकाळ on 30 April, 2013 - 14:23

गझल
वृत्त: कलावती
लगावली: लगालगा/ ललगागा/लगालगा/गागा
..............................................................

कुणास ज्ञात तुझी आज थोरवी नाही!
कधी उपेक्षित होणार पालवी नाही!!

हरेक शब्द तुझा दरवळे सुगंधाने.....
तुझा सुगंध, तुझा बाज मानवी नाही!

जरी अपेक्षित आहेत मागण्या काही;
जगा! हरेक तुझी आस वाजवी नाही!

तुम्हास ओळखतो, लोकहो! पुरेसा मी;
करा खुशाल टवाळी....मला नवी नाही!

हरेक धर्म शिकवतो धडेच प्रेमाचे!
विरुद्ध धर्मगुरू, पोप, मौलवी नाही!!

बराच काळ तुझी पायपीट जी चालू.....
द्रवेल देव अशी चाल नागवी नाही!

दिसावयास दिसे वेष फक्त साधूचा....

संधी होती पण..

Submitted by vaiju.jd on 30 April, 2013 - 14:10

॥ श्री ॥

(विवेकानंद केन्द्र, डोंबिवली यांनी घेतलेल्या समस्यापूर्ती स्पर्धेतली माझी प्रथम क्रमांकाची कविता )

समस्या – तेव्हाच संधी होती पण !
नोकरीच्या मुलाखतीत नापास झालेला
एक तरुण चौपाटीच्या कठड्यावर बसला,
त्याला तसा बसलेला पाहून
समोरच असलेला गर्दभ हसला
तरुण म्हणाला,
बाबा रे , असा हसू नकोस
जखमेवर मीठ चोळू नकोस
तुमचं आपलं बरं आहे
ज्याला बुद्धी कमीत कमी
त्याला काम मिळते आहे
नाही तर आम्ही?
घेऊन एवढाल्या डिगऱ्या
हिंडतो आहोत,
पण मिळत नाहीत नोकऱ्या
कसलंही काम करायला तयार
पण, विचारातच नाही कोणी यार!

शाहण्यांस गाढवेच बोलतात गाढवे!

Submitted by कर्दनकाळ on 30 April, 2013 - 12:16

माफ करा मायबोलीकरांनो! हा आमचा पिंड नाही! पण नाइलाजाने लिहावे लागले आम्हाला!
गझल

शाहण्यांस गाढवेच बोलतात गाढवे!
भार शायरी! तुझाच वाहतात गाढवे!

काय गोडवा कशात त्यांस वाटणार रे?
शायरीस सोवळ्या विटाळतात गाढवे!

शेपटीवरी जरा चुकून पाय ठेवला....
गाढवांसमान ती पिसाळतात गाढवे!

झूल घालुनी कितीक धीट होत गाढवे!
शायरीवरी फुकट उनाडतात गाढवे!!

काय काय रूप गाढवे कळे न घ्यायची!
मंदही मती मधेच दावतात गाढवे!

**************कर्दनकाळ

तुरुंग

Submitted by डॉ.विक्रांत प्र... on 30 April, 2013 - 11:02

आता तुरुंगही मज
हा रम्य गमू लागला
अंधकार घनदाट
देहात मुरु लागला .
गज झालो मीच आता
दगडात चिणलेला
साखळ्याचा आवाज
जीवा रिझवू लागला

विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/

मरणे कठीण झाले - स्पर्धा विजेती गझल

Submitted by अभय आर्वीकर on 30 April, 2013 - 06:19

मरणे कठीण झाले

जगणे कठीण झाले, मरणे कठीण झाले
शोधात सावलीच्या, पळणे कठीण झाले

ना राहिले जराही विश्वासपात्र डोळे
झुळझूळ आसवांचे झरणे कठीण झाले

हंगाम अन ऋतूही विसरून स्वत्व गेले
हा ग्रीष्म की हिवाळा, कळणे कठीण झाले

कलमा, बडींग, संकर; आले नवे बियाणे
पंचांग गावराणी पिकणे कठीण झाले

बाभूळ, चिंच, आंबा; बागा भकास झाल्या
मातीत ओल नाही, तगणे कठीण झाले

सोंगे निभावताना मुखडा थिजून गेला
ओळख मलाच माझी पटणे कठीण झाले

आजकाल केवढे फुशारतात काजवे!

Submitted by कर्दनकाळ on 29 April, 2013 - 13:31

आजकाल केवढे फुशारतात काजवे!
कोण सूर्य, कोण चंद्र.....बोलतात काजवे!!

वासरांमधील लंगडीच सूज्ञ गाय ते!
दबदबा पहा कसा निभावतात काजवे!!

भक्त कैक भोवती, अनेक भाट सोबती...
होउनी हुजूर ते चकाकतात काजवे!

गोडव्यांत गुंतती, स्तुतीमुळेच झिंगती!
कूपमंडूकांसमान डोलतात काजवे!

झापडांमुळेच ना समुद्र पाहिला कधी!
आपल्या तळ्यामधेच डुंबतात काजवे!!

******************कर्दनकाळ

Pages

Subscribe to RSS - काव्यलेखन