काव्यलेखन

काटेरी पण तुझ्या घराचा मला भावला रस्ता
युगेयुगे मी चालत आहे पुरून उरला रस्ता

दर्शन घ्याया प्रभो निघालो, अर्ध्यातच मी थकलो
श्वास मला दे पार कराया उरला सुरला रस्ता

भरकटलेले जीवन माझे पत्ता कुठला सांगू?
एकलव्य मी मला न कळला कुठून चुकला रस्ता

अभिमन्यूची जिद्द अंतरी, चक्र्व्यूह भेदावे
प्रवेशलो पण परतायाचा कुठे न दिसला रस्ता

अन्नधान्य देशास पुरविती घाम गाळुनी अपुला
शेतकर्‍यांना फास घ्यायचा कुणी दावला रस्ता?

अजब जाहले ! राजकारणी जेथे जेथे गेला
संग होउनी असंगासवे काळवंडला रस्ता

गांधी पुतळे चौकामधले प्रश्न स्वतःला करती
"दाखवला जो मी शुचितेचा कुठे हरवला रस्ता"?

गझल
वृत्त: मंदाकिनी
लगावली: गागालगा/गागालगा/गागालगा/गागालगा
************************************************

ज्याला हवे ते, तो लिही, कागद जणू आखीव मी!
कोणी म्हणे नेणीव मी, कोणी म्हणे जाणीव मी!!

डोळ्यामधे भरतो कधी! डोळ्यावरी येतो कधी!
माझे मला कळते कुठे, इतका कसा कोरीव मी!!

ज्याला हवे त्याने तसे सोयीप्रमाणे कापले.....
आरास त्यांची जाहली, होतो किती घोटीव मी!

आता दिसाया लागलो मी व्यंगचित्रासारखा!
होता गुन्हा माझा...नको तितका कसा रेखीव मी!!

होते सुबक कारण किती, टाळायला त्यांना मला!
प्रत्येक मैफीलीमधे होतो सदा राखीव मी!!

रात्र होता आस बांधत स्वप्नतारा चमकतो ना
गंधवाही कल्पनांचा सोनचाफा उमलतो ना

एक वेडा रात्रभर का चाळतो पाने वहीची
अर्थ त्याच्या आवडीचा मग पहाटे गवसतो ना

घर कसे ओसाड वाटे, फार त्याची याद दाटे
चेहरा त्याचा मला अपरोक्ष त्याच्या रडवतो ना

मी किती ठरवून बघतो, हृदयही काढून बघतो
मोह होतो आंधळा की वाट कोणी उजळतो ना

प्रहर आहे जायचा अन ऐकते कोठे मुळी मन
राहिला मक्ता `समिर' जो कागदावर उतरतो ना

समीर चव्हाण

आस नवचैतन्याची ...

घुसमट तगमग शब्दही झाले नको नकोसे
आकाश मोकळे अता निरखू दे जराजरासे

येऊ दे जरा तो झुळझुळणारा रेशीमवारा
श्वासात भरु दे रानसुंगध हा घमघमणारा

शीळ कुणा पक्ष्याची येवो अर्ध जरिही
तुटलेली ही तार जुळावी सहज मनींची

मनपक्षी वेडा विहरत जावो दिगंतरासी
कंठात घेऊनी गाणी नवनवचैतन्याची .....

आता ना मी,
बदलायचं ठरवलंय...
जरा जरासं जगायचं ठरवलंय!

दाखवू किती अस्तित्त्व,
जगाला अन् मलाही?
प्रवाहातल्या दगडासारखी
स्थितप्रज्ञ अवस्था..!
घट्ट रोवलेली,
खळाळ लाटा, अंगावर घेणारी....
साचलं शेवाळ मुकाट जगवणारी

ह्या अवस्थेलाच ओलांडायचं ठरवलंय,
जरा जरासं.... जगायचं ठरवलंय!

आता प्रवाहावर सोडलेलं,
पान व्हावं म्हणतेय,
उगाच जपलेलं अढळपण,
सोडावं म्हणतेय..

नको तमा,
दिशेची.. उन्हाची
वार्‍याची.....पावसाची
आड येणार्‍या इतर दगडांची अन्
खुद्द प्रवाहाचीही...!!

जमेल तसं वहावं म्हणतेय...

कधी गिरकी,
कधी हळूच डुबकी,
कधी चार जागी फाटलेपणही चालेल..
पण;

नियतीने सगळे डाव मांडले होते........

पाहिला करुन व्यापार नवा नात्यांचा
कर्मांची खेळुन सापशिडीही झाली
ते बुद्धिबळाने किती काटले शहही
नशिबाचे पत्तेही कुटले कितिदा मी

पण मन माझे त्या कशातही लागेना .....

मग मी म्हटले की नवे खेळणे शोधू
जे कुणाकडेही नसेल जगतामध्ये
की मला हवे ते तसे खेळता यावे
झेलावा त्याने शब्द शब्द तो माझा

जे मला पाहिजे तेच मिळाले आहे .....

जे मला पाहिजे तेच मिळाले आहे !!
मी त्याला घेवुन खूप खेळतो आता
मी कसे कथू केवढी मजा येते ती
की भूक-प्यासही विसरायाला होते

हा विठ्ठल घे अन् पहा खेळुनी तूही......

हे असे खेळणे कुठेच नाही मित्रा !!

चुकूनसुद्धा माझा विषय निघू देऊ नकोस
मनात माझ्या क्षणांनाही जगू देऊ नकोस...

हसून सगळं टाळत जा
क्वचित काही बोलत जा
बोलतानाही शब्दांमध्ये
उगाच हसू घोळत जा
दोन शब्दांत जीवघेणं अंतर पडू देऊ नकोस..

देवापुढे दिवा लाव
हात जोड, डोळे मिट
पसरलेलं सगळं मन
पुन्हा लावून ठेव नीट
पण आठवांच्या उतरंडीला धक्का लागू देऊ नकोस...

पानांमागे विसावलेला
चंद्र हळूच बघताना
गार झुळूक हलकेच तुझ्या
अंथरुणात शिरताना
कवटाळलेल्या स्वप्नांत डोळे भिजू देऊ नकोस...

कबूल नाही नसलेपण तव
निगूत जपले आहे वैभव
सरले ऋतू कितीक युगाब्धे
हिरमुसले ना जीवन लाघव

अदृष्यातिल दृष्य आभासे
चंचल डोळ्यांमधील बारव
स्मितरेषा गालांवर अंकित
खोल खळ्या ओठांचे पल्लव

भल्या किनारी रुसवा फसवा
अबोल्यात वठले गुंजारव
आभास; विझल्या खुणा सणाच्या
भिजले काळिज हसले शैशव

............................अज्ञात

एकदा झाले काय
भाज्यांना फुटले पाय
टॉमॅटो लागला चालायला
बटाटा लागला पळायला
गाजराची लागली काकडीशी शर्यत
दोघेही निघाले धावत पळत
मिरच्यांनी पाहीली त्यांची गंमत
मटार आले उड्या मारत
विळीताईला पहाता मात्र
सगळे झाले गळित गात्र!
भा़ज्यांची अन मग फजिती झाली
जेवणात आमच्या कोशिंबिर आली.
____________
-प्रियांका विकास उज्ज्वला फडणीस

कैसा दत्ता तुझा l पडला विसरl
जळो व्यवहार l माझा आता ll १ ll
काम धंदा उगा l घेतला बोडखी l
केली मानतुकी l घेण्या देण्या ll २ll
म्हणवितो भक्त l रचितो कवित्व l
परी असे रिक्त l घडा माझा ll ३ ll
गेला किती काळ l तुझ्या विस्मरणी l
लागली टोचणी l माझ्या जीवा ll ४ ll
तुची माय बाप l करावी करुणा l
माझिया स्मरणा l नित्य यावे ll ५ ll
हाती असो हात l पाय चलो साथ l
नाम तुझे गात l रात्रंदिन ll ६ ll

विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/