एका कवितेचा
वेगळाच नूर
वाचता वाचता
उमटले सूर
सुरांनी त्या
धरला ताल
कवितेला
लागली चाल
चालीत म्हणता
झाली पाठ
वर्गात आपली
कॉलर ताठ
जंगले ही माणसांची
तरी बेट झाली माणसे
भिडती सिमा तरी ना
भेटती ही माणसे
ना जणू आली त्सुनामी
वाहिले नाही जणू
कोरडी इतकी कशाने
आज झाली माणसे?
टाळण्या अपघात येथे
काळजी घेती किती!
राखूनी अंतर स्वतःशीच
चालती मग माणसे
काय ह्यांच्या अंतरंगी?
कोणती ह्यांची लिपी?
वाचता येती न मजला
दुर्बोध इतकी माणसे
मी तरी कोठे निराळी?
जर पाहते परिघातूनी
अन म्हणे का कोण जाणे
कळलीच नाही माणसे
शुभास्ते पंथान: .....(गीत)
ऐक, आपुले गूज कुजबुजे
झुळझुळणारा वारा
तुझ्या नि माझ्या मनी वर्षती
रिमझिम रेशिमधारा
वाळूवरती रेखियलेल्या
अवघडलेल्या रेषा
मिश्किल हसती, बघून अपुल्या
नजरेतील इशारा
उत्सुकतेने बिंब थबकले
जळात बुडता बुडता
क्षितिजावरती ये उदयाला
नवथर प्रीती-तारा
अंतरातल्या रंगछटा बघ
कशा नभावर खुलल्या
नव-पथिकांना देइ शुभेच्छा
आसमंत हा सारा
.... उल्हास भिडे (२-६-२०१३)
हुलकडूबी नाव
यांव आहे, त्यांव आहे
फेकण्याची हाव आहे
हालल्याने डोलणारी
हुलकडूबी नाव आहे
दूध-पाणी एक होता
एक त्यांचा भाव आहे
मध्यभागी घाण-गोध्री
भोवताली गाव आहे
जीवनाने नोंद घ्यावी
जिंकलो मी डाव आहे
भ्रष्ट, लंपट, चोरटा पण;
बोलताना साव आहे
पेटलो मी पूर्ण कोठे?
अंतरंगी वाव आहे
फुंकताना धाप कसली
माफीच मागायची असेल,
तर एक कर..
पसरलेल्या ओंजळीत
चांदणं भर !
येवू नकोस, भेटू नकोस
भेटलोत तरीही बोलू नकोस
नजरेच्या कोप-यातून
हळूच हास !
माफीच मागायची असेल,
तर एक कर..
सहवासाचे क्षण अन क्षण
पुन्हा स्मर !
आर्त मारवा, धुंद गारवा
श्वासांमधल अंतर सारं पार कर
हातामधे थरथरणारा
हात धर !
माफीच मागायची असेल,
तर एवढच कर..
संशयाच सावट जरा
दूर सार !
वेडं-खुळं मन जाण
बोलण्यात थोड मार्दव आण
शब्द-शब्द जपलाय तुझा
जणू वाण !
बरोब्बर चार वर्षापूर्वी रचलेली ही कविता सापडली. मायबोलीकर मित्रांसाठी येथे देत आहे. इतरत्र प्रकाशित केली होती. जुनी आहे, सांभाळून घ्यावेत.
-'बेफिकीर'!
====================
ती पावसात शाळा, तो रेनकोट काळा
पायात बूट ओले, अवतार तो गबाळा
तो वास पुस्तकांचा, ती दप्तरे नवीशी
कंपासही नवासा, शाळा हवीहवीशी
यत्तेत मागच्या जे शेजार व्हायचे ते
वर्गात तेच याही अपुले असायचे ते
पोळी डब्यात साधी, भाजी डब्यात साधी
मित्रांसहीत खाता लागायची समाधी
दंगा, अनेक गप्पा, पैजा,विनोद, थट्टा
प्रेमात शिक्षकांचा साधाच एक रट्टा
रडणे, नवे अबोले, करणे नवीन कट्टी
निरुपाय जाहला की होणे फिरून गट्टी
नको येवूस तू कधी
काही अडणार नाही
तुटुनिया गेली स्वप्ने
शोके रडणार नाही
झेलला मी आहे उरी
तप्त खदिरांगार ही
दु:खे कधीच कुठल्या
आता जळणार नाही
सारे आयुष्य फुंकले
असा खचणार नाही
प्रीतीच्या नाटया तुझ्या
पुन्हा बधणार नाही
विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
कोणत्या बागेतुनी येशी सुवासा
टाकला कुठल्या फुलांनी हा उसासा
रान होते लाख चकव्यांचे तरीही
पाय वाटेचा मला होता दिलासा
दाटते ह्रदयात जे ते ओघळू दे
भार झाला हा अबोल्याने खुलासा
शेवटी हातात उरते एकटेपण
अठवांना पाहिजे तितके तपासा
साद असते ती मला तू घातलेली
दाद घेतो मैफली मधला तुझा सा
काय घडते सांगना ठरल्या प्रमाणे
हाय दैवाचा कसा उलटाच फासा
बरस तू किंवा कधी बरसू नको पण
भाकरीचा देत जा तुकडा जरासा
मी कसा आहे मला ठाऊक नाही
मी जसा आहे तसा दिसतो जरासा
***************** मयुरेश साने
मेघावळ....
मेघांची प्रभावळ.......
मेघ म्हणजे आशा. मेघ म्हणजे दिशा.
मेघ अभिलाषा. मेघ निराशाही.
मेघ एक दाटलेलं सूक्त.
कधि करुणायुक्त कधि दुष्काळभुक्त.
ग्रीष्मात निथळलेला प्रत्येकजण आतूर.
वारा मेघांना फितूर.
आला तर धुवाधार नाही तर पिरपिर रटाळ.
मेघ जीवनाचा आधार.
मेघ इंद्राचा अवतार.
सृजनाचा दातार. सृष्टीचा भ्रातार.
पाऊस बेभान. पाऊस निष्काम.
पाऊस अस्वस्थ. पाऊस बदनाम.
पावसात चिखल.चिखलात कमळ.
शेतात भीज. बीजांकुरांची हिरवळ.
बीजात सत्व.
जगण्या जगविण्याचे तत्व.
समृद्ध चाहूल. तरीही छुप्या दुष्काळाची हूल.
अतृप्त हा प्रवास सदाही.
मनांत खोलवर साचलेलं अचानक प्रवाही.
मेघावळ....
मेघांची प्रभावळ.......
मेघ म्हणजे आशा. मेघ म्हणजे दिशा.
मेघ अभिलाषा. मेघ निराशाही.
मेघ एक दाटलेलं सूक्त.
कधि करुणायुक्त कधि दुष्काळभुक्त.
ग्रीष्मात निथळलेला प्रत्येकजण आतूर.
वारा मेघांना फितूर.
आला तर धुवाधार नाही तर पिरपिर रटाळ.
मेघ जीवनाचा आधार.
मेघ इंद्राचा अवतार.
सृजनाचा दातार. सृष्टीचा भ्रातार.
पाऊस बेभान. पाऊस निष्काम.
पाऊस अस्वस्थ. पाऊस बदनाम.
पावसात चिखल.चिखलात कमळ.
शेतात भीज. बीजांकुरांची हिरवळ.
बीजात सत्व.
जगण्या जगविण्याचे तत्व.
समृद्ध चाहूल. तरीही छुप्या दुष्काळाची हूल.
अतृप्त हा प्रवास सदाही.
मनांत खोलवर साचलेलं अचानक प्रवाही.
मायबोलीचे मोबाईल अॅप (अँड्रोईड + आयओएस) सर्वांसाठी उपलब्ध आहे.