काव्यलेखन

तुला कधी कळेल का?

Submitted by मुग्धमानसी on 4 June, 2013 - 03:54

भेटलो जिथे पाऊल
पुन्हा तिथे वळेल का?
पुन्हा माझी आठवण
तुला तशी छळेल का?

दूर जायचेच होते
सार्‍या रहाटीपासून
पण तुझे दूर जाणे
मला सांग टळेल का?

आता देशील सोबत
आता धरशील हात
माझे पांगूळले मन
कधी पुन्हा पळेल का?

दोन शब्द हवे होते
तेंव्हा गप्प राहिलास
आता गाईलेस गाणे
माझ्या कानी पडेल का?

वाट पाहता पाहता
जीव कंटाळून गेला
उंबर्‍यात तू दिसावा
असे कधी घडेल का?

असे मन जाळताना
क्षण क्षण हारताना
माझ्या हासण्याचे रडे
तुला कधी कळेल का?

शब्दखुणा: 

पावसाची मिठी

Submitted by पुरंदरे शशांक on 4 June, 2013 - 02:57

पावसाची मिठी

भरदिसा पडे
पावसाची मिठी
नाही रीती भाती
कशी म्हणू प्रिती

तुडवीतो राने
करी चोळामोळा
धावे सैरावैरा
कसा याचा चाळा

थेंब किती भारी
सरीवर सरी
करी शिरजोरी
लगटतो उरी

पावसाची मिठी
ओलावली दिठी
किती दिसा झाली
सजणाची भेटी

उणावे आवेग
पुरेपूर संग
उन्हात हसुनी
निहाळी नि:संग

लाजली धरणी
मुख घे झाकोनी
हासू झळकले
पदरा आडोनी ....

शस्त्र घ्यायला हवे

Submitted by अभय आर्वीकर on 4 June, 2013 - 00:00

शस्त्र घ्यायला हवे

श्वापदे पिसाळलीत शस्त्र घ्यायला हवे
झोपले असेल शेत जागवायला हवे

ठाकली टपून चोच टोचण्यास पाखरे
टोचल्या फळास ठीक सावरायला हवे

शीग येइना कधीच पायलीस का इथे?
कोण लाटतोय रास आकळायला हवे

भेद शासका कशास नागरी व गावठी?
वाटणे निधी समान हे शिकायला हवे

लोकराज्य कल्पनेत शासकास चाकरी
सेवकासमान त्यांस वागवायला हवे

कालचे तुफानग्रस्त सज्ज होतसे पुन्हा
झेप घेत उंच-उंच बागडायला हवे

पहिल्या पावसात...

Submitted by सांज मन on 3 June, 2013 - 10:00

पहिल्या पावसात...
पहिल्या पावसात वाटल दुसर्‍यांदा भिजाव,
पण पावसाच्या हे मुळीच मनी नसाव,
त्याने ढगाखाली हात पसरावेत,
मान उंच करवी,
डोले मिटावेत,
आणि पावसाने मात्र उद्यासाठी उराव...

बोचर्‍या वार्‍याने हळुवार याव,
हातच्या उबेने त्याला नमवाव,
याच उबेत तिच्या आठवनींना जपाव,
पहिल्या पावसात...

ओठांनी शिळ घालावी,
गालांनी कळी खुलवावी,
उडत्या केसात हात फिरतोच,
तो, तिन समोर याव
ते ही पहिल्या पावसात...

मग अबोल ती आणि अबोल तो,
अन टपोर्‍या थेबांनी याव,
तिच्या गालावरुन ओघळाव

शब्दखुणा: 

शिवार

Submitted by निशिकांत on 3 June, 2013 - 09:14

शिवार माझा खूप तापला
वाट ढगांची बघतो आहे
आज ना उद्या सजेन हिरवा
आस धरोनी जगतो आहे

असेच झाले गतवर्षीही
वांझोटे नभ आले गेले
वाया गेले बी-बियाणही
डोक्यावरती कर्ज वाढले
बघून मालक फासावरती
शिवार माझा रडतो आहे
आज ना उद्या सजेन हिरवा
आस धरोनी जगतो आहे

आभ्यासुन शेती शास्त्राला
पदवीधर का करी चाकरी?
शेत कसाया लाज वाटते
हवाय बर्गर नको भाकरी
शिक्षण पध्दत अशी कशी ही?
शिवार माझा पुसतो आहे
आज ना उद्या सजेन हिरवा
आस धरोनी जगतो आहे

एकच मार्गी वाट कशी ही
खेड्यामधुनी शहरी जाते?
परत यावया कुणी न राजी
भूमातेशी तुटते नाते
खिन्न अंतरी शिवार झाला
एकटाच भळभळतो आहे

आता मला जगणं जरा जमेलंसं वाटतंय...

Submitted by मुग्धमानसी on 3 June, 2013 - 01:34

भुलथापांना माझ्या
मन फसेलंसं वाटतंय
आता मला जगणं
जरा जमेलंसं वाटतंय...

थेंबभर पाऊस, मुठभर वारा
चोचभर थोडा चिमणचारा
आभाळभर माझी तहान
आता भागेलंसं वाटतंय...

एक रस्ता अनवाणी
पाऊलभर हिरवळ गार
सोबत माझी मलाच
आता लाभेलंसं वाटतंय...

उन उन भातासारखं
उन्ह दाटल्या वरणासारखं
लिंबू पिळून आयुष्य
मला चघळेलंसं वाटतंय...

जाता जाता एक कर
पेटते दिवे हातात धर
तुझ्यामागे रेंगाळत रस्ता
वाट चुकेलंसं वाटतंय...

शब्दखुणा: 

एका कवितेला लागली चाल

Submitted by कविन on 3 June, 2013 - 01:08

एका कवितेचा
वेगळाच नूर
वाचता वाचता
उमटले सूर

सुरांनी त्या
धरला ताल
कवितेला
लागली चाल

चालीत म्हणता
झाली पाठ
वर्गात आपली
कॉलर ताठ

माणसे

Submitted by कविन on 3 June, 2013 - 01:06

जंगले ही माणसांची
तरी बेट झाली माणसे
भिडती सिमा तरी ना
भेटती ही माणसे

ना जणू आली त्सुनामी
वाहिले नाही जणू
कोरडी इतकी कशाने
आज झाली माणसे?

टाळण्या अपघात येथे
काळजी घेती किती!
राखूनी अंतर स्वतःशीच
चालती मग माणसे

काय ह्यांच्या अंतरंगी?
कोणती ह्यांची लिपी?
वाचता येती न मजला
दुर्बोध इतकी माणसे

मी तरी कोठे निराळी?
जर पाहते परिघातूनी
अन म्हणे का कोण जाणे
कळलीच नाही माणसे

शुभास्ते पंथान: .....(गीत)

Submitted by UlhasBhide on 2 June, 2013 - 11:08

शुभास्ते पंथान: .....(गीत)

ऐक, आपुले गूज कुजबुजे
झुळझुळणारा वारा
तुझ्या नि माझ्या मनी वर्षती
रिमझिम रेशिमधारा

वाळूवरती रेखियलेल्या
अवघडलेल्या रेषा
मिश्किल हसती, बघून अपुल्या
नजरेतील इशारा

उत्सुकतेने बिंब थबकले
जळात बुडता बुडता
क्षितिजावरती ये उदयाला
नवथर प्रीती-तारा

अंतरातल्या रंगछटा बघ
कशा नभावर खुलल्या
नव-पथिकांना देइ शुभेच्छा
आसमंत हा सारा

.... उल्हास भिडे (२-६-२०१३)

हुलकडूबी नाव

Submitted by अभय आर्वीकर on 2 June, 2013 - 05:19

हुलकडूबी नाव

यांव आहे, त्यांव आहे
फेकण्याची हाव आहे

हालल्याने डोलणारी
हुलकडूबी नाव आहे

दूध-पाणी एक होता
एक त्यांचा भाव आहे

मध्यभागी घाण-गोध्री
भोवताली गाव आहे

जीवनाने नोंद घ्यावी
जिंकलो मी डाव आहे

भ्रष्ट, लंपट, चोरटा पण;
बोलताना साव आहे

पेटलो मी पूर्ण कोठे?
अंतरंगी वाव आहे

फुंकताना धाप कसली

Pages

Subscribe to RSS - काव्यलेखन