काव्यलेखन

गझल
तुला पाहून मदिरेचा रिकामा झिंगला प्याला!
पिण्याआधीच बोभाटा पिण्याचा केवढा झाला!!

कुणाची चाल ती होती? कुणाचा खेळ तो होता?
असो काही, अता माझा, जिण्याचा फैसला झाला!

बहरण्याचा तुम्हाला घ्यायला लागेल परवाना....
तसा बागेत ह्या यंदा फुलांनो कायदा झाला!

उगवला सूर्य ह्या अंधारल्या वस्तीतही अंती!
कुणाचा त्यामधे तोटा, कुणाचा फायदा झाला!!

कधी मी शोधले त्याला, कधी मज शोधले त्याने....
कधी परक्यापरी माझा किनारा चालता झाला!

-------प्रा.सतीश देवपूरकर
भूशास्त्र व खानिज तेल तंत्रद्न्यान विभाग,
नौरोसजी वाडिया महाविद्यालय, पुणे.
फोन नंबर: ९८२२७८४९६१

देह कीटक जन्म कीटक

कीटकांची या कटकट सतत १

भोग कीटकी रोग कीटकी

कीटकीचे स्वप्न कीटकी मनात २

कीटकी घरात जन्मती कीटक

निघाले कीटक तीच वाट ३

जरा कीटकी मृत्यू कीटकी

संपला कीटक कुठे अज्ञात ४

विक्रांत प्रभाकर

http://kavitesathikavita.blogspot.in/
प्रेरणा - वि .वा. शिरवाडकर, नटसम्राट

लिहण्या सारखे काही नाही
तरीही लिहितो आहे
गाण्या सारखे काही नाही
तरीही गातो आहे
तरु वेली पाने फुले
उगाच पाहतो आहे
पर्वत आकाश तारे
सारे मीच होत आहे
झरा वारा प्रकाश
यात मीच वाहत आहे
कुणा काही देणे नाही
पुन्हा काही घेणे नाही
देणे घेणे तरीही
नि:संकोच होत आहे

विक्रांत तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in/

आई मलाही जगायचं आहे
मलाही हे जग पहायचं आहे
प्रत्येक वाईट गोष्टीशी लढत
मलाही पुढे जायचं आहे

आई येऊ देशील का मला जगात
बघु देशील का हे सगळं
की जन्माला येण्या अगोदरच
करून टाकशील मला वेगळं

आई थांबवशील का गं कधीतरी
माझ्यावर होणारा अन्याय
वचन दे आता मला
मिळवून देशील न्याय

मी बनेन तुझा मुलगा
मी धरेन तुझा हात
आतातरी सांग मला
देशील का माझी साथ

मुलगाच असतो तो
जो मुलींवर अन्याय करतो
स्वप्नांनी भरलेल्या डोळ्यांमधे
अश्रुंचीही भर पाडतो

काय म्हणून आम्हीच फक्त
हे सगळं सहन करायचं
तुमच्या पापांमुळे
आम्ही कशाला बळी पडायचं ?

आमचा जिव घेण्याआधी
स्वत:ला विचारून बघा

जरा अपॉइंटमेंट हवी होती... वेळ काढुन देशील का?
मनातली चीड सांगायची होती... जरा लक्ष देशील का?

तुझ्याशी भरपूर भांडायचं आहे... डोळ्यात पाणी आणायचं आहे
माझ्या असण्याचा तुझ्या लेखी अर्थ काय?... विचारायचं आहे
हिशोब काही मांडायचेत, जुनेच पाढे गिरवायचेत...
आवाज चढवून थरथर कापत प्रश्न काही सोडवायचेत...
माझ्या डोळ्यांत डोळे मिसळून निखार माझा सोसशील का?
जरा अपॉइंटमेंट हवी होती... वेळ काढुन देशील का?

विचारायचेत खुप खुप जाब, कसलीच भीड ना कुणाची आब
नात्याच्या या पारतंत्र्यात, आज होऊदे इंकलाब!
घुसमट झाली पुरे आणि पुरे झाला अ-संवाद...
याच भिंतींच्या साक्षीनं आता उकरुन काढू सगळेच वाद!

एक लाडकासा मित्र माझा
माझ्यावर कविता कर म्हणायचा
नाही रे जमत म्हणल्यावर
चिडव चिडव चिडवायचा

इतकं का ते सोप्प आहे
तुच सांग राजा आता
मुर्तीमंत काव्यावरती
कशी रचावी मी कविता?

तुझी मैत्री, तुझी साथ
काय काय इथे मांडू ?
तुझं असणंच लाख मोलाचं
त्याला चार शब्दात कसं बांधू ?

आणि करावाचं म्हणला छोटासा प्रयत्न
तर उघडावी लागेल आठवांची कुपी
मग कदाचित तुझ्यावरली
कविता होईल सहज सोप्पी

पण मी म्हणते हवीच कशाला
इतकी सारी उठाठेव
तुझं असणं माझ्यासाठी,
माझ्यापुरतंच राखुन ठेव

आणि समजा तुझ्या वर्णना
ओवलेच मी शब्द जर
न जाणो तुझ्या अचानक
कविताच प्रेमात पडली तर?????

गझल
शब्द शब्द काळजात ठेविले जपून मी!
भाव सर्व लोचनात ठेविले जपून मी!!

स्पर्श ते मधाळ, चांदण्यातले तुझे प्रिये....
आजही नसानसात ठेविले जपून मी!

या विराण अंगणास जे वसंत तू दिले;
ते तसेच अंगणात ठेवले जपून मी!

थेंब थेंब वेचलेत दु:ख मी जगातले!
लोचनातल्या तळ्यात ठेविले जपून मी!!

हासता न आसवांसवे कृतघ्न जाहलो;
हुंदके जुने उरात ठेविले जपून मी!

श्वास श्वास हे उधार, कर्जदार मी तुझा!
कर्ज तेच स्पंदनात ठेविले जपून मी!!

आजही जिवंत भूतकाळ काळजामधे.....
ते प्रसंग अंतरात ठेविले जपून मी!

त्यामुळेच एक दर्द मारव्यात माझिया!
नादब्रह्म या स्वरांत ठेविले जपून मी!!

गझल
मला ओरबाडून तो काळ गेला!
हिरावून सर्वस्व तो काळ गेला!!

न आले कुणीही मला हात द्याया.....
लुबाडून अस्तित्व तो काळ गेला!

किती फोडला जीवघेणाच टाहो!
झुगारून आकांत तो काळ गेला!!

किती हिंस्र होता पशूंचा गराडा.....
मला त्यात सोडून तो काळ गेला!

किती झुंजले जीवना! मी तुझ्यास्तव....
मला मात देवून तो काळ गेला!

अता पेटल्या मेणबत्त्या, मशाली!
कळ्या मात्र तोडून तो काळ गेला!!

नववर्ष

नव्या वर्षाकडे जात असता
देऊ निरोप सरणा-या वर्षाला..
मात्र अजुनही काही कटु गोष्टी
सलतात या मनाला..
भारतीय राजकारणाची नौका
अजुनही हेलकावते..
सामाजिक पातळीवर घडणा-या
धक्कादायक घटनांनी मन काळवंडते...
या पार्श्वभूमीवर 2013 सालात
करू प्रवेश जिद्दीने..
समोर ठाकणारी कितीही कठीण आव्हाने
पेलू आपण एकदिलाने...

गाडी धडाडत होती
रात्रही वाढत होती
समोरील बर्थवर
ती पण जागीच होती १
लाकडी बर्थचा होता
बहाणाच खरतर
झोप कशी लागणार
पाहता तिला समोर २
एक दिसाची ओळख
मनास व्यापून होती
उगाच बोललो काही
प्रीत उमलत होती ३
काय बोललो मी किती
याची नसे आज स्मृती
पण ती रात्र जणू की
देही झिनझिन होती ४
हसतांना डोळे तुझे
किती सुंदर दिसती
मनास माझ्या जणू मी
ठेविले शब्दावरती ५
प्रश्न येताच कळून
काही क्षण थबकून
दिधले उत्तर काही
तिने यावर हासुन ६
त्या मधुर हसण्यान
जीवन आले फुलून
सारी रात्र धड धड
अन सारी रात्र स्वप्न ७
पण ती सुंदर भेट
नच झाली कधी प्रीती
जागी झाली ओढ तरी