काव्यलेखन

लिहिण्यास सुरुवात करतानाच मनात बरेच प्रश्न आहेत . उदा :- हे लिहून पूर्ण होईल की नाही कारण गद्य लेखन हा आपला पिंडच नोहे ह्याची पटत चाललेली खात्री , लिहून झालंच तर मायबोलीचा आयडी आणि पासवर्ड आठवेल की नाही , आठवलेच तर सध्या तिथे कुठले विभाग आहेत , कुठल्या विभागात हे लेखन जाईल , प्रकाशित झालंच तर ' हा कोण वैभव जोशी जो इतक्या जिव्हाळ्याने मायबोलीबद्दल बोलतो आहे ?' असे प्रश्न तर लोकांना पडणार नाहीत ना ? वगैरे वगैरे ... तरीही....

निमित्त आहे आशाताईंनी माझ्या हातून लिहिलं गेलेलं एक गाणं गायल्याचं.

मित्रांनो : शुभप्रभात !

माझ्या पहील्या वहील्या कवितासंग्रहाचा प्रकाशन समारंभ आज कविवर्य श्री मंगेश पाडगावकर यांच्या हस्ते व ख्यातनाम चित्रपट दिग्दर्शक श्री राजदत्त यांच्या प्रमुख उपस्थितीत संपन्न होत आहे. "मनमोर"च्या जडणघडणीत मायबोली अन इथल्या सगळ्या मित्रांचा मोलाचा वाटा आहे अन त्या ऋणात मी सदैव राहीनच !!!

प्रकाशन स्थळ :

साऊथ हॉल , मेफेअर बॅंक्वेटस,
डॉ. अ‍ॅनी बेसंट रोड
वरळी ,मुंबई

आपली उपस्थिती प्रार्थनीय आहे !!!

सस्नेह

गिरीश कुलकर्णी

दिनांक : ४/१२/२०१०
काही क्षणचित्रे :

प्रकाशन स्थळ :मेफेअर - साऊथ हॉल , वरळी , मुंबई

बाळ- सीताराम- मर्ढेकर
हे भन्नाट प्रकरण. यातला बाळ खूप जवळचा वाटतो; माझ्या मित्रासारखा. त्याच्या खांद्यावर हात ठेऊन दोन-चार कविता सहज वाचून होतात.
सीताराम थोडे प्रौढ; माझ्या वडिलांच्या वैगैरे वयाचे. एक आदब राखत मी त्यांच्या काही कविता वाचतो, काही सहज कळतात, काही प्रयासाने.
मर्ढेकर हे त्यापुढचे काहीच थांगपत्ता न लागू देणारे. माझ्या जाणिंवापेक्षा कैकपट दूर असणारे, अस्वस्थ करणारे. क्वचीत उमगणारे.

‘रानमेवा’ पुस्तक प्रकाशन

श्री संत गजानन महाराजांच्या पदस्पर्शाने पावन झालेल्या पुण्यनगरीत,शेगांव येथे बुधवार दिनांक १० नोव्हेंबर २०१० रोजी ‘रानमेवा’ या माझ्या पहिल्यावहिल्या काव्यसंग्रहाचे प्रकाशन मा. शरद जोशी यांच्या हस्ते संपन्न झाले.
मा. शरद जोशी यांच्या अमृतमहोत्सवानिमित्त आयोजीत शेतकरी महामेळाव्यात शेतकरी संघटनेचे अध्यक्ष मा. रविभाऊ देवांग, कवी इंद्रजित भालेराव, माजी आमदार मा. वामनराव चटप, माजी आमदार मा. सरोजताई काशीकर आणि शेतकरी संघटनेचे पदाधिकारी उपस्थित होते. कार्यक्रमाला अंदाजे दिड लाख शेतकरी उपस्थित होते.

‘रानमेवा’

अनाकलनीय मित्र

पावसाचे एक कधीच कळत नाही
मैत्र जुळूनही अनोळखपण संपत नाही

सौम्य -रौद्र स्वरूपातून अरूपाची ओळख देत नाही
सरसर दरदर कोसळूनही मौन काही सोडत नाही

सप्तरंगी खेळ कधी नजर उचलून पहात नाही
हिरवे लेणे लेववून धरा कवेत घेत नाही

अंगाखांद्यावर हात ठेवतो सखा कधी होत नाही
स्पर्शून जातो मनामनाला आठव कधी ठेवत नाही

विसंवादी सूर याचे ताल मेळ जमत नाही
मल्हाराशी याचे नाते तोडूनही तुटत नाही

भरभरून आला तरी शोष काही संपत नाही
दंवावाटे कधी उतरून नातं कधी तोडत नाही

मनातून पुसायचा म्हटला तरी जात नाही