काव्यलेखन

चांद ओला ओला रे
पानं ओली ओली रे
नभ भुई ओलावलं
ओली रेख काया रे

ओली फुलं वाटा रे
ओली ओली धार रे
ओला गंध आला रे
अत्तराचा फाया रे

ओथंबले बघ मन रे
भिजलेले बघ तन रे
उन्हावर पावसाची
ओली ओली साय रे

ओल्या श्रावणात रे
येडं सपान भिजं रे
थंडी गींडी न लागू
धरी झाडी छाया रे

जराशीच उघडीप रे
गपगार रीप रीप रे
लगाबगा रे पहा निघ
ओल्या मोळ्या दोन रे

-सत्यजित खारकर

तू आवडण्याला नव्हते काही कारण
तू नावडण्याला देखिल नाही कारण

मी झुरलो प्रेमाच्या ह्या नजरेसाठी
उपकारालाही असेल काही कारण

साचला बर्फ भवताली आयुष्याचा
दे सुटकेसाठी एक प्रवाही कारण

जो योग्य ठिकाणी पोचवायचा रस्ता
आता चकवा देण्याला पाही कारण

लागावा पैसा तिज बघण्यासाठीही
बरबादीला मग मिळेल शाही कारण

तू कितीकदा येण्याचे टाळुन झाले
बघ सुचेल जाण्याचे आताही कारण

ते वार लाटण्याचे चुकवू कितीक आता
हा पोळपाट हाती तोही फुटेल आता

पाठीस ढाल केले त्या लाटण्यासमोरी
डोक्यावरी निशाणा धरणार हाय आता

तो संपला 'पुरुषदिन' कळता तिला अखेरी
लोटांगणाविना ना पर्याय काय आता

प्राविण्य नेमबाजी कौतूक फार झाले
का भोगणे तडाखे मज ह्या वयात आता

ती सात जन्म नशिबी हिटलर म्हणून आली
आज्ञा किती झुगारू उरले न त्राण आता . .

कुणाचे जनुक वाहतो मी
लाखो वर्षापासून इथे
कडेकपारीत राहणाऱ्या
आदिम वनचरांचे
कि दक्षिणेत फुललेल्या
संपन्न कलासक्त द्रविडांचे
आपली संस्कृती आणि तत्वज्ञान
इथे रुजवणाऱ्या आर्यांचे
कि धर्माच्या नावाने
जीवावर उदार होवून
वादळागत आलेल्या
कर्मठ यवनांचे
किंवा जग जिंकण्याच्या
इर्षेने निघालेल्या लढवय्या
ग्रीक, हुणांचे
वा आपल्याच देशातून
परागंदा झालेल्या
यहुदी, पारश्याचे
कधी कधी वाटते
या साऱ्यांच्या जनुकांचे
पिढ्यान पिढ्यांच्या संक्रमनांतून
मिश्रण माझ्यात होवून
मी घेवून आलोय
एक माझे मी पण
जे सांगते नाते माझे
या प्रत्येकाशी
म्हणून
प्रत्येक धर्माचा, जातीचा

मनी अकारण
उफाळता भीती
खुंटली प्रगती
समजावी

उज्वल भविष्य
दिसते अंतरी
अनाठायी तरी
भीती का रे?

करू नको करू
द्विधा मनस्थिती
हतबल किती
तुज वाटे

होईल ते पाहू
पडू उभे राहू
स्वत: साठी जगू
आयुष्यात

वटारते डोळे
भीती हि फुसकी
लाथ एक दे की
पेकाटात

-सत्यजित खारकर

तुझ्या भोवती सदैव दरवळ
भ्रमराला का म्हणशी "जा पळ !"

तुझ्या चाहुलीनेही कातळ
रोमांचित, पांघरतो हिरवळ

राम असा का? उठले वादळ
आश्रमातली सरली वर्दळ

नेत्यांनी मांडलाय गोंधळ
अंबे अमुच्या हाती संबळ

सोफ्यावरती बसून चर्चा
केल्याने का होते चळवळ ?

नवीन बाराखडी शीक तू
वाचाया नेत्रीचे ओघळ

खाकीशी दोस्ती गुंडांची
सभ्य कापती भिऊन चळचळ

वठून जाता कुठे हरवली?
वृक्षाच्या पानांची सळसळ

गंगा म्हणते कुठून आणू ?
पाप धुवाया पाणी निर्मळ

एल्गाराची करा तयारी
वांझोट्या गप्पा का निष्फळ ?

"निशिकांता"ची टिचभर खळगी
भरताना उडते तारांबळ

निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३

क्षणाचा सहवास

क्षणाचा हा सहवास कायमचा दुरावा
आठवणींचा कैफ कैक रात्री उरावा

निथळत्या रात्रीत पहाटेचा ओलावा
डोळ्यातल्या तुझ्या अबोला बोलावा

मदमस्त नजरेत चंद्र खुलावा
जसा अंगणी पारिजात फुलावा

लडिवाळ केसांचा हळुवार हेलकावा
मनात माझ्या मालकंस झुलावा

आठवणी आठवणीतच मिळावा विसावा
क्षणाचा हा सहवास कायमचा दुरावा

राजेंद्र देवी

काही शब्द आजही मनात आहेत
जे ओठापर्यंत कधी आलेच नाहीत
काही पत्रे अजूनही कपाटात आहेत
जी पोस्टापर्यंत कधी पोचलीच नाहीत
काही अश्रू अजूनही कुठेतरी डोळ्यात आहेत
जे कधी गालावरून ओघळलेच नाहीत
काही भावना अजूनही अंकुरित आहेत
ज्या कधी डवरल्या अन बहरल्याच नाहीत
काही मी अजूनही सैरभैर धावत आहेत
जे अजूनही मला भेटलेच नाहीत
काही क्षण अजूनही उपऱ्याचे आयुष्य जगत आहेत
जे मी कधी अनुभवलेच नाहीत
आयुष्यातले काही भोग अजून बाकी आहेत
जे अजून मी भोगलेच नाहीत . . .
जगुनही जगायचे राहिले
समजूनही समजवायचे राहिले

काही बाही बघ चोरून पाहतात कळ्या
दवांना रोज चुम्बावे चाहतात कळ्या

कुणाचीही आरती कशालाही टाळ्या
फुले असली तरी खुशाल वाहतात कळ्या

वेणीत माळता अश्रू पाकळीच्या डोळ्या
करुण वेदना सावळी साहतात कळ्या

लबाड चांद लपे पहा ढगा मागे काळ्या
निळ्या जळात बेफिकीर नाहतात कळ्या

महेफिल संपली उरल्या चार पाकोळ्या
चुरगाळल्या गजर्यात मग दाहतात कळ्या

-सत्यजित खारकर

दिली होतीस दीक्षा तू,कुठे मी घेतली बाबा
चिवर घालुन जुनी वस्त्रे जराशी फेकली बाबा

सदोदित रंगबाजी,पान,गुटखा आमची ओळख
जणू इंगळि डसावी नेहमी इश्कातली बाबा

अजूनी कर्मकांडे या त-हेने पाळतो आम्ही
कपाळे आमची निळसर थराने माखली बाबा

कळे झटक्यात एका की,असे जयभीमवाला मी
अजूनी आमची कॅटेगिरी ना सोडली बाबा

कुठे गेली तडफ तुझिया प्रजासत्ताक पक्षाची
कधी राकाँ कधी सेनेसमोरी वाकली बाबा

सुरामेरे यमज्जाचे तुझे संस्कार धुडकावुन
नवी उंचीच व्यसनाधीनतेची गाठली बाबा

तुझे पुतळे उभे केले दिली रस्त्यांस नावे पण
विचारांची तुझ्या तर वाट लावुन टाकली बाबा

जयंती अन महानिर्वाण म्हणजे झिंगणे आले