काव्यलेखन

संधीप्रकाश

हा कुसुंबी संधीप्रकाश
उतरत जातो
गर्द गहिर्‍या
काळजातल्या डोहात

गडद होत जातो
सभोवार साकळलेला
संदीग्ध अंधार...

एखादा जांभुळी निळा
आकाशी तुकडा
बुडून जातो...
निश्चल झाल्या जळात!

कधीकाळी प्रेम केलेली
दुर निघून गेलेली
वंचित झालेली
जी कधी नव्हतीच आपली
अशी सगळी माणसे
विद्ध हृदयात दाटी करतात!

इतक्यात जमून येत
चांदण मस्त आकाशात
उमलतो चंद्र गव्हाळसा
गंधाळतो साकव वेलीचा
स्पर्शून जातो क्षण सुखाचा!

वेगवेगळ्या डब्यांची विल्हेवाट लावताना
मला तुझी साध्या जीवनाची व्याख्या उमजते!

इथे सिंगापुरमधे कधी
चॉक्लेट्स-आईसक्रीमचे डबे
तर कधी दह्या-जॅम्सचे डबे,
वेगवेगळ्या प्रकारच्या आणि
विविध रंगाढंगाच्या
सुबक मेणकापडी पिशव्या
घरभर थैमान घालतात!
त्यांना आवरता-आवरता
वेळेचा अपव्यय होतो!

कधीकाळी अशाच गोष्टींचा
तू संग्रह करायचीसं!
मंजनाच्या बाटल्या
दुधाच्या पिशव्या
कागदी पुळक्यातला
कागद आणि दोरा
हाताला लागेल ते ते
नीट जपून ठेवायचीसं!

मग घरात आलेले

मला चौकटीत बसवणारा तू
आणि माझी चौकट उसवणाराही तूच
लक्ष्मणरेषेची भलामण करणारा
पण आतून कीचकासारखा असणारा तू...
नावं वेगळी पण जात तीच...
बाईच्या जातीने कसं असावं हे टाहो फोडून सांगणारी
आणि त्याच वेळी तिला ओरबाडायला टपलेली

कौतुक आहे ते याच गोष्टीचं
स्वतःला देवत्वाच्या पायरीवर बसवून
राजरोसपणे असं अर्वाच्च्य जिणं
कसं जमतं तुला?

() अकेला

() आणि आठवा कृष्ण
(), आठवा कृष्ण
करा त्याचा धावा
न ऐकता काही घातला त्याने घाव(ा)
होता कृष्ण उजवा
साधु दिला नाही त्याने डाव।
केला त्याने स्(h्)ले(ष) ()ला
() आठवा

[२००३ च्या हितगुज दिवाळी अंकातुन]

कशास त्याची वाट पहावी,
स्वतः खाउनी मोकळे व्हावे.

खाईल चोंग्या आल्या वरती,
त्याचे झाकून ठेवून द्यावे.

चविष्ट लागे गरम पदार्थ,
गार कशाला होऊ द्यावे?

भरल्या पोटी तंगड्या ताणून
गप्पा हाणत स्वस्थ पडावे.

आधीच दमता कामे करूनी
फुकाट 'अनशन' का घडवावे?

म्हणून म्हणतो आया-बायांनो,
स्वतः खाउनी मोकळे व्हावे.

खाईल चोंग्या आल्या वरती,
त्याचे झाकून ठेवून द्यावे.