काव्यलेखन

जे सुचले ते टाक इथे (तरही)

Submitted by शायर पैलवान on 19 October, 2012 - 04:34

शिजवलेले जरा मस्तच झाले
पाककृती तू टाक इथे

अमुक आज तू तेल लावले
घसरून सगळ्यांना पाड इथे

उपवासाला काय पौष्टिक
सल्ला फुकट तू फेक इथे

कमळ, चरखा, घड्याळ, हत्ती
बस उरावर, ठोक इथे

स्वेटर, मोजे, ब्रह्मकमळ ते
काढ फोटो टाक इथे

दर दहाव्या प्रतिसादानंतर
धन्यवाद तू फेक इथे

समस्त बाप्ये घाबरती का
ते बळेच दादा होती इथे

चढला डोंगर, सुचला वृत्तांत
दुसर्‍याच दिवशी टंक इथे

विपु, समस, अन विपत्र खाते
फिरवी रिक्षा रोज इथे

दोन डझनांची कर्तबगारी
क्रमशः पिडूनी टंच इथे

आखाड्यातल्या पैलवानाला
'जमीनी'वर शब्द सुचे
मतला, काफिया, तरही देऊन
सुचली गझल टाक इथे

जरी कळाले वळले नाही

Submitted by निशिकांत on 19 October, 2012 - 01:00

कोणावरती किती मरावे कळले नाही
मनास वेड्या जरी कळाले वळले नाही

गुंतुन गेलो तिच्यात इतका कविता लिहिल्या
तिच्यावरूनी लक्ष जराही ढळले नाही

कमलदलाची अलिप्त संगत पाण्यासंगे
तशी वागली तिने स्वतःला छळले नाही

पिसून गेलो चक्कीमध्ये विरहाच्या पण
दु:ख कधीही जात्यावरती दळले नाही

घाव द्यायचा पेशा असतो कुणाकुणाचा
तडफड बघुनी कुणी कधी हळहळले नाही

श्रावणझड जी माझी होती निघून गेली
निर्झर होवुन प्रेम पुन्हा खळखळले नाही

गजला माझ्या तिने चाळल्या थंड मनाने
आशय वाचुन चित्त तिचे हळहळले नाही

जखमा माझ्या भळभळणार्‍या शरिरावरती
सुक्या बरोबर ओले केंव्हा जळले नाही

कण्हतोस, छताला तुझिया काचेचे झुंबर नाही!

Submitted by सतीश देवपूरकर on 19 October, 2012 - 00:18

गझल
कण्हतोस, छताला तुझिया काचेचे झुंबर नाही!
ते पहा घराला त्यांच्या केव्हाचे छप्पर नाही!!

गळफास बसावा तैसे आयुष्य लटकते माझे;
जमिनीस पायही नाही, हाताशी अंबर नाही!

वेशीवर वार्धक्याच्या मन भरून आले माझे.....
कनवटीस माया आहे, मायेची पाखर नाही!

पसरून वळकटी माझ्या देहाची, झोपी गेलो;
पसरून हात कोणाला मागितली चादर नाही!

अळीची चळवळ

Submitted by पुरंदरे शशांक on 18 October, 2012 - 23:17

7750331-cartoon-illustration-of-a-happy-green-caterpillar.jpg

अळीची चळवळ

वळवळ वळवळ
अळीची चळवळ
किती ती धावपळ
करे ना खळखळ

चालते कस्ली
खालीवर खालीवर
लाटच जशी
फिरते अंगभर

हिर्वी हिर्वी चादर
पांघरते अंगावर
कधी कधी रंगीत
ठिपके त्यावर

उचलून डोके
बघते कायतर
शेंगा पान फुले
खाऊ तो कुठवर

मटार सोलता
सोनूची धावपळ
कथ्थक डिस्को
नुस्ती तारांबळ...

शब्दखुणा: 

तू-तारी मग मी तारी

Submitted by उमेश वैद्य on 18 October, 2012 - 12:39

तू-तारी मग मी तारी

तुतारी बितारी कशास हवी मला?
आणि प्राणपणाने फ़ुंकण्याचे
आहे कुठे बळ आता?
म्हणे तिच्यातून निघेल दिर्घ किंकाळी
सगळी गगने भेदायची म्हणजे
पापड का मोडायचाय!
की निवडून याचचे आहे..
कसले काय होऽऽ कसले काय
तू-तारी मग मी तारी

निती, न्याय, चाड यांची धुसर स्वप्ने
आठवतात या स्त्रैण्य निद्रेत
पूर्वी पडलेली, पाहिलेली कधितरी.
पण त्यांचा काय संबंध येथे?
आताशा अशा स्वप्नांना
मज्जाव आहे संपूर्ण
स्वप्ने कुठे वास्तव असतात
कसले काय होऽऽ कसले काय
तू-तारी मग मी तारी

आता अनोखी स्वप्ने पडतात. वास्तवी.
लाखो कोटिंच्या परीमाणाची
बळीराच्या आत्महत्यांची

थंडी किती झोंबायची

Submitted by वैवकु on 18 October, 2012 - 11:26

मी किती सांगायचो पण ती कुठे ऐकायची
जायची सोडून...मागे आठवण ठेवायची

मी विदूषक व्हायचो दुनियेस हसवावे म्हणुन
मी जरी रडलो.. तिला ती मस्करी वाटायची

पेन्शनीच्या चार पैशांवर कुठे भागायचे
मग तशी आजी जुने पितळी डबे मोडायची

रोज मी मागायचो सुख ...दुःख तो धाडायचा
नेहमी त्याची अशी देण्यात गफलत व्हायची ........... [ सौजन्य : शामजी ]
_________________________________________

अजनबीसा लागतो वाटू स्वत:चा चेहरा
ओळखावे हद्द झाली ओळखी वाढायची

किंवा

कभिन्न काळोख दाटलेला सभोवताली!

Submitted by सतीश देवपूरकर on 18 October, 2012 - 05:11

गझल
कभिन्न काळोख दाटलेला सभोवताली!
जणू कुणाची तरी छबी सोबतीस आली!!

तिच्या सुगंधामुळेच वारा उनाड झाला;
कळीकळीच्या दळांमधे हालचाल झाली!

तिची खळी आरपार गेली उरात माझ्या.....
अशीच ती हासते म्हणे नेहमीच गाली!

असाच झोपेतही तिचा जागतो दुपट्टा;
कुणी न घेवो टिपून ओठांमधील लाली!

दिलेस तू स्वप्न, वाटही चालतो तुझी मी.....
तुलाच ठाऊक काय माझ्या असेल भाली!

खरेच आहेत लोक ते एकजात भोळे!
खुशाल मारेक-यांस ते मानतात वाली!

अखेर झाली मलाच चोरी रहावयाची;
घरात निर्धास्त वावरू लागल्यात पाली!

-------प्रा.सतीश देवपूरकर
भूशास्त्र व खानिज तेल तंत्रद्न्यान विभाग,

देवाला भेटण्यासाठी

Submitted by डॉ.विक्रांत प्र... on 18 October, 2012 - 04:37

फार पूर्वी कधी तरी
ठावूक नाही कशी
कुण्या एकाला झाली उपरती
अन देवाला भेटण्यासाठी
तो उभा राहिला रांगेमधी
दार नजरेत येत नव्हते
रांग ही नव्हती सरकत
पण आपण उभे आहोत
“रांगेत “
याचच त्याला अप्रूप होत
खूप काळ लोटला
दिवस आठवडे महिने वर्ष
आले गेले रेंगाळत
तो उभाच होता वेंधळयागत
केव्हातरी कंटाळून
आतमध्ये पेटून
समोरील व्यक्तीस हाकारून
त्याने विचारले ,
“रांग का नाही सरकत अजून ?”
तो थंडपणे बोलला
“ठावूक नाही” म्हणून
आता मात्र रांग मोडून
जायचेच पुढे असे त्यान
मनाशी टाकले ठरवून
मग तो पुढे जात राहिला
किती काळ त्याने न गणिला
कुणाच्या कपाळावरच्या
आठ्या न पाहता
कुणाच्या शेलक्या

जीवना! वाटे तुला का वावडे माझे?

Submitted by सतीश देवपूरकर on 17 October, 2012 - 12:08

गझल
जीवना! वाटे तुला का वावडे माझे?
हे तुझ्यासाठीच तुटते आतडे माझे!

मीच माझी दिलखुशीने दुर्दशा केली;
हे तुला कळणार नाही त्रांगडे माझे!

गाव हाकेच्याच होते अंतरावरती;
ऎनवेळी पाय पडले तोकडे माझे!

शेर माझे थेट शिरले काळजामध्ये....
शब्द गझलेतील होते रांगडे माझे!

चालतो नाकासमोरी नेहमी रस्ता;
का कुणी सांगा करावे वाकडे माझे?

ना स्वत:साठीच काही मागणे देवा!
हे जगासाठीच आहे साकडे माझे!!

या इथे, छत्तीस वर्षे नोकरी करतो.....
शोधतो अद्यापही मी बाकडे माझे !

भाकरी मजला मिळाली ती कृपा ह्यांची;
प्यार हे मजला घमेले फावडे माझे!

उत्तरे नाही मिळाली कैक प्रश्नांची;

Pages

Subscribe to RSS - काव्यलेखन