काव्यलेखन

गझल
पोळले काळीज तेव्हा नितळली माझी गझल!
दाटला काळोख तेव्हा उजळली माझी गझल!!

पाहिला जवळून मी एकांत ओलेता तिचा;
चिंब कायेतून अलगद निथळली माझी गझल!

याचसाठी मैफिलींनी टाळले बहुधा मला....
मोडुनी संकेत सारे उसळली माझी गझल!

वेचले जातील माझे शब्दही सुमनांपरी!
एवढी रंगात माझ्या मिसळली माझी गझल!!

ती गझल माझीच होती, वाटले नाही मला;
गात तो होता असे की, विव्हळली माझी गझल!

ओसरे कल्लोळ जेव्हा स्पंदनांचा अंतरी;
त्याचवेळी जाणतो मी...निवळली माझी गझल!

शायराचा पिंड माझा, श्वास आहे शायरी....
मात्र मी वेड्याप्रमाणे उधळली माझी गझल!

वाटतो माझाच मजला आज हेवा केवढा!

गझल(तरही)
विस्मृती झरतात संततधार हल्ली!
(दाटते आहे निराशा फार हल्ली!!)

शुद्ध झोपेची न खाण्याची, पिण्याची!
होय अंतरजाल हा आजार हल्ली!!

आज लाखोली कुणीही लाख वाहो.....
मी परत करतो शिव्या साभार हल्ली!

शायरी माझी जरा ऎकून घेते!
बायकोचा वाटतो आधार हल्ली!!

एकमेकांनाच श्रीफळ, शाल देती;
साजरे होती असे सत्कार हल्ली!

शांत मी आहे स्वभावाने तरीही....
शायरीमध्ये झरे अंगार हल्ली!

मायबोलीवर न माशांचा तुटवडा!
रोज भरतो मासळीबाजार हल्ली!!

थांबवू का शायरीची उधळमाधळ?
वाटतो घाट्यातला व्यवहार हल्ली!

काय तू प्रेमाबिमामध्ये न माझ्या?

घराघरातून आळवू सारे चैतन्याचे सूर
चला लावूनि दीप करूया नैराश्याला दूर ।।

संस्कृती अपुली ही अतिप्राचीन
प्रकाशपूजा सांगे प्रतिदिन
पावित्र्याचे हे शुभलक्षण
'सत्य'प्रभावे कृष्ण संपवी इथेच नरकासूर ।।

पाने इथल्या इतिहासाची
पराक्रमाच्या कथा सांगती
कर्तृत्वाला प्रेरक ठरती
समृद्धीचे वर्णन सांगे तो सोन्याचा धूर।।

विज्ञानाला अध्यात्माची
जोड अचूक ही इथे लाभली
शाश्वत मूल्ये सदैव जपली
या मूल्यांना घेऊन जाऊ आपण जगती दूर।।

दीपावलीनिमित्त हार्दिक शुभेच्छा !

जे होते तेच आपले नाते होते
की केवळ ते दळणारे जाते होते

ती लुटूपुटूची जरी लढाई होती
का आत मनाच्या घुसले पाते होते

रुतलेले बाण शोधले कुठून आले
ते भरलेले आपलेच भाते होते

शब्दांची नव्हती चूक जराही कुठली
ते आले त्या ओठांना दाते होते

सोडलेस तू पाहून रिकामी पाने
ते तुझ्यासहित केलेले खाते होते

गझल
पावले ऋतूंची मीही पाहणे जरूरी होते!
मी बरोबरीने त्यांच्या चालणे जरूरी होते!!

यायला निघाला होता मधुमास घरी माझ्याही....
मी घरात त्या वेळेला थांबणे जरूरी होते!

तो वहात गेला नुसता, वा-याने नेले तिकडे.....
समजले न त्या मेघाला बरसणे जरूरी होते!

एकेक रंध्र दरवळले, मोहरली काया सारी;
मी मनोगते स्पर्शांची समजणे जरूरी होते!

धावणे दूर, पण साधे चालता मला ना आले;
मी अंगरखा स्वप्नांचा दुमडणे जरूरी होते!

त्यामुळेच त्यांच्या गझला वाटल्या कागदी मजला;
शब्दांत गंध आत्म्याचा मिसळणे जरूरी होते!

केवढा गारठा आहे या हवेत वार्धक्याच्या;

म्हटलात जनाला तेव्हां
थोबाडीत ठेवून द्यावी
आंग्लांची भाषा आपुल्या
महाराष्ट्रामधुनी जावी

तुम्ही बसला होता तेव्हां
उंच मंचकावरती
खुर्ची मोडकी तिथली
तुम्ही जिंकून घेतली होती

त्या धुनकीमध्ये अलगद
तुम्ही केली ठरावबाजी
सीमेच्या प्रश्नावरती
केली हो डराव बाजी

म्हटलात जनाला जेव्हां
थोबाडीत ठेवून द्यावी
कडकडाट हो टाळ्यांचा
गायली मायेची गाणी

मग उठला कोणी पाजी
हळूच पुसता झाला
नातू सांगा वं तुमचा
साळंत कोणत्या गेला

लक्ष लक्ष दिव्यांचा दिपत्कार घडविणारी दिवाळी,
अज्ञानाच्या अंधारातून ज्ञानाचा प्रकाश दाखविणारी दिवाळी,
मरगळलेल्या थकलेल्या मनाला उल्हासित करणारी दिवाळी,
वर्षभर कामात बुडालेल्या जीवांना सलग सुट्टी देणारी दिवाळी,
कामानिमित्त दूर दूर विखुरलेल्या पिलांना घरट्यात आणणारी दिवाळी,
धनत्रयोदशी,नरकचतुर्दशी लक्ष्मीपूजन,पाडवा,भाऊबीज एकत्र आणणारी दिवाळी,
घनदाट अंधारया रात्रीतील अलौकिक दिपोत्सव म्हणजे दिवाळी,
*************************************************************************
अश्या ह्या अलौकिक दिवाळी/दीपावलीच्या सर्वांना मनपूर्वक शुभेच्छा

का पुन्हा धरलाय त्याने बार हल्ली ?
पाहतो कोठे बिपाशा फार हल्ली

घातली टोपी, उठविली बोंब सारी
शोधतो आहे तिला भंगार हल्ली

"चालतो आम्ही समाजाच्याबरोबर.."
का? कुणीही देत नाही कार हल्ली ?

बैठका झाल्या कमी अन भांडणेही..
आमचा असतो रिकामा जार हल्ली...

पाहतो मी 'दूरदर्शन' फक्त आता
बंदही ठेवीत नाही दार हल्ली...

केवढे लिहितात, बडबडतात सारे
काय कोणा मिळत नाही मार हल्ली ?

रोज ढुसक्या सोडती हे न्यूजचॅनल
पादण्या फुकटात मिळती पार हल्ली

खेळही ज्याने करावा भ्रष्ट, कुजका
त्या गळ्यामध्येच पडती हार हल्ली...

एवढे पाणी मिळत नाहीच कोठे ?
वापराव्या खास चड्ड्या चार हल्ली

नमस्काराय ..

सुखाची दु:ख ही माय;
दुधावरची जणू साय ..

पळाया सांगतो, मस्त ;
कुणाचे तोडुनी पाय ..

दुधाने पोसला.आणि ;
कसायाला दिली गाय ..

झुकावे रोज हे शीर ;
कुठे गेले असे पाय ?

कुणी सांगेल का ,फक्त ;
चितेच्याही पुढे काय ?

धरेने मारता हाक ;
बरसते तेच आभाय ..

तुझी सत्ता खरी एक ;
नमस्काराय कालाय ..

सखे जरी ते माझे आहे मला न कळले
तुला वाटते मनास माझ्या तू ओळखले

दगडाचे मन माझे आहे भाग्यवान तू
नाव कोरले तुझेच त्यावर नीट जाण तू
आल्या गेल्या कैक, कुणी ते पुसू न शकले
तुला वाटते मनास माझ्या तू ओळखले

बावरते मन तुझ्याविना का ठाउक आहे?
एकलपणचे दु:ख तयाला घाउक आहे
वठल्या माझ्या मनास अंकुर कधी न फुटले
तुला वाटते मनास माझ्या तू ओळखले

निघून गेली वळ नको ना अता इशारे!
मृगजळात का कुणी पाहिले कधी फवारे?
आनंदाला लिलावात मी कालच विकले
तुला वाटते मनास माझ्या तू ओळखले

नदी आटली तरी किनारी कसे बसावे?
झुळझुळ सरली भळभळ आली कसे हसावे?
ठसठसणार्‍या दु:खालाही मी पांघरले