काव्यलेखन

लाल लाल फुगा

लाल लाल फुगा फुगवू चला
गोल गोल मोठ्ठा झाला पहा

उडवू फुगा वरती जरा
खाली येता उडवा पुन्हा

मस्त खेळू फुगा फुगा
ढोलमटोल लाल लाल फुगा

फुगा फुटला फटाक्कन
सोनू पळाला/ली सटाक्कन

टाळ्या वाजवा सटसटसट
फुगवा नवा पटपटपट

निरागस हेलकावे देत जा तू
मनाला खेळवाया येत जा तू
समाधाना जिथे जातोस तेथे
कडेवरुनी मलाही नेत जा तू
==================

तिला हे समजुनी घेण्यात कोठे वाटते गोडी
कुणाचे थांबते रडणे कुणी निष्ठूर आल्याने
करावी लागली असणार गाडीऐवजी होडी
तिच्या रस्त्यात माझ्या आसवांचा पूर आल्याने
===============================

हळवा कोना तलम दुपट्ट्याचा प्रतिमांमध्ये सापडतो
उपमांच्या हिसक्याने बसतो फास, गळा नाजुक अवघडतो
श्वासांच्या वाढीव लयीने विस्फोटक आशय धडधडतो
नकोच कविता करायला मी, ताण तुझ्या वक्षांवर पडतो
======================================

दिशाहीनसा चालत आहे या रस्त्यावर

डोह

दिवाळीच्या अंगी काळी चंद्रकळा
जरतारी उजाळा अंगभर
नेसुनी निघाली यमुनेच्या जळी
डोईवर काळी मोकळी घागर

बुडता घागर बुडबुडे येती
त्याच्या लक्ष ज्योति जळामाजी
घागरीत पाही भरला प्रकाश
मग सावकाश विसावली

घागर वाहून गेलीया पाण्यात
बाहेर का आत पाणीच पाणी
उम्या म्हणे ऐसा खोल हा डोह
येता ना बायांनो पाणीयासी

उ.म. वैद्य.

गझल
आता खरी कळाली गोडी मला फळांची!
आयुष्य आज वाटे परडी जणू फुलांची!!

येते झुळूक जेव्हा जेव्हा तुझ्या स्मृतींची;
माझ्या उरात होते बरसात चांदण्यांची!

आलेख जिंदगीचा माझ्या कसा चितारू?
माझ्या समोर आहे यादी जणू चुकांची!

सुखही दिपून गेले, पाहून दु:ख त्यांचे....
इतकी झकास होती आरास आसवांची!

तू भीडभाड आता ठेवू नकोस माझी;
आली मला शिसारी माझ्याच कौतुकांची!

करशील तूच तुजला घायाळ बोलण्याने....
काढू नकोस खपली इतक्यात वेदनांची!

कल्लोळ शांततेचा घुमतो दहा दिशांना!
शहरात माणसांच्या गर्दी कलेवरांची!!

-------प्रा.सतीश देवपूरकर
भूशास्त्र व खानिज तेल तंत्रद्न्यान विभाग,

कधी हारायचे रक्तात नाही
विसरणेही तुझ्या लक्षात नाही

कुठे आहे, कुणी ऐसा इथे जो
बुडालेला कधी कर्जात नाही

दया-प्रीती, क्षमा-शांती, अहिंसा
कुणाच्याही अता कर्मात नाही

''किती खड्डे! किती हा घाण रस्ता!"
मुळी हा दोष त्या रस्त्यात नाही

यशामागे निराळे गुपित नाही
लबाडी माझिया तत्वात नाही

सुरक्षित काल ती बाहेर नव्हती
अता सुखरुप ती गर्भात नाही

गझल मज भेटते अन बोलतेही
खरे मी सांगतो, स्वप्नात नाही

-नाहिद नालबंद
[nahidnalband@gmail.com]

अध्यात्मवाद्यांची ईथे
बोलतीच बंद आहे
दिलेल्या उत्तरांना
पोथीपुराणांचा वास आहे

विज्ञानाचा म्हणे यांना
फार दुस्वास आहे
विज्ञानाची फळे खाऊन
रोजचीच 'नमकहरामी' आहे

सिद्ध न करिता आत्मा
त्यावरच ईमले बांधले
द्रव्य मिळते बक्कळ
तर द्या ठोकुन चांगले

काढले चॅनल
वापरतात जरी मोबाइल चांगले
विषय विज्ञानाचा आला
कि काढती पुराणातील वांगे

२१व्या शतकात
हे जगती मध्ययुगात
जनाला ढकलती हे
पुन्हा अश्म युगात..

धुळ चढलेले ग्रंथ
हीच यांची शिदोरी
तर्कनिष्ठ विज्ञानाला
मुर्ख म्हणती हे मर्कट भारी

विज्ञानालाच यांनी
बनवले धुळफेकअस्त्र
पाण्यावरती आग लावुन
लोकांस करती भ्रष्ट

द्या 'वैज्ञानिक' लाथ

केव्हढा हा पसारा तू मागे सोडून गेलीस !
व्यवस्थित लावलेले कप्पे विस्कटून गेलीस..

तुझ्या जन्मापासून तुझ्या लग्नापर्यंत
एकेक क्षण
नंबरिंग केलेल्या वेगवेगळ्या फायलींमध्ये
जपून ठेवला होता...
आणि अनेक वेळा तुम्हां सगळ्यांच्या नकळत
गुपचूप, एकांतात तो प्रत्येक क्षण
पुन्हा पुन्हा पाहिला होता..
पण आज तुझ्या हुंदक्याच्या आवेगाने
अख्खं कपाटच पाडलं...
आणि घरभर पसरलेत क्षणकागद..

लहानपणी तू लपून बसायचीस..
पलंगाखाली, टेबलाखाली... अंगणात
तर कधी शेजारच्या आजोबांकडेही !
मी तुला शोधत राहायचो..
दिसलीस तरी शोधायचो...
तसेच आज हे क्षणकागद शोधतोय.. वेचतोय..

तुझ्या आईला कळायच्या आत

गझल
पोळले काळीज तेव्हा नितळली माझी गझल!
दाटला काळोख तेव्हा उजळली माझी गझल!!

पाहिला जवळून मी एकांत ओलेता तिचा;
चिंब कायेतून अलगद निथळली माझी गझल!

याचसाठी मैफिलींनी टाळले बहुधा मला....
मोडुनी संकेत सारे उसळली माझी गझल!

वेचले जातील माझे शब्दही सुमनांपरी!
एवढी रंगात माझ्या मिसळली माझी गझल!!

ती गझल माझीच होती, वाटले नाही मला;
गात तो होता असे की, विव्हळली माझी गझल!

ओसरे कल्लोळ जेव्हा स्पंदनांचा अंतरी;
त्याचवेळी जाणतो मी...निवळली माझी गझल!

शायराचा पिंड माझा, श्वास आहे शायरी....
मात्र मी वेड्याप्रमाणे उधळली माझी गझल!

वाटतो माझाच मजला आज हेवा केवढा!

गझल(तरही)
विस्मृती झरतात संततधार हल्ली!
(दाटते आहे निराशा फार हल्ली!!)

शुद्ध झोपेची न खाण्याची, पिण्याची!
होय अंतरजाल हा आजार हल्ली!!

आज लाखोली कुणीही लाख वाहो.....
मी परत करतो शिव्या साभार हल्ली!

शायरी माझी जरा ऎकून घेते!
बायकोचा वाटतो आधार हल्ली!!

एकमेकांनाच श्रीफळ, शाल देती;
साजरे होती असे सत्कार हल्ली!

शांत मी आहे स्वभावाने तरीही....
शायरीमध्ये झरे अंगार हल्ली!

मायबोलीवर न माशांचा तुटवडा!
रोज भरतो मासळीबाजार हल्ली!!

थांबवू का शायरीची उधळमाधळ?
वाटतो घाट्यातला व्यवहार हल्ली!

काय तू प्रेमाबिमामध्ये न माझ्या?