पहिला लेख: Autism.. स्वमग्नता.. http://www.maayboli.com/node/47559
ऑटीझम(Autism) झालेल्या मुलांशी कसं वागावं/बोलावं/ वागू-बोलू नये?
- सगळ्यात महत्वाचे त्याला त्याच्या लेबलच्या पलीकडे एक व्यक्ती म्हणून पाहा. टिपिकल वाटते वाक्य. पण सोपे नाहीये. पालक असूनसुद्धा आम्हालाही वेळ लागलाच.
- त्यांच्याशी बोलताना कायम त्यांच्या लेव्हलला येऊन बोला. गुढघ्यावर बसा. लोळण घेतली तरी चालेल. आधीच त्यांचा eye-contact अतिशय poor असतो. त्यामुळे मुलगा जमिनीवर बसला असेल तर त्याच्याशी उभे राहून बोलल्यास त्याच्याकडून प्रतिसाद मिळायची शक्यता अगदी कमी.
तुम्ही दुकानात खरेदी करत आहात/ लायब्ररीत पुस्तकं पाहात आहात/रेस्त्रोंमध्ये जेवत आहात व अचानक तुम्हाला एका बर्यापैकी मोठ्या दिसणार्या बाळाचा रडण्याचा किंवा टेंपर टॅंट्रम्सचा, फतकल मारून हातपाय आपटत बसलेल्या, विचित्र हातवारे करणार्या मुलाचा आवाज आला तर तुमची प्रतिक्रिया काय होते? "काही शिस्त लावत नाहीत पालक" .. "आमच्या काळी असं नव्हतं ब्वॉ! काहीएक वावगं वागण्याची टाप नव्हती आमची!" .. वगैरे वगैरे..
सेतू - अ कॉन्शस पॅरेंट फोरम तर्फे मैत्रेयीचा(समुपदेशक) पौगंडावस्थेतील मुलांशी संवाद कसा साधावा ? ती एक चर्चात्मक कार्यक्रम घेतला. मैत्रेयीने टाटा इंस्टीट्युट ऑफ सोशल वर्कमधून एमएसडब्ल्यू केले आहे. पौगंडावस्थेतील मुला व मुलींच, विवाहपूर्व व विवाहत्तोर जोडप्यांच समुपदेशन करते.
मुखवटे
"आज तरी विचारायलाच हवे. नाहीतर मला नाही जगात येणार. असं घुसमटून जगण्यापेक्षा मरणं नक्कीच सोप्पं असेल ना ? ही वेळ जात का नाहीये? आपल्याला नको वाटते तेव्हाच वेळ पुढे सरकायला वेळ का लावते?"
नाना प्रश्नांनी पल्लवी भांबावून गेली होती. रंगेबिरंगी सुंदर फुलांनी वेढलेल्या पलंगावरच्या पल्लवीला मनात प्रश्नांनी वेढले होते.
कधीकधी मिळालेलं सुखही संभ्रमात टाकतं. प्रश्न देऊन स्वतःची किंमत वाढवतं. उत्तरं नसली की, प्रश्न घेरून घेतात, धमक्या देतात, एकट्याला गाठून घाबरवतात. अशीच काहीशी परिस्थिती झाली होती पल्लवीची.
हे आणि ते - १: पाहुणचार इथे बेफि यांनी मांडलेल्या मुद्द्याला पकडून हा धागा सुरू करत आहे.
आपण आपल्या मुलांना कोणाकडे घेऊन जातो तेव्हा ती काय काय गोंढळ धालतात, आपण तो कसा सांभाळतो किंवा आपल्याकडे कोणी येतं तेव्हा आपण पाहुण्या मुलांची मस्ती कशी सांभाळून घेतो त्यावेळी त्यांचे आई वडिल कसे वागतात. काही मुलं कशी गुणी असतात हे सगळे इथे लिहावे. ह्यातून आमच्यासारख्या पालकांना खूप काही शिकता येईल.
Sadharantaha stri mhanje shoshiktech pratik aani kunalahi n kalaleli ashi tichi vyakya keli jate,
pan hi sahanshilatech pratik asleli stri kadhi kadhi ase kahi karate ki tiche tilach kalat nahi ki aapan he kay karun basalo
meena ek housewife, sakali uthun navryasati mulansati tiffin tayar karein tyanchi avara avar karun dene, aani te sarv aapaaplya kami nighun gelyavar gharatal sarv aatopane tichi hya sarv samanya aayushyat aase kahitari ghadate jene karun tich aayush badlun jate gheun yet aahe tumchya sati laukarch......
जगणं . . . . . . . . . . . !
जगणं
वटवाघळासारखं
उलटं लटकून ,
सोडून गेलेल्या
पिलांसाठी
चित्कारत भटकून,
दशदिशांचा वेध घेत
आंधळ्यासारखं
उडणं . . . . . . .
जगणं . . . . . . . !
जगणं
गटारातल्या अळ्यांसारखं
वळवळत,
अंधारवाटा चिवडत,
सगळा दुर्गँध पोटात घेऊन
वेश्येसारखं
कळवळत
सडणं . . . . . . .
जगणं . . . . . . . !
जगणं
बैल होऊन
ओटीपोटी
चिकटलेले गोचिड
कुरवाळत,
चिमूटभर अनुभव,
मुठभर पत्रावळ्यांच्या
बुजगावण्यांसमोर
लाळ गाळत
रांगणं . . . . . . .
जगणं . . . . . . !
जगणं
आपल्याच माणसांची
पोटं तुडवून,
छात्या बडवून,