नातीगोती

नाती

Submitted by meenakshi.vaidya on 23 December, 2014 - 09:42

'नातं' हा शब्दच छोटा पण अनेक छटांनी भरलेला आहे.त्यात गुंताव तेवढ त्यात गुंतत जातो.तो गुंता असतो रेशमी पण जास्त आवळला गेला कि फारच त्रास होतो.नात्यात अपेक्षा,देवाण-घेवाण यातुन होणारे रुसवे-फुगवे याचा मनाला त्रास होतो पण;त्यातुन सुटताही येत नाही. यातुन जो सहजपणे सुटुन समाधानाने उर्वरीत आयुष्य जगतो तो खरा भाग्यवान.
असं जगण्,वागण जमायला हवं. तर निसर्गानं,परमेश्वरान दिलेलं हे आयुष्याचं दान माणुस सत्पात्री ठरवु शकेल.

सीट

Submitted by मित्रहो on 23 December, 2014 - 05:47

(कवी सौमित्र उर्फ किशोर कदम यांची माफी मागून)

खचाखच भरलेली बस स्टॉपवर उभी राहून पहा
बघ माझी आठवण येते का?
हात लांबव, पावलांवर झेलून घे बुटांचे मार
इवलस दुःख पिउन टाक
बघ माझी आठवण येते का?

रीक्षाने उडणारा धुळीचा लोट अंगावर घे,
पदर सांभाळ, हात दाखव
इतक करुनही तो नाहीच थांबला तर चालत जा, स्टेशनवर ये
तिथे गर्दी उसळलेली असेलच, फलाटावर पाय रोवून उभी रहा
सारी गर्दी सरकेल एकाच डब्यात, बघ माझी आठवण येते का?

मग चालू लाग, नजरेच्या अगणित सुया टोचून घे
चालत रहा टॅक्सी मिळेपर्यंत, ती मिळणार नाहीच, ऑफिसला ये
केस सेट करु नकोस, घाम पुसू नकोस, पुन्हा त्याच गॅलरीत ये

शब्दखुणा: 

आई

Submitted by DeVikas on 20 December, 2014 - 04:20

आई (४ फेब्रुवारी २००७ )
आई हे ईश्वराचे
पवित्र पवन नाव
माया. प्रेम आपूलकी
व वाटसल्याने गाजावाजलेले गाव.

आई हे देवासमोर
सतत जळणारी निरंजन
जगातील सर्वात मोल्यवान
कधीही न संपणारे धन

आई हे प्रेम देणारा
अमृतने वाहणारा झरा
मनाच्या जखमेवरती
मायेची फुंकर घालणारा वारा

आई हे वाटसल्याने
काठोकाठ भरलेला सागर
रसाळ मधुर वाणीने
भरलेली घागर

आई हे मृत्युवर ही
मात करू शकणारे अमृत
सदा सर्वदा आशीर्वाद
देणारा देवतुल्य हस्त
आईचे प्रेम

आईचे प्रेम,
सागरहूनही खोल,
आकाशापेक्षा विशाल,
हिरयाहूनही अनमोल.

आईचे प्रेम,
अमृतहूणेही मधुर,
स्वर्गपेक्षाही सुंदर,
सर्व सुखाचे सार.

शब्दखुणा: 

आई

Submitted by DeVikas on 20 December, 2014 - 04:19

आई (४ फेब्रुवारी २००७ )
आई हे ईश्वराचे
पवित्र पवन नाव
माया. प्रेम आपूलकी
व वाटसल्याने गाजावाजलेले गाव.

आई हे देवासमोर
सतत जळणारी निरंजन
जगातील सर्वात मोल्यवान
कधीही न संपणारे धन

आई हे प्रेम देणारा
अमृतने वाहणारा झरा
मनाच्या जखमेवरती
मायेची फुंकर घालणारा वारा

आई हे वाटसल्याने
काठोकाठ भरलेला सागर
रसाळ मधुर वाणीने
भरलेली घागर

आई हे मृत्युवर ही
मात करू शकणारे अमृत
सदा सर्वदा आशीर्वाद
देणारा देवतुल्य हस्त
आईचे प्रेम

आईचे प्रेम,
सागरहूनही खोल,
आकाशापेक्षा विशाल,
हिरयाहूनही अनमोल.

आईचे प्रेम,
अमृतहूणेही मधुर,
स्वर्गपेक्षाही सुंदर,
सर्व सुखाचे सार.

शब्दखुणा: 

(अंध)श्रद्धेची ऐसी की तैसी

Submitted by स्वीट टॉकर on 19 December, 2014 - 02:47

लहान असताना गणपतीचे दिवस अगदी खास असायचे. (आता देखील असतातच, पण त्या वयातली मजा आगळी.) टीव्ही अजून भारतात आलेला नव्हता. आणि आपलं मूल प्रत्येक activity मध्ये एक नंबरी असलं पाहिजे अशी पालकांची मानसिकता नव्हती. त्यामुळे शाळा सुटली की हुंदडायला पोरं चिकार असायची.

गणपतीच्या आधी टोळक्याटोळक्यानी सर्व मित्र मैत्रिणींच्या घरी जाऊन आरास करायची, गणपती यायया दिवशी घसा फुटेस्तोवर ‘गणपतीबाप्पा मोरया’ चा गजर करायचा आणि रोज संध्याकाळी जास्तीत जास्त घरांमध्ये आरतीला जाऊन प्रसाद चापायचा - हे नॉर्मल. सोसायटीअचं गॅदरिंग असायचं त्यासाठी नाटकं, नाच, नकला वगैरे बसवायचे. सगळ्यांच्या घरी जाम धमाल यायची.

माणसे जोडणे...

Submitted by निमिष_सोनार on 19 December, 2014 - 02:18

आपण "माणसं जोडण्याच्या" मोठमोठया गोष्टी करतो आणि नेहेमी त्याची महती गात असतो.
आपण मित्र जोडतो, इतर सहकारी जोडतो.

पण रक्ताच्या नात्यांनी आधीच आपल्याशी जोडलेल्या माणसांना "जोडण्याचा" प्रयत्न कधी का करत नाही?

बाहेरची माणसे जोडतांना आपण त्यांना गुणदोषांसकट स्वीकारतो पण नात्यातील माणसांना मात्र आयुष्यभर वेगवेगळ्या अपेक्षा आणि नियमांच्या खाली दाबून टाकतो आणि आपण स्वतः मात्र आपल्यात बदल करत नसतो. म्हणून ते अवघड आहे.

कुणी म्हणेल की मित्र निवडतांना चाॅ‌ईस असतो, नात्यात नसतो.

नातं - भाग २

Submitted by शिरीष फडके on 4 December, 2014 - 00:32

नातं - भाग २
प्रत्येक व्यक्तिची साधारणतः किंवा प्रामुख्याने चार प्रकारची आयुष्यं असतात. वैयक्तिक आयुष्य, कौटुंबिक आयुष्य, सामाजिक आयुष्य आणि व्यावहारिक किंवा व्यावसायिक आयुष्य. या चार निरनिराळ्या आयुष्यातील प्रत्येक नातं म्हणजेच चार वेगवेगळ्या प्रकारची नाती.

शब्दखुणा: 

नातं - भाग १

Submitted by शिरीष फडके on 2 December, 2014 - 22:46

नातं - भाग १
कुण्या एका गावाच्या वेशीवर एक कुटुंब छोट्याश्या घरात रहात असतं. आईवडील आणि त्यांची चार मुलं. आईवडील वेशीबाहेरच्या जंगलात जाऊन वनौषधी गोळा करून गावातल्या एका वैद्याला विकत असत. त्यातून मिळणार्या पैशांतून घर चालत असे. दोन वेळेचं जेवण कसंबसं भागत होतं. वडिलांकडे वंशपरंपरागत आलेलं वनौषधी आणि आयुर्वेदाचं ज्ञान त्यांना जंगलात वनस्पती निवडण्यात कामी येत होतं. आईचं काम होतं त्यांना मदत करणं आणि चूल पेटवण्यासाठी लाकडं गोळा करणं. कित्येक वर्षं हे नित्यनियमाने सुरू होतं.

शब्दखुणा: 

आमच्या मुलींचे पालक

Submitted by स्वीट टॉकर on 29 November, 2014 - 12:53

आमच्या घरच्या एका जुन्या पण झालेल्या फोटोमुळे मजेदार गैरसमज झाला त्याची ही गोष्ट.

ही मी मायबोलीकर होण्याआधी लिहिली असल्यामुळे दुसर्‍या सॉफ्ट्वेअरमध्ये लिहिली आहे. कॉपी पेस्ट करता येत नाही. क्षमस्व.
ही ह्कीकत pdf फाइलच्या स्वरूपात असल्यामुळे त्याची link देत आहे.

http://www.mediafire.com/view/2b0phu99cw40y4k/Our_daughter's_parents.pdf

Pages

Subscribe to RSS - नातीगोती