नातीगोती

अमेरिकेत यायच्या आधी ....
.

मी एक शांत वृत्तीचा माणूस आहे असे दाखवणारा एक अशांत माणूस म्हणजे मोहम्मद दादा .नसा-नसात मालवणी भाजका मसाला असलेली ही एक अस्सल मालवणी वल्ली . मोहम्मद दादाच्या बुद्धीचं वैशिष्ट्य म्हणजे ती वरपासून खालपर्यंत अशा सर्व स्तरांवर आपली चुणूक दाखवते . दररोज संध्याकाळचे निवांत कषाय ( दाक्षिणात्य चहा ) पिताना आम्ही सर्वजण एकत्र बसून मस्त गप्पा मारतो . गप्पा म्हणजे एक ब्रेक फेल झालेली ,सुसाट धावणारी गाडीच . या गोष्टीची जाणीव मला नेहमी गप्पा मारतानाच होते .

बहिण भाऊ

“आम्ही तिला कशाला खेळू देऊ? तिला मुलींसोबत खेळ म्हणा”. बंटी त्याच्या बहिणीला मिंटीला आणि आईला म्हणाला.

“मिंटी तुझ्यासोबत आली तर आम्ही तुझ्यासोबत खेळणार नाही”. बंटीचे मित्र त्याला म्हणाले.

माझा विश्वास दादा . सर्वांचा लाडका आणि प्रेमळ . निरनिराळे अवतार घेऊनच तो या पृथ्वीतलावर अवतारलाय. खाण्यात भीमाचा अवतार ,खोड्या करण्यात कृष्णाचा अवतार मात्र विनोद करण्यात तो पुलंचा अवतार आहे असं मी काही म्हणणार नाही . कारण बऱ्याचदा त्याचे विनोद 'विनोद ' या गटात मोडत नाहीत . असो. तो म्हणजे आमच्या घराचं चैतन्य . बालिशपणा आणि जबाबदारपणा या दोहोंच्या मिश्रणाने बनलेलं एक आगळंवेगळं व्यक्तिमत्व म्हणजे माझा विश्वास दादा .

परवा ऑफिस कन्टीनमध्ये बोलता बोलता ऑफिस मधील सहकाऱ्याने प्रश्न विचारला "What are your couple goals this year ?". फेब्रुवारी महिना नुकताच संपला होता अणि महिन्याचे व्यावसायिक ध्येय(target) पूर्ण झा ल्याच्या आनंदात होतो। मार्चमध्ये पुढे काय वाढून ठेवले आहे अणि महिन्याचे उद्दिष्ट कसे पूर्ण करायचे याची जुळ णी मनात चालू होती.

माझं घर आणि मी

सरप्राईज गिफ्ट द्याव का? त्यात एक अडचण असते की समजा आपल्याला आवडणार गिफ्ट हे ज्याला द्यायच आहे त्याला आवडल नाही तर? त्याच्या आवडीच घ्यायच असेल तर त्याला विचाराव लागणार. मग ते सरप्राईज रहाणार नाही. मला माझ्या विवाहित मुलीला गिफ्ट द्यायच आहे. डोक्यात अस आहे की गिफ्ट कुठल्याही निमित्ताने नसाव,इरॅशनल असाव, ईथनिक, पारंपारिक असाव म्हणजे सोन्याचे दागिने वगैरे अस काहीतरी .मनस्वास्थ्य जपण्यासाठी काही इरॅशन गोष्टी जाणीवपूर्वक कराव्यात हा हेतु त्यामागे आहे अजित अभ्यंकर म्हणतात कि सोन्यात गुंतवणूक म्हणजे ईरॆशनल तर आहेच पण तो देशद्रोह आहे! बायकोला सरप्राईज गिफ्ट दिले मागच्या वर्षी तो होता पुतळी हार!

प्राक्तनाचे ओझे .... ( संपूर्ण काल्पनिक लघुकथा )

कुठून सुरु करू माझी गोष्ट ? आज १० जानेवारी २०२० म्हणजे आता त्या घटनेला चार दशके आणि चार वर्षे होऊन देखील तो दिवस मला लख्ख आठवतोय .....

"जा रे, दिपकच्या आई कडून एक वाटी साखर घेऊ ये " आजी ने फर्मान सोडले. मला नेमके न आवडणारे काम माझ्या समोर आले . खरे तर दिपकची आई मला कधीच रागवत नसे. पण कोणाकडे जाऊन काही मागून आणायचे म्हटले कि माझ्या अंगावर काटा येत असे.

( भाग एक - https://www.maayboli.com/node/72790 )
( भाग दोन - https://www.maayboli.com/node/72800 )
( भाग तीन -https://www.maayboli.com/node/72842 )