एकदा की नै, स्वप्नांच आयुष्याशी लग्न होत. लग्नाच्या वऱ्हाडात आशा, अपेक्षा, इच्छा, आकांक्षा हे सगळे नातेवाईक आलेले असतात. जोडपं खूप आनंदात असत, कारण आहेरात खूप सार सुख आणि समाधान आलेलं असत. पण त्यांना माहीत नसत स्वप्नांच्या कुंडलीत एक वर्तमान नावाचा मंगळ घर करून बसलेला असतो.
विनिता :- काय रे महेश? काय झाल!? असा उदास का झालास? आज तर आपला रीझल्ट आहे ना, मंग असा काॅलेज च्या बाहेर का बसलायस? घेतला का रीझल्ट?
महेश :-..................
विनिता :- अरे बोल ना काहीतरी... काय झाल? एखादा विषय राहिला का? राहिला असेल तर काय होईल... पुढच्या सेम ला परत एक्झाम दे, निघेल पुढच्या वेळी.
महेश :- तुला काय गं.... तु आहेस आॅल क्लियर......
स्वप्नात पडलेलं क्यूट्स स्वप्न तू
ओठावरील हसू तू
नजरेचा शोध तू
दिवसाची सुरुवात तू शेवटही तूच
शब्द तू, अर्थही तू
स्वप्नात पडलेलं क्यूट्स स्वप्न तू
शब्दांविना ओठांवर अलगद गाणे येवू लागते
मग मन आनंदाने वेडावून जाते
स्वप्नांच्या दुनियेतही ते तुलाच शोधत राहते
भेटीच्या आतुरतेने वेडेपिसे होते असेच एक
स्वप्नात पडलेलं क्यूट्स स्वप्न तू
स्वप्न ते खरे नव्हते
काल रात्री दिसले होते
हातात हात तुझा होता
नभी चांदणे भरले होते
पोर्णिमेचा चंद्र ही
फिका वाटत होता
तुझ्या चेहऱ्यास जेव्हा
मी हाती धरले होते.
वारा ही थंडगार
पण शांत वाहत होता
शहारल्याने मज तु
मग मिठीत भरले होते
पाणीदार डोळ्यांत जेव्हा
माझे काळीज गुंतले होते
तुझ्या लाजुन गोड हसण्याने
सहज त्यांस सोडवले होते.
अवचित तुझ्या आवाजाने
ते स्वप्न भंगले होते.
जेव्हा जागा झालो तेव्हा
तुज सामोरी पाहिले होते.
- निखिल ०३-०२-२०१८
पाहिले जे स्वप्न ते,
आठवात हरवले,
तुझ्या भेटीचे सूर,
अंतराळात विरले...
गगनी रमला चंद्रमा,
अंधाराशी खेळ नवा,
रातराणीच्या फुलण्याचा,
आजही असे दुरावा...
उगवतीला प्रकाश पसरे,
नयनी रात्रीचा चांदवा,
क्षितिजावरती उरतो मग,
क्षणाक्षणांचा मेळावा...
सांगू कसे तुला सखे,
प्रणयरातीचे हे सोहळे,
तुझ्याविना मिटणार नाहीत,
अश्रू भरले हे डोळे...
-आरुशी दाते
चल हिरव्या हिरव्या गवतावरती घरटे इवले बांधू
घरट्यात भाकरी दोघे मिळून खरपुस आपण रांधू
विश्वास कोवळा भिजवून मातीमध्ये ओल्या ओल्या
ये रुंद कुडाच्या भिंती सार्‍या लवचिक आपण सांधू
घरट्यास द्यायचा रंग कोणता दोघे बसून ठरवू
अंगणात गंधित धुंद फ़ुलांची मैफ़ल मोठी भरवू
झावळ्या छतावर टाकून काही निवांत छायेसाठी
दारावर नाव तुझे नि माझे मोरपिसाने गिरवू
परसातुन आपल्या दवबिंदूचे मोती आणू वेचुन
झाकण्यास मोती घरात आपल्या नभास घेऊ खेचुन
माळीन छानसा गजरा तुझिया केसांमध्ये अवचित
बनवेन फ़ुले पांढरी रोज मी शुभ्र ढगांना ठेचुन
रानात फ़िरु या थरथरत्या हातात हातही घेऊ
स्वप्नांच्या जगात माझ्या एक फुलांची बाग होती
बागेतल्या त्या कट्ट्यावर फक्त तुझीच मला साथ होती
हातात घेवून तुझा हाथ तिथे कविता मी करत होतो
तुझ्याच प्रेमात ग सजणी वेड्यासारखा मी झुरत होतो
तू स्वप्नातही मला अचानकच सोडून जायचीस
वेड्या ह्या जीवाला माझ्या, एकाकी सोडायचीस
घाबरलेल मन माझ तुला शोधत फिरायचं
थकून भागून बिचार मग एकटच रडायचं
स्वप्नातही कधी तू माझी न झालीस
एकट्याला टाकून मला दूरदेशी गेलीस
दूरदेशीच्या राजकुमारात तू अस काय ग बघितलंस
तुझ्याच ह्या प्रतिबिंबाला अस का ग रडवलस???
आजही तुझ्या पाऊलखुणा त्या वाटेवर शाबूत आहेत
परतीची वाट कधीच नसते रडून मला सांगत आहेत
स्वप्नांचा अर्थही कळला नव्हता रे मला
जेंव्हा तू माझ्या आयुष्यात आलास...
तुच तर दाखवलीस ना मला?
तुझी स्वप्न? तुझ्या डोळ्यांनी?
आणि मीही वेडी !
त्या स्वप्नांनाच आयुष्य मानलं......
पण स्वप्न तरी काय रे?
काही क्षणांचे सोबती
जाग आली की तुटणारच..
तू जागा झालास
पण माझे डोळे अजुन तसेच आहेत बघ
मिटलेले......
त्याच काय आहे ना
आता तुझ्या स्वप्नांची सवय झालीये
इतकी की स्वप्नच वाटू लागलयं मला
माझंच आयुष्य....
रोज एकेक स्वप्न
विसावतय मनाच्या कोपर्‍यात
म्हटलं, सवडीनं हाताळेन एकेक
पण तसं कधी घडलंच नाही
वाटतं, देवून टाकावीत सारी स्वप्न
जश्शीच्या तश्शी दुसर्‍याला
पण नकोच, मी हल्ली
एकेक स्वप्न निळ्याशार आभाळात सोडते
जसं,
खूप आवडीने धरलेल्या फुलपाखराला
मुक्त श्वास घेण्यासाठी सोडतो
तसं!
मायबोलीचे मोबाईल अॅप (अँड्रोईड + आयओएस) सर्वांसाठी उपलब्ध आहे.
