प्रांजली गौतम

मुखवटा
चढविताना प्रौढत्वाचा सात्विक मुखवटा
करावी लागते अनेकदा
भाव-भावनांची होळी
निखाऱ्यावर कर्तव्याच्या होत असते
मनीच्या तव्याची
पाठ लाल-काळी
न फोडता टाहो वेदनांचा
भाजावी लगाते
स्वकियांसाठी पोळी
बांधलेले पाश असती भार अंतरीचे
सोडता सुटेना
मोहात गुंतलेली एकही मोळी
पुसाव्या लागतात पर्यायाअभावी
आपल्याच कवनाच्या
आवडत्या ओळी