गीत

अलीकडेच कबीराची एक सुंदर कविता वाचनात आली.
(Songs of Kabir, Translated by Arvind Krishna Mehrotra, Everyman Publication,
with a preface by Wendy Doniger)
एका महाकवीचे मरणाचे अप्रतिम डिस्क्रीबशन आहे,
डोळे दिपवणारे आहे. कबीर म्हणतो:

रैनि गई मत दिनु भी जाइ
भंवर उडे बग बैठे आइ

थरहर कंपै बाला जिउ
ना जांनौं क्या करिहै पीउ
कांचै करवै रहै न पानी
हंस उडा काया कुम्हिलांनी
कउवा उडत भुजा पिरांनी
कहै कबीर यहु कथा सिरानी

काही अर्थ सांगतो की ज्याने कविता समजायला सोपी जाइल.
एकतर मत इथे सुध्दा अश्या अर्थाने आलेले दिसतेय.
बग म्हणजे हेरोन.

नमस्कार,

नुकतेच एक जुने हिंदी भक्तीगीत ऐकायला मिळाले.
मुझीमे रहके मुझीसे दूर,
ये कैसा दस्तूर रे मालिक ये कैसा दस्तूर

'तरही'ची दिलेली ओळ घेऊन सुचलेली ही रचना. डॉ.काकांच्या सल्ल्याने बोल्ड केलेल्या ओळी बदलून देत आहे.

आज आहे नेमका शुद्धीत मी,
गोठलो होतो जरा थंडीत मी...

बंध नाही मोकळ्या वार्‍यावरी
मोकळा, स्वच्छंद अन् नवनीत मी...

वेगळे अनुभव जगाचे घेतले,
अन् तया बसलो इथे मांडीत मी...

नेक आहे, थोर नाही जाणतो,
चारचौघांचेच गातो गीत मी...

भूतळी ह्या प्रेम होवो सोहळा,
माणसांना जोडणारी प्रीत मी...

खूप लिहिणे टाळतो मोहातही,
योग्य त्याची मागताहे जीत मी...
-------------------------------------------------
हर्षल (१०/१/१३-सायं. ६.३०)

उधळत खिदळत होतो
त्या नीलसागरात
सुवर्णमत्स्य संगतीने
पाण्याचे गीत गात

हातात हात माश्याच्या
पाण्यात सुरांची साथ
लव्हे डोलता किनारे
बिलगुनी आनंदात

पाण्याचे ऐकून गाणे
नभ व्याकुळतेने पुरता
बोलवित मजला तिकडे
लेऊन सफेद कुर्ता

मज कडेवरी घेऊनी
दिनकर मेघदूत झाला
निरोप देऊन सागरास
तो आभाळी आला

खूप खूप खेळुनी
मी नभाच्या समवेत
धुंद होऊन जावे
जिथे जिथे नभ नेत

खेळ खेळता खेळता
मळला तयाचा सदरा
हात फिरवूनी मायेने
घेतसे मजला उदरा

प्रेमळ कुशीत नभाच्या
होतो निजून शांत
ऐकून कोरडी हाक
मोडला ओला एकांत

पाहून हाक कोणाची
मन गलबलून आले
हिरव्यागार धरेचे
केवळ माळरान झाले

संत्री,केळी,चिक्कू, पॊपई,
बाबा किंवा आणते आई.
खाण्याची मग होते घाई,
अननस,खरबूज,लाल कलिंगड,
कापल्याविना खायला अवघड,
मज्जा ऎका-नको धडपड
कशात असतात सांगा फोडी?
बिया सुद्धा लहान-मोठ्या
रंगरुपेरी, लाल अन्‌ काळ्या,
दाखवा त्यांना कचरापेटी,
साल केळिचे नक्की टाका-
पडाल घसरुन-रडाल धसकुन

आयुष्य नामक प्रवासाला निघालेल्या प्रत्येक मुसाफिराची कहाणी वेगळी! आयुष्य म्हणजे वेगवेगळ्या प्रदेशांतून प्रवास करत करत शेवटी एका शाश्वत मुक्कामाला पोचण्याची औपचारिकता! पण तो मुक्काम अटळ आहे, म्हणून प्रवास करायचं थोडीच टाळावं?

गीत - एक अतिशयच बिनधास्त तरीही भाबडी 'भटिंडा की सिखणी'! आयुष्य जगण्याच्या कल्पना अगदीच मोकळ्या-ढाकळ्या! तरीही खानदानी परंपरा, संस्कार, कुटुंब यांना मानणारी! आणि सर्वात महत्त्वाचं म्हणजे स्वतःवर मनापासून प्रेम करणारी!